From Wikipedia, the free encyclopedia
Ջավան (Java) պլատֆորմից անկախ, ընդհանուր նշանակության ծրագրավորման լեզու է, որը զուգահեռ, կլասսների վրա հիմնված, օբյեկտ – կողմնորոշված և հատուկ մշակված է, որպեսզի ունենա ինչքան հնարավոր է շատ իրագործումներ։ Այն նախատեսված է, որպեսզի «Գրվի մեկ անգամ, աշխատի ամենուր» ("Write once, run anywhere", WORA), որը նշանակում է, կոմպիլացված Java կոդը կարող է կատարվել բոլոր Java աջակցող պլատֆորմների վրա առանց նորից կոմպիլացվելու։ Java ծրագրերը կոմպիլացվում են բայթկոդ–ի, որոնք կարող են իրագործվել ցանկացած Java վիրտուալ մեքենայի (JVM) վրա, անկախ համակարգչային ճարտարապետությունից։ Մինչ 2015 թվականը Java–ն հանդիսացել է ամենահայտնի օգտագործվող ծրագրավորման լեզուներից մեկը, մասնավորապես կլիենտ–սերվեր ծրագրերի համար, մոտ 9 միլլիոն գրանցված ծրագրավորողներով։ Java–ն ստեղծվել է Ջեյմս Գոսլինգի կողմից Sun Microsystems–ում (որը հետագայում Oracle կազմակերպությունը գնեց) և ներկայացվել է 1995 թվականին որպես Java պլատֆորմի հիմնական մաս։ Այն ծրագրավորվել է C++–ի միջոցով։ Լեզվի սինտաքսիսը մեծ մասամբ համընկնում է C և C++ լեզուների հետ, բայց այն ունի ավելի քիչ ցածր – մակարդակի միջոցներ, քան նրանցից յուրաքանչյուրը։ Ի տարբերություն C++–ի Java–ն ունի նաև ինտեգրված լայն կլասսների գրադարան (օրինակ բազմապրոցեսային, համացանց, ֆայլային և այլն), որոնք ի շնորհիվ պլատֆորմային անկախության աշխատում են տարատեսակ օպերացիոն համակարգերում։ Որպեսզի Java լեզվով ստեղծված ծրագիրը կարողանա աշխատել ձեր համակարգչում կամ շարժական էլեկտրոնային սարքում, դուք պետք է ունենաք համապատասխան միջավայր՝ JRE (Java Runtime Environment)։ Օրիգինալ և ներդրված Java կոմպիլյատորների, վիրտուալ մեքենաների և կլասսների գրադարանի իրագործումը ի սկզբանե թողարկվել է Sun–ի պատենտավորված լիցենզիայի տակ։ 2007 թվականի մայիսի դրությամբ, Sun–ը Java տեխնոլոգիայի մեծ մասի լիցենզիան փոխել է GNU General Public License:
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Ջավա (այլ կիրառումներ) |
Ուշադրություն։ Այս հոդվածի ստեղծողը կամ նրանում մեծ ներդրում ունեցող անձը, ըստ երևույթին, հետաքրքրությունների կոնֆլիկտ ունի հոդվածի առարկայի հետ։ Հոդվածը կարող է պահանջել մաքրում Վիքիպեդիայի քաղաքականությանը, հատկապես չեզոք տեսակետի պահանջը բավարարելու համար։ Հետագա քննարկումը քննարկման էջում։ |
 | |
|---|---|
 | |
| Տեսակ | JVM լեզու, ծրագրային ապահովում և բազմահարացուցային ծրագրավորման լեզու |
| Սեմանտիկա | օբյեկտա-կողմնորոշված,ստրուկտուրային,իմպերատիվ |
| Կատարման ձև | կոմպիլացվում է բայթ կոդ |
| Առաջացել է | 1995 |
| Ստեղծող | Sun Microsystems և Օրաքլ[1] |
| Նախագծող | Ջեյմս Գոսլինգ և Sun Microsystems |
| Ընդլայնումներ | .java, .class, .jar, .jad և .jmod |
| Տիպիզացիա | ստատիկ |
| Հիմնական իրականացումներ | OpenJDK, HotSpot և այլն․․․ |
| Հիմքի վրա է | Oak? |
| Ներշնչվել է | Ada 83,C++, C,Delphi Object Pascal,Eiffel, Generic Java, Mesa,Modula-3, UCSD Pascal, Smalltalk |
| Ներշնչել է | Ada 2005, BeanShell, C#, Clojure, D, ECMAScript, Groovy, J#, JavaScript, PHP, Python, Scala |
| Արտոնագիր | GNU GPL[2] |
| Անվանված է | Ջավա սուրճ[3] |
| Հմայագիր | Դյուկ[4] |
| Կայք | oracle.com/java/(անգլ.) |
 Java (programming language) Վիքիպահեստում | |
Ծրագրավորման մեջ C++ ծրագրավորման լեզվի հեղափոխությունից հետո քչերն էին սպասում ավելի բեկումնային հեղափոխության, որը կատարել է Java–ն։ Կանխատեսելով շարժական էլեկտրոնային սարքերի լայն տարածումը, Sun–ը 1991–ին հիմնեց այդ ուղղությամբ զբաղվող ներքին կորպորատիվ հետազոտական նախագիծ, որը ստացավ Green անվանումը։ Նախագծի արդյունքում ստեղծվեց C/C++ վրա հիմնված ծրագրավորման լեզու, որին նրա ստեղծող Ջեյմս Գոսլինգը անվանեց Oak (կաղնի) ի պատիվ այն կաղնու, որը երևում էր նրա աշխատասենյակից։ Հետագայում հայտնաբերվեց, որ արդեն գոյություն ունի ծրագրավորման լեզու Oak անունով և Sun–ը նրան տվեց նոր անուն Java, որով էլ այն հետագայում ներկայացվեց հասարակությանը։ Այն անվանվել է ի պատիվ Java սուրճի տեսակի (որը այն ժամանակ շատ տարածված էր ծրագրավորողների շրջանում), որն էլ իր հերթին իր անվանումը ստացել է Ինդոնեզական Յավա կղզուց։ Sun–ի սպասված շարժական էլեկտրոնային սարքերի արագ առաջընթացը չէր ստացվում և նրա հրապարակումը ուշանում էր։ ՄիաԺամանակ համացանցը սկսել էր մեծ զարգացում ապրել և 1993 թվականին Sun–ի աշխատակիցները սկսեցին Java–ն համալրել համացանցում դինամիկ էջեր ստեղծելու ունակություններով։ Sun Microsystems–ը ներկայացրեց Java–ի առաջին տարբերակը՝ Java 1.0 1995 թվականին։ Java–ի երկրորդ տարբերակի հետ (ներկայացվել է 1998 թվականի սեպտեմբերին որպես J2SE 1.2) նոր տարբերակները ունեին բազմաթիվ կոնֆիգուրացիաներ տարբեր տեսակի պլատֆորմների համար։ J2EE–ն ներառում տեխնոլոգիաներ սերվերների վրա աշխատող ծրագրերի համար, մինչդեռ J2ME–ն օպտիմիզացված էր շարժական պլատֆորմների համար։ Դեսկտոպ տարբերակը վերանվանվեց J2SE: 2006 թվականին մարքեթինգային նկատառուներից ելնելով Sun–ը J2–ի տարբերակները վերանվանել է Java EE, Java ME և Java SE համապատասխանաբար։ Java–ն համարվում է փաստացի ստանդարտավորված, կառավարվում է JCP–ի կողմից (JCP – Java Community Process)։
2006 թվականի նոյեմբերի 13–ին Sun–ը ներկայացրեց Java–ի մեծ մասը որպես FOSS (Free and open source software), համապատասխան GNU–ի Հիմանական հասարակական լիցենզիայի (GPL – General Public License) սկզբունքների։ 2007 թվականի մայիսի 8–ին Sun–ը վերջացրեց այդ պրոցեսսը։
