Ճուռակներ

Ճուռակները կազմում են բազեանմանների կարգի գիշատիչ թռչունների ընտանիքը^[1]։ Հայտնի է 122 տեսակ՝ տարածված ամենուրեք, բացի Անտարկտիդայից և Արկտիկայից^[2]։

՞ Ճուռակ
Սովորական ճուռակ
Գիտական դասակարգում
Թագավորություն Կենդանիներ Տիպ Քորդավորներ Դաս Թռչուններ Կարգ Բազեանմաններ Ընտանիք Ճուռակներ
Լատիներեն անվանում
Buteoninae
Դասակարգումը Վիքիցեղերում Պատկերներ Վիքիպահեստում

Հայաստանում

Հայաստանում բնադրում են 27 տեսակ՝ անգղեր, արծիվներ, մկնաճուռակներ, ցիներ, լորաճուռակ, եվրոպական ճնճղաճուռակ, թավշաոտ ճուռակ, մեծ ճուռակ, կրետակեր, տափաստանային ճուռակ, ցախաքլորաորս, թուրքմենական ճնճղաճուռակ և այլն^[3]։

Մարմնի չափեր

Մարմնի երկարությունը 28–115 սմ է, կենդանի զանգվածը՝ 100գ–6,5կգ։ Թևերը լայն են, կլորացած, փետրածածկը՝ հիմնականում մուգ կամ բաց շագանակագույնից շիկակարմիր, մուգ մոխրագույն, կուրծքը կամ մեջքը՝ մուգ շերտերով, ոտքերը՝ հիմնականում՝ դեղին, կտուցը՝ սրածայր, կեռ, մագիլները՝ սուր^[4]։ Վերնակտուցի եզրը չունի ատամնավոր ելուստ։ Զոհին որսում է գետնին կամ թռիչքի ընթացքում։ Ճուռակների մեծ մասը չվող է։ Բնադրում են ծառերի, ժայռերի վրա, գետնին^[5]։ Թխսակալում է էգը կամ արուն։

Սնումը

Սնվում են մանր ողնաշարավորներով, լեշերով, փափկամարմիններով, միջատներով^[6]։

Կարմիր գրքում

Ճուռակների 11 տեսակ գրանցված է Հայաստանի Կարմիր գրքում։