From Wikipedia, the free encyclopedia
«Ջոկատ 731» ճապոնական զինված ուժերի հատուկ ջոկատ, որն զբաղվում էր հիմնականում կենսաբանական զենքերի հետազոտությամբ, իրենց փորձարկումները կատարում էին կենդանի մարդկանց վրա (ռազմագերիների կամ առևանգվածների)։ Այս ջոկատում իրականացվել են նաև անմարդկային փորձեր՝ որոշելու այն ժամանակահատվածը, երբ մարդը կարող է ապրել տարբեր գործոնների ազդեցությամբ (եռացող ջուր, չորացում, սննդից զրկում, ջրազրկում, ցրտահարություն, էլեկտրահարում, մարդկանց վիզիզացիա և այլն)։ Հատուկ ջոկատի ձեռքն էին ընկնում նաև ընտանիքներ, իսկ երբեմն սպանվածների հարազատները, որոնք կառավարությունից փորձում էին պարզել, թե ինչպես են անհետացել իրենց հարազատները[1]։
Ստեղծվել է 1932 թվականին, իր կազմում ուներ 300 000 մարդ և տեղակայված էր Չինաստանի գրավյալ տարածքում՝ Բինջիան նահանգի Պինֆան գյուղի մոտակայքում, Հարբինից 20 կիլոմետր դեպի հարավ։ Հատուկ ջոկատը ղեկավարում էին գեներալ-լեյտենանտ Սիրո Իսիին (1932 թվականից մինչև 1942 թվականը), իսկ 1942 թվականի հուլիսից մինչև 1944 թվականի փետրվարը Մասադզի Կիտանոն։ Ըստ Ճապոնիայի ազգային արխիվի, որը բացահայտվել էր 2018 թվականի ապրիլին, հատուկ ջոկատայինները մարդկանց վրա փորձեր էին կատարում, դրանց թվում էին նաև Մասադզի Կիտանոն, Յոսիո Սինոդուկան և Րյոտի Նաիտոն (վերջինս «Կանաչ Խաչի» հիմնադիրն էր)։ Որպեսզի կառուցեն համալիրը, նրանք այրել էին 300 չինացիների տներ։ Ջոկատն ուներ իր ավիացիոն ստորաբաժանումը։ «Ջոկատ 731» գաղտնի կոդով կայսերական բանակի փաստաթղթերում ցուցադրված էր «Կվանտունական բանակի ստորաբաժանումների ջրամատակարարմնան և կանխարգելման վարչություն»։
Համաձայն Կվանտունական բանակի հրամանատար գեներալ Օտոզո Յամադայի ցուցմունքի, Խաբարովսկում անցկացվող դատավարության ժամանակ «731 ջոկատը» կազմավորվել է մանրէաբանական պատերազմին նախապատրաստվելու համար, հիմնականում Խորհրդային Միության, ինչպես նաև Մոնղոլական Ժողովրդական Հանրապետության, Չինաստանի և այլ պետությունների դեմ։ Դատական քննությունը պարզեց, որ հատուկ ջոկատը կենդանի մարդկանց վրա փորձարկումներ էր կատարում։ Այդ մարդկանց նրանք անվանում էին «գերան» փորձարարական առարկաներ (չինացիների, մոնղոլների, ռուսների, ճապոնացիների, որոնց նրանք գերեվարել էին), այս մարդկանց վրա կատարում էին դաժան փորձեր, որոնք կապ չունեին մանրէաբանական պատերազմի հետ[2][3]։Ջոկատի ռազմական բժիշկները մեծ փորձ էին ձեռք բերել կենդանի մարդկանց մարմիններն ուսումնասիրելու հարցում։ Կենդանի դիահերձումը կայանում էր նրանում, որ ռազմական բժիշկները մարդկանց օրգանները նարկոզի ազդեցության ժամանակ հատիկ-հատիկ հեռացնում էին՝ հասնելով մինչև ուղեղ։ Դեռ կենդանի օրգանները տանում էին ջոկատի տարբեր բաժիններ՝ ուսումնասիրության։