Java ծրագրերը աշխատում են ամենուրեք, սկսած շարժական համակարգիչներից (laptops) մինչև տվյալների կենտրոններ (data centers), խաղային կոնսոլներից մինչև գիտական սուպերհամակարգիչներ։ Java–ն օգտագործվում է դինամիկ պարունակությամբ վեբ էջեր, բազմատեսակ սպառողական ծրագրեր ստեղծելու, շարժական բազմապիսի էլեկտրոնային սարքերը ծրագրերով ապահովելու համար։
Գոյություն ուներ հինգ հիմնական նպատակ Java լեզվի ստեղծման ժամանակ։
Java–ի տեղափոխելությունը պայմանավորված է նրանով, որ կոմպիլացվելուց հետո կոդն անմիջապես չի դառնում միջավայրին համապատասխան մեքենայական կոդ, այլ վերածվում է միջանկյալ կոդի, որը կոչվում է Java բայթկոդ։ Վերջինս աշխատեցվում է Java վիրտուալ մեքենայի կողմից, որն արդեն հատուկ է տվյալ միջավայրին։ Սովորաբար բոլոր օգտագործողների սարքերում էլ տեղադրված է Java Runtime Environment–ը (JRE), որն էլ ապահովում է Java վիրտուալ մեքենայի առկայությունը։ Վերջինիս աշխատանքը ներկայացված է նկարում։ Ինչպես երևում է նկարից՝ Java վիրտուալ մեքենան նախատեսված է ոչ միայն Java–ի, այլ նաև այլ ծրագրավորման լեզուների համար (նկարում ներկայացված է Python–ը)։ Սովորաբար Java–ով գրված ծրագրերը C++–ով գրվածների հեմեմատ ունեն ավելի դանդաղ աշխատելու և շատ հիշողություն օգտագործելու համբավ։ Բայց Java–ի Just–in–time (JIT) կոմպիլացայի ներդրումից հետո ծրագրերի արագագործությունը զգալիորեն մեծացել է։ JIT–ի դերն այն է, որ այն դինամիկ ձևով Java բայթկոդը թարգմանում է մեքենայական կոդի, որն էլ միանգամից կատարվում է։
Ծրագրերի կատարման այս մեթոդի առավելությունն այն է, որ բայթկոդը անկախ է օպերացիոն համակարգից և սարքավորումից, հետևաբար Java ծրագրերը կարելի է կատարել ցանկացած սարքի վրա, որի համար գոյություն ունի համապատասխան վիրտուալ մեքենա։ Մյուս կարևոր առանձնահատկությունը կայանում է ճկուն անվտանգության համակարգում, որի շրջանակներում ծրագրի կատարումը ամբողջությամբ կառավարում է վիրտուալ մեքենան։ Ցանկացած օպերացիա, որը գերազանցում է ծրագրի իրավունքները (օրինակ չթույլատրված մուտք դեպի տվյալներ կամ ուրիշ համակարգչի հետ կապ), առաջացնում են ծրագրի անահապաղ դադարեցում։ Վիրտուալ մեքենայի գլխավոր թերությունը ցածր արագագործությունն է համարվում։ Որոշ կատարելագործումներ բարձրացրել Java ծրագրերի կատարման արագությունը։
Ըստ http://shootout.alioth.debian.org Արխիվացված 2018-05-29 Wayback Machine կայքի, 7 տարբեր խնդիրների համար Java–ով գրված ծրագրի կատարման ժամանակը 1.5 – 2 անգամ ավելի շատ է, քան C\C++ –ով գրված ծրագրի համար։ Առանձին դեպքերում Java–ն ավելի արագ է, իսկ որոշ դեպքերում 7 անգամ ավելի դանդաղ։ Մյուս կողմից, այդ խնդիրներից շատերի համար հիշողության սպառումը 10 – 30 անգամ ավելի շատ է, քան C\C++ –ով գրված ծրագրերի համար։ Վիրտուալ մեքենայի կոնցեպցիան մեծ ազդեցություն թողեց, և շատ ծրագրավորման լեզուների համար ստեղծվեցին համապատասխան տեխնոլոգիաներ։ Այդ գաղափարը նաև իրագործվել է CLI ինֆաստրուկտուրայի մեջ, որը հանդիսանում է Microsoft ընկերության .NET պլատֆորմի հիմքը։
