From Wikipedia, the free encyclopedia
Միացյալ Նահանգների Սենատի պալատ, Կապիտոլիումի հյուսիսային թևում գտնվող սրահ է, որը ծառայում է որպես Միացյալ Նահանգների Սենատի Օրենսդիր պալատ՝ սկսած 1859 թվականի հունվարի 4-ից[1]։ Սենատն իր ընթացիկ ժողովն առաջին անգամ այստեղ գումարեց նույն նպատակով Կապիտոլիումի շենքում Դաշնային սրահի, Կոնգրեսի սրահի և Հին Սենատի պալատի օգտագործումից հետո[1]։ Կապիտոլիումի ճարտարապետ Թոմաս Ասկին Վալտերի կողմից նախագծված պալատը ուղղանկյուն երկհարկանի սրահ է՝ սենյակի առջևի մասում գտնվող կենտրոնական ամբիոնին նայող բազմապրոֆիլ կիսակլոր հիմքի վրա յուրաքանչյուր սենատորի համար նախատեսված 100 առանձին գրասեղաններով։ Սենատի հատակը ինքնին անտեսվում է բոլոր չորս կողմերի վրա, երկրորդ հարկի պատկերասրահով։ Սենատի հարկն ինքը տեսանելի է բոլոր չորս կողմերից երկրորդ հարկի պատշգամբի շնորհիվ։ Սենատի հարկն ինքը 80×113 ոտնաչափ է (24×34 մ)[2]։
 | |
|---|---|
 | |
| Տեսակ | սենյակ և plenary hall? |
| Երկիր |  ԱՄՆ |
| Տեղագրություն | Վաշինգտոն |
| Մասն է | Կապիտոլիում |
| Բնակիչ | Միացյալ Նահանգների սենատ |
1790 թվականից սկսած Սենատը գումարվել է Ֆիլադելֆիայի, Փենսիլվանիա, Կոնգրեսի սրահի երկրորդ հարկի պալատում, մինչև 1800 թվականին Կապիտոլիումի շենք Հին Սենատի պալատ տեղափոխվելը։ 1810-1859 թվականներին Սենատն օգտագործեց Հին Սենատի պալատը օրենսդիր գործառույթների համար[1]։ Այս ժամանակահատվածում Սենատը գրեթե կրկնապատկվել է, քանի որ նոր նահանգներ են մտել Միության կազմի մեջ։ Կոնգրեսի երկու պալատների մեծացման հետ պայմանավորված՝ ԱՄՆ Կապիտոլիում ավելացվել է երկու նոր թև։ Սկսած 1851 թվականից սկսած, Կապիտոլիումը մի քանի ընդարձակումներ է իրականացրել, ներառյալ նոր թևերը և դրանց համապատասխան պալատները, ինչպես նաև Միացյալ Նահանգների Կապիտոլիումի նոր գմբեթը[1]։
Սենատի օգտագործման համար նախատեսված տարածքների ընդլայնումից բացի պալատը նախագծողները հոգացել էին, որ սենյակում առկա լինեն բարձրորակ ակուստիկա և տեսադաշտ, որոնք համեմատելի են թատրոնի հետ։ Պալատի կառուցումը սկսվել է 1851 թվականին և շարունակվել մինչև այն ժամանակ, երբ 1859 թվականին սենատորներն սկսեցին սրահն օգտագործել օրենսդրական գործունեության համար։ Պալատի օգտագործումից կարճ ժամանակ անց սենատորներն ուշադրություն դարձրեցին ակուստիկայի ցածր որակին, անձրևից առաջացող ձայներին, կարծես թե այն հարվածում էր ապակեպատ առաստաղին, և սենյակի ներսում օդափոխության անհարմար նախագծերին[3]։ Պալատի գլխավոր նախագիծը ուղղանկյուն, երկհարկանի սրահ է Կապիտոլիումի հյուսիսային թևի կենտրոնում, ընդգրկում է 100-ից ավելի անհատական նստարաններ կենտրոնական հարթակի վրա։ Այս կիսակլոր կառուցված հարթակը բացվում է դեպի սրահի կենտրոնում կանգնեցված ամբիոնը։ Պալատի երկրորդ հարկի բոլոր չորս կողմերում այցելուների սրահը բացվում է դեպի սենատի հարթակ[2]։ Սենատը սկզբում թույլ տվեց այցելուներին դիտել գործողությունը 1795 թվականին։ Սենատի դիտարկման սրահները ներառյալ կանանց սրահը, տասնիններորդ դարի ընթացքում դարձան զբոսաշրջիկների և բնակիչների համար հայտնի վայրեր։ Մամուլի սրահը ամբիոնի մոտ գտնվող նախագահող պաշտոնյայի սեղանի վերևում է։ Այստեղ լրագրողները կարող են դիտարկել և լուսաբանել Սենատի վարույթները[1]։