Նրանք ուսումնասիրում էին մարդու դիմացկունությունը տարբեր պայմաններում, օրինակ՝ բարձրություններում կամ ցածր ջերմաստիճանում։ Դրա համար մարդկանց տեղավորում էին բարոկամերաներում, ցրտահարում էին վերջույթները և ուսումնասիրում գանգրենայի առաջացումը։ Եթե բանտարկյալները դիմանում էին փորձարկմանը և առողջանում,միևնույն է, դա նրանց չէր փրկում հետագա փորձարկումներից․ դրանք ավարտվում էին միայն այն ժամանակ, երբ մարդը մահանում էր։ «Փորձարկման ենթարկվող մարդիկ» երբեք կենդանի դուրս չեն եկել լաբորատորիայից[4]։
Նման փորձարկումներ կատարում էին նաև ընտանի կենդանիների հետ և դրանով զբաղվում էր «Ջոկատ 100»-ը։ Նրանց հանձնարարաված էր նաև մանրէաբանական զենք արտադրել և դիվերսիոն միջոցառումներ իրականացնել։ «Ջոկատ 100»-ի հիմնական հենակետը գտնվում էր Մինջիթաուն քաղաքում՝ Սինցնզինից 100 կիլոմետր հարավ։ «100 ջոկատը» ավելի փոքր էր, քան «731 ջոկատը», որի անձնակազմը բաղկացած էր 800 հոգուց։ Ջոկատն իր տրամադրության տակ ուներ սեփական ավիացիա, մանրէաբանական հարձակաման էին ենթարկել 11 քաղաքներ՝ Չինաստանում, 4 քաղաք՝ Չժեցյանում, 2 քաղաք ՝ Հեբեյի և Հենայի նահանգներում և մեկական քաղաք՝ Շանսի,Հունանի և Շանդունի նահանգներում։ 1952 թվականին չինացի կոմունիստական պատմաբանները[5] հաշվել էին զոհերի թիվը, որոնք արհեստական վարակվել էին չումայով 1940 թվականից մինչև 1944 թվականը, մոտավորապես 700 մարդ։ Այսպիսով, ավելի քիչ մարդ, քան գերիներն էին[6]։ «Ջոկատ 731»-ի գործունեությունը քննվել էր Խաբարովսկի դատավարության ժամանակ, որն ավարտվեց բազմաթիվ զինվորականներին մեղադրանք ներկայացնելով, որոնք դատապարտվեցին։
Հետագայում այս ջոկատի բազմաթիվ աշխատակիցներ ստացան գիտական կոչումներ և հասարակության կողմից ընդունվեցին, դրանցից էր օրինակ Մասաձզի Կիտանոն[7]։ Շատերն այցելեցին ԱՄՆ, օրինակ ջոկատի ղեկավար Իսիին[8], ով կիսվեց իր գիտելիքներով, որ ստացել էր ջոկատը ղեկավարելու ժամանակաշրջանում[8]։ Ամերիկյան իշխանությունները պատասխանատվության չեն ենթարկել այդ հանցագործներին, քանի որ, ինչպես նշվում է Մորիմուրայի գրքում, կենսաբանական զենքի ոլորտում ճապոնական փորձերի մասին տեղեկատվությունը մեծ նշանակություն ուներ դրանց մշակման ամերիկյան ծրագրի համար[9]։ Հետագայում բժիշկներից շատերը (պատերազմից հետո) դարձան հաջողակ, հայտնի ՝ խաղաղ կյանքում․ նրանցից ոմանք ստեղծել են իրենց սեփական կլինիկաները և ծննդատները[10]։
Բաժին 1
Բաժին 2
Բաժին 3
Նմանատիպ հիվանդությամբ մարդկանց հսկում էր հատուկ խումբ։ Գոյություն ուներ վառարան՝ դիակները այրելու համար, ինպես նաև բիոգործարաններ, որտեղ ստեղծում էին մանրէներ։
«731 ջոկատ» -ի աշխատակիցների վկայությամբ, լաբարատորիայում մահացել է մոտ 3000 մարդ։ Այլ փաստերի համաձայն, սպանվածների թիվը հասնում էր 10 000-ի[11]։ Ջոկատի նախկին ծառայողների մեծամասնության վկայությամբ, բանտարկյալների 70 տոկոսը չինացիներ էին, 30 տոկոսը՝ ռուսներ[12], (ներգաղթյալներ Ռուսաստանից) և շատ քիչ ճապոնացիներ ու մոնղոլներ։ Մեծամասնության տարիքը կազմում էր 20- ից 30 տարեկան, ամենամեծը՝ 40։ Հայտնի անուններ, ովքեր սպանվել են ջոկատի կողմից․
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.