Java–ն օգտագործում է աղբահավաք՝ (անգլ.՝ Garbage collector - GC) հիշողության ավտոմատ կազմակերպման համար։ Երբ ծրագրի աշխատանքի ժամանակ որևէ օբյեկտ չի օգտագործվում, այսինքն չկա նրա վրա ցուցող որևէ հղում, ապա աղբահավաքը ջնջում է այն հիշողությունից։ Չնայած այս ավտոմատացված կազմակերպմանը՝ հիշողության արտահոսքի (անգլ.՝ Memory leak) վտանգը դեռ մնում է։ Օրինակ հիշողության արտահոսք կարող է լինել, եթե ոչ պետքական օբյեկտի վրա ցուցող հղում (անգլ.՝ Refernce) մնա։ Ի տարբերություն C++–ի Java–ն հնարավորություն չի տալիս ցուցիչների (անգլ.՝ Pointer) հետ աշխատելու, ձեռքով հիշողությունն ազատելու, խելացի ցուցիչներ (անգլ.՝ Smart pointer) օգտագործելու և այլն։ Աղբահավաքը կարող է աշխատել ցանկացած պահի, իդեալական դեպքում այն աշխատում է համեմատաբար պարապուրդի մեջ եղած ժամանակ։ Երաշխավորված է, որ այն կաշխատի, երբ բավարար հիշողություն չլինի նոր օբյեկտ ստեղծելիս։ Սա թույլ է տալիս աղբահավաքին տեղափոխել օբյեկտների հասցեները և տալիս է տիպերի ապահովություն։ Ինչպես C++–ում և որոշ օբյեկտ–կողմնորոշված ծրագրավորման լեզեւներում, Java – ում պրիմիտիվ տիպերը(int, double, boolean, char) պահվում են դաշտերում (օբյեկտների համար), ստեկում (անգլ.՝ Stack) (ֆունկցիաների համար), այդ պատճառով դրանց համար աղբահավաք չի աշխատում։ Սա Java – ի ստեղծողների գիտակցված որոշումն է, որի նպատակն է բարձրացնել արագագործությունը։ Java–ն ունի մի քանի տեսակի աղբահավաքներ։ Java – ով գրված ծրագրերի 90% –ի համար Concurrent Mark–Sweep (անգլ.՝ Concurrent mark sweep collector) աղբահավաքը բավարար է։ Oracle –ը մտադրված է փոխարինել այն Garbage–first collector (G1) աղբահավաքով։
Java–ի նախագծումը սկսվել է 1990 թվականին, առաջին պաշտոնական տարբերակը թողարկվեց 1996 թվականի օգոստոսի 26–ին։
Նշանակալի փոփոխությունները․
Այս տարբերակը խորհրդանշում էր երկրորդ սերունդը։ Java 2–ի առաջին տարբերակին տրվեց 1․2 համարը։ 2–րդ տարբերակի ի հայտ գալուց հետո, Sun Microsystems –ը սկսեց թողարկել Java–ն J2SE փաթեթի տեսքով։ Այս պահին Java 2–ը ակտիվորեն զարգանում է, մասնավորապես .Net պլատֆորմայի հետ մրցակցության պատճառով, որը վերցրել է Java–ից որոշ առանցքային առանձնահատկություններ։ Այս տարբերակում հիմնական փոփոխություններն էին։
Java 5 սպեցիֆիկացիան թողարկվեց 2004 թվականի սեպտեմբերին։ Այս տարբերակում լեզու մտցրվեցին մի շարք կարևոր հնարավորություններ։
Java 7–ը խոշոր թարմացում էր։ Ստեղծման պրոցեսսը բաժանվել էր 13 փուլերի։ Նոր հնարավորությունները։
