Սոս Մանուկյան

Սոս Մնացականի Մանուկյան (հունվարի 15 (28), 1911^[1], Ծովագյուղ, Նոր Բայազետի գավառ, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն^[1] - հոկտեմբերի 24, 1985(1985-10-24), Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ խորհրդային ճարտարապետ։ ՀԽՍՀ վաստակավոր ճարտարապետ (1961)^[2]։

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Մանուկյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Սոս Մանուկյան
Ծնվել է	հունվարի 15 (28), 1911[1]
Ծննդավայր	Ծովագյուղ, Նոր Բայազետի գավառ, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն[1]
Մահացել է	հոկտեմբերի 24, 1985(1985-10-24) (74 տարեկան)
Վախճանի վայր	Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Ազգություն	հայ
Կրթություն	ՀԱՊՀ (1937)[1]
Պարգևներ	և

Կենսագրություն

Սոս Մանուկյանի հուշաքարը տան պատին

1937 թվականին ավարտել է Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտը։ 1944-1985 թվականներին եղել է Հայարդնախագիծ ինստիտուտի ճարտարապետության արվեստանոցի ղեկավար։

1936-1941 թվականներին կազմել է մի շարք բնակավայրերի (Էջմիածին, Սևան և այլն) գլխավոր հատակագծերը։ Նրա նախագծերով կառուցվել են Թումանյանի (1945-1955), «ԿԱՆԱԶ» գործարանի (1948-1962) բանավանները, Էջմիածնի (1945-1946) և «ԿԱՆԱԶ» գործարանի (1953-1954) մշակույթի պալատները, կույրերի տուն-կոմբինատը Երևանում (1948) բնակելի տներ Ազատության (1949-1952), Օրջոնիկիձեի (1950-1952) պողոտաների վրա և այլն, Լենինականում, ակումբներ Զեյվայում (1949), Սևանա թերակղզում (1952-1953), Ծովագյուղում (1965-1966), Աշտարակում (1972), երկաթուղային կայարաններ (1965-1970), Հայրենական պատերազմում զոհվածների հուշարձան Ծովագյուղում (1967)^[3]։

Պարգևներ

• Երիտասարդ ճարտարապետների ստեղծագործության համամիութենական ստուգատեսի դափնեկիր (1951)
• ՀԽՍՀ վաստակավոր ճարտարապետ (1961)
• Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշան