Վյասա

Վյասա (սանսկրիտ՝ व्यास, անհայտ - անհայտ), հայտնի է նաև Վեդավյասա, Վյասադևա, Բադարայանա, Կրիշնա-Դվայպայանա անուններով — մեր թվարկությունից առաջ III հազարամյակում ապրած և ստեղծագործած հնդիկ իմաստուն^[1][2], բանաստեղծ և փիլիսոփա, որ համարվում է հնագույն մեծածավալ գրական մի քանի հուշարձանների՝ Վեդաների, Պուրանաների, վեդանտայի փիլիսոփայական համակարգի, ինչպես նաև «Մահաբհարաթա» էպոսի հեղինակը կամ կազմողն ու խմբագիրը:

Վյասա սանսկրիտ՝ व्यास
Ծնվել է	անհայտ
Վախճանվել է	անհայտ
Մասնագիտություն	բանաստեղծ, փիլիսոփա և compiler
Ազգություն	Հնդիկներ
Քաղաքացիություն	Kuru Kingdom
Ուշագրավ աշխատանքներ	Մահաբհարաթա և Բհագավադգիտա
Համատեղ ապրող	Ambika? և Ambalika?
Զավակներ	Pandu?, Dhritarashtra?, Śhukdev? և Vidura?
Vyasa Վիքիպահեստում

Վյասան համարվում է հեղինակը «Վեդանտա սուտրա»-ի, որը «Բհագավադգիտա»-ի և գլխավոր Ուպանիշադների հետ կազմում է այսպես կոչված «եռյակ կանոնը» («պրաստհանատրայան»)՝ հինդուիզմի բոլոր հոսանքների ու դպրոցների անկյունաքարը:

Ըստ «Բհագավատա պուրանա»-ի^[3]՝ Վյասան համարվում է Աստծո տասնյոթերորդ ավատարը՝ մարմնավորումը: Նրա պատվին է կոչվել Մերկուրի մոլորակի խառնարաններից մեկը:

Կենսագրություն

Ծանոթագրություններ

1. M. Don Schorn. «Legacy of the Elder Gods», p.256
2. William R. Levacy. Vedic Astrology Simply Put: An Illustrated Guide to the Astrology of Ancient India. Hay House. p. 18.
3. «песнь 1, гл. 3, стих 21». Արխիվացված օրիգինալից 2018-10-29-ին. Վերցված է 2019-06-16-ին.

Գրականություն

• Willfried Huchzermeyer: Das Yoga-Lexikon. Karlsruhe 2009, ISBN 3-931172-28-7.
• Hans Wilhelm Haussig (Hrsg.): Götter und Mythen des indischen Subkontinents (= Wörterbuch der Mythologie. Abteilung 1: Die alten Kulturvölker. Band 5). Klett-Cotta, Stuttgart 1984, ISBN 3-12-909850-X.
• Vyasa. In: John Dowson: A classical dictionary of Hindu mythology and religion, geography, history, and literature. London 1879, S. 370.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վյասա» հոդվածին։