Դուրս եկավ 2014 թ մարտի 18–ին։ Նոր հնարավորությունները։
Java պլատֆորմները
Java–ի սինտակսիսը մեծ մասամբ համընկնում է C++ –ի սինտակսիսի հետ։ Ի տարբերություն C++ –ի, որը կոմբինացրել է ստրուկտուրային, ընդհանուր և օբյեկտ–կողմնորոշված ծրագրավորումը, Java–ն կառուցված է որպես օբյեկտ–կողմնորոշված լեզու։ Ամբողջ կոդը գրվում է կլասսների ներսում, և ցանկացած տվյալ, բացառությամբ պրիմիտիվ տիպերի, գտնվում է օբյեկտի մեջ։ Java –ն կրկնում է C++ –ի որոշ հայտնի ասպեկտները (օրինակ printf() ֆունկցիան)։
Ի տարբերություն C++–ի, Java–ում չկա օպերատորների վերասահմանում (անգլ.՝ Operator overloading) կամ բազմակի ժառանգում (անգլ.՝ Multiple inheritance) կլասսների համար, բայց բազմակի ժառանգումը իրագործված է ինտերֆեյսների համար։ Դա պարզեցնում է լեզուն և կանխում հնարավոր սխալները։
Java–ն մեկնաբանությունների (comments) սինտակսիսը համարժեք է C++–ին։ Կա երեք տեսակի մեկնաբանություն։ Մեկ տողի համար (//), մի քանի տողերի համար՝ սկսվում է /* – ով և վերջանում */ –ով, և Javadoc (անգլ.՝ Javadoc)տեսակը, որը սկսվում է /**–ով, և վերջանում */ –ով։
Օրինակ
// Սա մեկ տողանոց մեկնաբանության օրինակ է
/* Սա մի քանի տողանոց մեկնաբանության օրինակ է։
Այս տեսակի մեկնաբանությունը կարող է օգտագործվել շատ ինֆորմացիա գրելու համար,
բայց շատ կարևոր է չմոռանալ այն փակել */
package fibsandlies;
import java.util.HashMap;
/**
* Սա Javadoc մեկնաբանության տեսակ է;
* Javadoc մեկնաբանությունները պետք է անմիջապես նախորդեն այն կլասսին, ֆունկցիային կամ դաշտին, որը մեկնաբանվում է։
*/
public class FibCalculator extends Fibonacci implements Calculator {
private static Map<Integer, Integer> memoized = new HashMap<Integer, Integer>();
/*
* main ֆունկցիան հանդիսանում է ծրագրի կատարման սկզբնակետը։
*/
public static void main(String[] args) {
memoized.put(1, 1);
memoized.put(2, 1);
System.out.println(fibonacci(12)); //Get the 12th Fibonacci number and print to console
}
/**
* Կլասսում գրված ֆունկցիայի օրինակ։
* ստանում է ոչ բացասական թիվ FIBINDEX, վերադարձնում է
* N-րդ Ֆիբոնաչիի թիվը։
* @param fibIndex Ֆիբօնաչիի շարքի ինդեքսը
* @return Ֆիբոնաչիի թիվը։
*/
public static int fibonacci(int fibIndex) {
if (memoized.containsKey(fibIndex)) {
return memoized.get(fibIndex);
} else {
int answer = fibonacci(fibIndex - 1) + fibonacci(fibIndex - 2);
memoized.put(fibIndex, answer);
return answer;
}
}
}
Ավանդական "Hello, world!" (անգլ.՝ "Hello, World!" program) ծրագիրը Java–ով կարող է գրվել այսպես։
class HelloWorldApp {
public static void main(String[] args) {
System.out.println("Hello World!"); // Տպում է տողը կոնսոլի մեջ։
}
}
