Պարթևերեն

Պարթևերեն, մեռած իրանական լեզու, որը պատկանում է հյուսիսարևմտյան ենթախմբին և տարածված է եղել Պարթևստանում (այժմ՝ Խորասան)։ Պետական լեզու է եղել Պարթև Արշակունիների և Սասանյան կայսրության սկզբնական ժամանակի (Ք.ա. 248 թվական — Ք.հ. 224 թվական) համար։ Այն Կենտրոնական Ասիայի մանիքեության հիմնական գրականության լեզուն էր, որով կատարվում էին նաև քարոզներ^[1]։

Պարթևերեն Parsīk, Pahlavīk
Տեսակ	լեզու և հին լեզու
Ենթադաս	հյուսիսարևմտյան իրանական լեզուներ և միջին իրանական լեզուներ
Երկրներ	Պարթևստան, Խորասան
Շրջաններ	Իրան
Պաշտոնական կարգավիճակ	Պարթևստան, Սասանյան Պարսկաստան (սկզբնական շրջանում)
Խոսողների քանակ	0 մարդ
Լեզվակիրների թիվը	0 մարդ
Ռեյտինգ	մեռած լեզու, հիմնականում դուրս եկավ գործածությունից V—VI դարերի ընթացքում, Տուրֆանի մանիքեության գաղութներում միչև 13-րդ դարը պահպանվել է որպես պաշտամունքային լեզու
Դասակարգում	Հնդեվրոպական ընտանիք Հնդիրանական ճյուղ Իրանական խումբ Հյուսիսարևմտյան ենթախումբ
Գրերի համակարգ	Արամեական գիր, մանիքեական գիր
IETF	xpr
ISO 639-3	xpr
Parthian language Վիքիպահեստում

Ծանոթագրություններ

1. Молчанова Е.К. Парфянский язык. «Языки мира». Иранские языки. II. Северо-западные иранские языки. М. 1999

Արտաքին հղումներ

• Պարթևերեն տեքստ TITUS

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Պարթևերեն» հոդվածին։