Թատրոնի նման որակի և չափերի շնորհիվ բացի օրենսդրությունից պալատը հնարավոր է օգտագործել շատ այլ գործառույթների համար։ 1863 թվականին պալատը օգտագործվել է պատմական պոեմ («Քնած ժամապահը») ներկայացման համար, որը նվիրված էր Միավորի զինվորական զինծառայող Ուիլյամ Սքոթին, ով իր պոստում քնած էր մնացել և դատապարտվել էր։ Ներկայացման համար հանդիսատեսի շարքում էր ԱՄՆ-ի այն ժամանակվա նախագահ Աբրահամ Լինքոլնը, որը, փաստորեն, ներել էր ժամապահի մի քանի ամիսները[3]։
Սենատորները հոգնել էին պալատի գործածման համար մրցակցությունից, և այնուամենայնիվ, թույլ էին տվել պալատի վերջնական ոչ օրենսդիր օգտագործումը քաղաքացիական պատերազմից հետո դասախոսությունների համար, նախքան այն կանոնն ընդունելը, որով սահմանվում էր, որ պալատը չի օգտագործվի որևէ այլ նպատակով, քան Միացյալ Նահանգների Սենատի կողմից օգտագործումը[3]։
1949-1950 թվականներին Սենատի պալատը վերակառուցվել է, որն ընդգրկել էր տանիքի ապակեպատ ծածկի հեռացումը և սրահի պատերի վերանախագծումը։ Պալատի նախկին երկաթյա հարթ որմնասյուների տեղում տեղադրվեցին նոր Լևանտո մարմարյա որմնասյուներ։ Փայտյա ամբիոնը փոխարինվեց ավելի մեծ, մարմարից պատրաստված տարբերակով։ Երկաթե և ապակե ծածկը, ներառյալ տանիքի ապակեպատ լուսամուտը, փոխարինվել է չժանգոտվող պողպատից և գիպսից առաստաղով։ Այս վերափոխումը, ի լրումն սենյակի ձայնային ակուստիկայի բարելավման, թարմացրեց սենյակի տասնիններորդ դարի կեսերի դեկորը, որն այն ժամանակ արդեն ժամանակավրեպ էր[2]։
Սենատի 4-րդ կանոնն արգելում է Սենատի պալատի ներսում լուսանկարելը։ Սենատը 1963 թվականի սեպտեմբերի 24-ին դադարեցրեց այս որոշումը՝ Սենատի առաջին պաշտոնական լուսանկարը ստանալու համար։ Նույն տարում Ազգային աշխարհագրական կազմակերպությունը Սենատից թույլտվություն խնդրեց նիստի ընթացքում առաջին պաշտոնական լուսանկարը ստանալու համար «Կոնգրեսը, մենք, ժողովուրդը» գրքի պատկերազարդման համար։ Յուրաքանչյուր երկու տարին մեկ Միացյալ Նահանգների Կոնգրեսի նիստի ժամանակ Սենատի լուսանկարչական ստուդիան վճարվում է Սենատի պաշտոնական լուսանկարման համար[1]։
Սկսած 1979 թվականից Ներկայացուցիչների պալատը սկսեց իր ամենօրյա նիստերի ուղիղ լուսաբանումը C-SPAN (Cable-Satellite Communication Public Network) ցանցում։ Սենատորները սկզբում դեմ էին Սենատի ամենօրյա նիստերի հեռուստատեսային լուսաբանմանը, շատերը մտահոգություն հայտնեցին, որ հեռուստաընկերությունների լուսաբանումը զգալիորեն կփոխի օրենսդրական գործընթացի կառավարումը։ 1986 թվականին, սակայն, Սենատի նախագահներ Բոբ Դոյլը և Ռոբերտ Բիրդը պաշտոնապես առաջարկեցին Սենատի ուղիղ հեռուստատեսային լուսաբանում։ Նույն տարվա հունիսի 2-ին C-SPAN 2 ցանցում հեռարձակվում էր Սենատի ամենօրյա գործընթացը[1]։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