Ֆալլերը պետք է անվանվեն այն public կլասսի անունով, որը նրանք պարունակում են։ Օրինակ HelloWorldApp.java։ Այն սկզբում կոմպիլացվելու է բայթկոդի, որի արդյունքում ստացվելու է HelloWorldApp.class ֆայլը։ Դրանից հետո միայն այն կկատարվի։ Java ֆայլը կարող է պարունակել միայն մեկ public կլասս, բայց այն կարող է պարունակել բազմաթիվ կլասսներ public–ից բացի այլ թույլտվության սպեցիֆիկատորներով և ցանկացած թվով ներդրված կլասսներ (նաև public)։
public սպեցիֆիկատորը նշանակում է, որ ֆունկցիան կարող է կանչվել այլ կլասսներից կամ որ կլասսը կարող է օգտագործվել հիերարխիայից դուրս այլ կլասսներում։ Կլասսների հիերարխիան կապված է այն կատալոգին, որտեղ գտնվում է Java ֆայլը։ Սա կոչվում է թույլտվության աստիճանի մոդիֆիկատոր։ Մյուս թույլտվության աստիճանի մոդիֆիկատորներն են private և protected։
static սպեցիֆիկատորը սահմանում է ստատիկ ֆունկցիա, որը կապված է միայն կլասսին, և ոչ թե նրա օբյեկտների հետ։ Միայն ստատիկ ֆունկցիաները կարող են կանչվել առանց օբյեկտի հասցեի։ Ստատիկ ֆունկցիաները չեն կարող դիմել կլասսի այն անդամներին, որոնք ստատիկ չեն։
void սպեցիֆիկատորը ցույց է տալիս, որ ֆունկցիան չի վերադարձնում որևէ արժեք։
main–ը ուղղակի գլխավոր ֆունկցիայի անվանումն է, այն սպեցիֆիկատոր չէ։ Java կլասսները, որոնք աշխատում են կառավարվող միջավայրում, main() ֆունկցիայի կարիքը չունեն։ Ծրագիրը կարող է պարունակել բազմաթիվ կլասսներ, որոնք ունեն main ֆունկցիաներ։ Այս դեպքում պետք է ակնհայտ նշել, թե որն է ծրագրի սկիզբը։
main ֆունկցիան պետք է ստանա String–ների զանգված։ Ըստ համաձայնության այն անվանվում է args, թեև, ցանկացած ուրիշ թույլատրված անուն ևս կարող է օգտագործվել։
Մայքրոսոֆթ ընկերության կողմից մշակվել է JVM–ի (անգլ.՝ Java virtual machine) սեփական իրագործումը(MSJVM), որը ընդգրկվել է տարբեր օպերացիոն համակարգերի մեջ, սկսած Windows 98 (նաև ընդգրկվել է Internet Explorer–ի մեջ, սկսած 3–րդ տարբերակից, որը թույլ էր տալիս օգտագործել MSJVM–ը Windows 95 և Windows NT 4 օպերացիոն համակարգերում IE3+–ը տեղադրելուց հետո)։
MSJVM–ը ուներ էական տարբերություններ Sun Java–ից, մեծ մասամբ կոտրելով տեղափոխելիության հիմնական սկզբունքը։
Վերջին կետը կասկածի տակ էր դնում լեզվի բազմապլատֆորմային սկզբունքը։ Հետագայում դրա պատճառով Sun Microsystems–ը դատական հայց ներկայացրեց Microsoft–ին։ Դատարանը ընդունեց Sun Microsystems–ի իրավացիությունը։ Ի վերջո երկու ընկերությունների միջև համաձայնություն է կնքվել, որը թույլ է տալիս երկարաձգել MSJVM օգտագործումը մինչև 2007 թվական։
Ջավա լեզուն ակտիվ օգտագործվում է Անդրոիդ օպերացիոն համակարգի վրա տեղափոխելի ծրագրեր գրելու համար։ Ծրագրերը կոմպիլացվում են ոչ ստանդարտ բայթկոդ, որպեսզի այն կարողանա օգտագործվել Dalvik վիրտուալ մեքենայում։ Այսպիսի կոմպիլյացիայի համար օգտագործվում է լրացուցիչ գործիք՝ Software Development Kit, մշակված Google ընկերության կողմից։
