Կապի էներգիա

Կապի էներգիա, մասնիկների համախմբի կապված վիճակի և այդ մասնիկների ազատ վիճակի (մասնիկներն անջատված են և անսահման հեռացված միմյանցից) էներգիաների տարբերությունը։ Մոլեկուլ կազմող ատոմների դեպքում այն կոչվում է քիմիական կապի էներգիա, իսկ նուկլոնների դեպքում՝ միջուկի կապի էներգիա։ Վերջինս որոշվում է ${\displaystyle \triangle W=[m_{p}Z+m_{n}(A-Z)-M]c_{2}}$ առնչությամբ, որտեղ ${\displaystyle m_{p}}$-ն, ${\displaystyle m_{n}}$-ը և ${\displaystyle M}$-ը պրոտոնի, նեյտրոնի և միջուկի հանգստի զանգվածներն են, ${\displaystyle A}$-ն միջուկի զանգվածի թիվն է, ${\displaystyle Z}$-ը՝ պրոտոնների թիվը, ${\displaystyle c}$-ն՝ լույսի արագությունը վակուումում։ Կապի էներգիան այն էներգիան է, որն անհրաժեշտ է համակարգը բաղկացուցիչ մասերի տրոհելու համար։ Այն բացասական մեծություն է, և որքան մեծ է նրա բացարձակ արժեքը, այնքան մասնիկների կապն ամուր է։ Մեկ նուկլոնին բաժին ընկնող կապի էներգիան կոչվում է միջուկի տեսակարար կապի էներգիա և որոշվում է ${\displaystyle E={\frac {\triangle W}{A}}}$ առնչությամբ։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 5, էջ 252)։