Ծրագրերի իրագործումը կարելի է կատարել հետևյալ միջավայրերում՝ Android Studio, NetBeans, Eclipse (օգտագործելով Android Development Tools (ADT) պլագինը), IntelliJ IDEA։ JDK–ի տարբերակը պետք է լինի 5․0 կամ բարձր։
2014 թվականի դեկտեմբերի 8–ին Google–ը Android Studio–ն ճանաչել է նախընտրելի միջավայր Android ՕՀ–ում նախագծելու համար։
Java լեզվում կան ընդամենը 8 պրիմիտիվ տիպեր՝ boolean, byte, char, short, int, long, float, double. Գոյություն ունի նաև 9–րդ տիպ՝ void, բայց այս տիպի փոփոխականներ և դաշտեր հայտարարելը կոդում արգելված է։ Այ օգտագործվում է կլասսներում և մեթոդներում, որպես ոչինչ չվերադարձնող արժեք։
Տիպերի երկարությունը և արժեքների միջակայքը որոշվում են ստանդարտով, ոչ թե իրագործմամբ։ Char–ը երկու բայթ է զբաղեցնում, լոկալիզացիայի հարմարության համար։ Երբ մշակվում էր ստանդարտը, արդեն գոյություն ուներ Unicode–32–ը, բայց ոչ Unicode–64–ը։ Քանի որ չկար մեկ բայթանոց փոփոխական, ավելացրեցին նոր տիպ՝ byte, և ի տարբերություն ուրիշ ծրագրավորման լեզուների, այն առանց նշանի չէ։ Float և double տիպերը կարող են ունենալ հատուկ արժեքներ ՝ , и «ոչ թիվ» (NaN)։ Double տեսակի համար դրանք ցույց են տրվում Double.POSITIVE_INFINITY, Double.NEGATIVE_INFINITY, Double.NaN; Float տիպի համար նմանապես, միայն Double–ի տեղը պետք է դնել Float: Առավելագույն և նվազագույն արժեքները նույնպես ստանդարտավորված են։
...| Տիպ | Երկարություն (բայթերով) | Միջակայքը կամ արժեքների բազմությունը |
|---|---|---|
| boolean | 1 զանգվածներում, 4 փոփոխականներում | true, false |
| byte | 1 | −128..127 |
| char | 2 | 0..216−1, կամ 0..65535 |
| short | 2 | −215..215−1, կամ −32768..32767 |
| int | 4 | −231..231−1, կամ −2147483648..2147483647 |
| long | 8 | −263..263−1, կամ մոտավոր −9.2·1018..9.2·1018 |
| float | 4 | –(2–2−23)·2127..(2–2−23)·2127, կամ մոտավոր −3.4·1038..3.4·1038, նաև , , NaN |
| double | 8 | –(2–2−52)·21023..(2–2−52)·21023, կամ մոտավոր −1.8·10308..1.8·10308, նաև , , NaN |
Այսպիսի խիստ ստանդարտավորումը անհրաժեշտ էր, որպեսզի լեզուն լիներ պլատֆորմ–անկախ, որը Java–ի գաղափարական գլխավոր պահանջներից մեկն էր։ Այնուամենայնիվ մի մի փոքր պրոբլեմ, կապված պլատֆորմային անկախության հետ մնաց։ Որոշ պրոցեսսորներ միջանկյալ արժեքները պահելու համար օգտագործում են 10 բայթանոց ռեգիստրներ կամ այլ միջոցներով են լավացնում հաշվարկների ճշտությունը։ Որպեսզի Java–ն առավելագույն համապատասխանություն ունենար տարբեր համակարգերի միջև, տարբեր տեսակներում հաշվարկնեի բարձրացման միջոցները արգելվեցին։ Սակայն դա բերում էր արագագործության նվազեցմանը։ Բազմաթիվ բողոքներից հետո այդ արգելքը վերացրեցին, բայց ավելացրին strictfp ծառայողական բառը, որը արգելում էր ճշտության բարձրացումը։
Java լեզվում գործում են հետևյալ կանոնները
Այս ոչ ակընհայտ փոխակերպումնրը ամբողջությամբ համապատասխանում են C++ –ում գոյություն ունեցող փոխակերպումներին։
Java–ում կան միայն դինամիկ ստեղծվող օբյեկտներ։ Ընդ որում օբյեկտային փոփոխականները և օբյեկտները բացարձակապես տարբեր բաներ են։ Օբյեկտային փոփոխականները հղումներ են, այսինքն ոչ ակնհայտ ցուցիչներ դինամիկ ստեղծվող օբյեկտների վրա։ Դա երևում լեզվի սինտակսիսում։ Այպես, չի կարելի գրել՝
double a[10][20];
Foo b(30);
այլ պետք է։
double[][] a = new double[10][20];
Foo b = new Foo(30);
Վերագրումների, փոխանցումներ և համեմատման ժամանակ օբյեկտային փոփոխականները իրենց պահում են ինչպես ցուցիչներ, այսինքն գործողությունները կատարվում են փոփոխականների հասցեների հետ։ Նաև այս տիպի փոփոխականներին դիմելուս որևէ հատուկ օպերատոր չի կանչվում, ամեն ինչ կատարվում է այնպես, ասես օբյեկտային փոփոխականը հենց օբյեկտ է։ Օբյեկտային են համարվում բոլոր տեսակի փոփոխականները, բացի պրիմիտիվ տիպերի փոփոխականներից։ Java–ում ակնհայտ ցուցիչներ չկան։ Ի տարբերություն C, C++ և այլ լեզուների, հղումների օգտագործումը java–ում ունի բարձր անվտագույան շեմ, քանի որ դրված են խիստ սահմանափակումներ դրանց օգտագործման վրա՝
Այսպիսով կառավարել հիշողությունը ֆիզիկական մակարդակի վրա անհնար է։ Նաև կարելի է ստուգել, արդյոք ցուցիչ հղված է null–ի վրա։
Քանի որ օբյեկտային փոփոխականները հղումներ են, նրանց վերագրման ժամանակ օբյեկտի կրկնօրինակում չի կատարվում։ Օրինակ՝
Foo foo, bar;
…
bar = foo;
այս դեպքում կկատարվի հասցեի կրկնօրինակումը foo փոփոխականից դեպի bar փոփոխական։ Այսինքն երկու փոփոխականներն էլ հղված հիշողության նույն տիրույթի վրա, այսինքն նույն օբյեկտի վրա։ Եթե անհրաժեշտ է ստանալ հենց օբյեկտի կրկնօրինակը, ապա օգտագործում են կամ մեթոդ՝ clone(), կամ կրկնօրինակող կոնստրուկտոր։
clone() մեթոդը պահանջում է, որպեսզի կլասսը իրագործի Cloneable ինտերֆեյսը։
Բոլոր փոփոխականները պահանջում են սկզբնաարժեքավորում, կամ ավտոմատ լցվում 0–ներով (0, null, զրոների զանգված)։ Այսպիսով անհետանում են C լեզվին բնորոշ չսկզբնաարժեքավորված փոփոխականների օգտագործումը։
Java–ում անհնար է օբյեկտի ակնհայտ ջնջումը հիշողությունից, դրա փոխարեն իրագործված է աղբի հավաքումը։ Ավանդական միջոցը, որով հասկացվում է աղբահավաքին, որ պետք է ազատել հիշողությունը, հանդիսանում է փոփականին null վերագրելը։ Դա չի նշանակում, որ այդպիսի օբյեկտը միանգամից կջնգվի, բայց այն տալիս է երաշխիք, որ այն կջնջվի ապագայում։ Պետք է հաշվի առնել, որ օբյկտը չի ջնջվի, քանի դեռ նրա վրա հղված է թեկուզ մեկ ցուցիչ։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
