From Wikipedia, the free encyclopedia
Իսրայելա-թուրքական հարաբերությունները երկկողմ հարաբերություններ Իսրայելի և Թուրքիայի Հանրապետության միջև։
2018 թվականի դրությամբ Թուրքիայում Իսրայելի դեսպանը Էիտան Նայեն է, Իսրայելում Թուրքիայի դեսպանը՝ Քեմալ Օքեմը։
Թուրքիան Իսրայելի պետությունը ճանաչած առաջին երկրներից մեկն էր[1]։ Երկար ժամանակ Թուրքիան և Իսրայելը պահպանել են սերտ տնտեսական և ռազմական գործընկերություն։ Մասնավորապես, երկու երկրների կառավարությունները համաձայնագիր են ստորագրել Թուրքիայից Իսրայել գազի և նավթամուղերի կառուցման բազմամիլիարդանոց նախագծի վերաբերյալ[2]։
2003 թվականին Իսրայելում հիմնադրվել է Արկադաս ասոցիացիան (այսինքն՝ Արկադասի ասոցիացիա) թուրք-հրեական մշակույթի ժառանգությունը պահպանելու համար, որի կենտրոնակայանը գտնվում է Եհուդ քաղաքում։ 2004 թվականին Գերմանիայում հրեաներն ու թուրքերը հիմնադրել են Յուլկումեն և Սարֆատի միությունը[3][4]։
2003 թվականին Թուրքիայի վարչապետ ընտրվելուց ի վեր «Արդարություն և զարգացում» կուսակցության առաջնորդ Ռեջեփ Էրդողանը նշել է Թուրքիայի արագ իսլամացումը` հակաիսրայելական հռետորաբանության ամրապնդման հետ մեկտեղ[5][6], Թուրքիան ավելի ու ավելի է ակտիվորեն է սկսել հեռավորություն պահել Իսրայելից։ Վատթարացման կարևոր փուլեր են դարձել 2008-ի վերջին և 2009-ի սկզբին «Թափվող արճիճ» գործողությունը Գազայի հատվածում և իսրայելական ռազմածովային ուժերի կողմից թուրքական «Մավի Մարմարա» նավի գրավումը (2010 թվականի մայիսի 31), որը փորձում էր ճեղքել Գազայի շրջափակումը[7] (միևնույն ժամանակ, մի շարք աղբյուրներ կարծում են, որ «Ազատության նավատորմի» գրավման հետ կապված հակամարտությունը հրահրել են հենց թուրք քաղաքական գործիչները, որոնք դիտավորյալ սրում են հարաբերությունները Իսրայելի հետ՝ հանուն ներքին և արտաքին քաղաքական նպատակների։ Իսրայելական «Թափվող արճիճ» գործողությունից հետո և 2009 թվականին Թուրքիայի նոր արտգործնախարար Ահմեդ Դավութօղլուի նշանակմամբ նույն ուղղությամբ է տարվել արտաքին քաղաքականությունը[8][9]։
Թուրք ազգայնականները կատաղիորեն քննադատել են կառավարության 2009 թվականի ծրագիրը` երկարաժամկետ վարձակալել իսրայելական ընկերությանը Սիրիայի հետ սահմանին գտնվող մի թուրքական հատվածի վրա, ականի մաքրման թանկ գործողության դիմաց (որը Օտտավայի պայմանագրին միանալուց հետո Թուրքիան պարտավոր է իրականացնել մինչև 2014 թվականը)․ միևնույն ժամանակ, ընդդիմության փաստարկները «հրեական ֆինանսներ» ներդնելու անթույլատրելիության մասին վարչապետ Էրդողանը գնահատում էր որպես «ֆաշիստական» և որպես «ֆոբիա փոքրամասնությունների և օտարերկրացիների նկատմամբ»[11]։
2010 թվականի հունվարին «Հաարեց» թերթը հրապարակել է Իսրայելի Արտաքին գործերի նախարարությանն առընթեր Քաղաքական հետազոտությունների միջազգային կենտրոնի զեկույցը, որը պնդում է, որ Թուրքիայի վարչապետ Էրդողանի հակաիսրայելական ելույթները նպաստել են թուրքական հասարակության շրջանում հակասեմական տրամադրությունների աճին[12][13]։։
Թուրքիայի հետ հարաբերությունների վատթարացման արդյունքներից մեկը Իսրայելի արագ մերձեցումն էր Հունաստանի և Կիպրոսի հետ[14]։
Թուրքական «Ayrılık» հեռուստաշոուի կադրերը, որը սիրո պատմություն է ցույց տալիս «Թափվող արճիճ» գործողության ֆոնին, առիթ են դարձել 2009 թվականի հոկտեմբերին Իսրայելում Թուրքիայի գործերի ժամանակավոր հավատարմատար Դ. Օզենին Իսրայելի ԱԳՆ կանչելու համար բացատրություններ տալու համար[15]։ Մասնավորապես, դժգոհության պատճառ են հանդիսացել ներկայացման մեջ ցուցադրված այն տեսարանները, երբ իսրայելցի զինվորներին պատկերող դերասանները գնդակահարում են պաղեստինցիներին, իսկ «զինվորը» սպանում է պաղեստինցի աղջկան, և մի շարք այլ տեսարաններ, որոնք Իսրայելի ԱԳՆ պաշտոնյաները գնահատում են որպես «տեսարաններ, որոնք նույնիսկ հեռավոր կապ չունեն իրականության և շոուի զինվորների հետ։ Իսրայելական բանակը՝ որպես անմեղ երեխաների մարդասպաններ»[5][16]։ Իսրայելը նշում է, որ սա մասնավոր նախաձեռնություն չէ, քանի որ սերիալը ցուցադրվում էր պետական հեռուստաալիքով[17]։
2010 թվականի հունվարին՝ «Գայլերի հովիտ։ Դարան» շարքի հերթական մասի ցուցադրությունից հետո, Իսրայելում Թուրքիայի դեսպան Ահմեդ Օգուզ Չելիքկոլը կանչվել է Իսրայելի ԱԳՆ՝ բացատրություն ստանալու համար։ Իսրայելի դժգոհությունը առաջացել է այն տեսարաններից, երբ «Մոսադի» գործակալները, թուրք դերասանների կատարմամբ, առևանգում են թուրք երեխաների և պատանդ վերցնում Թուրքիայի դեսպանին և նրա ընտանիքին[18][19][20]։ Իսրայելի արտաքին գործերի փոխնախարար Դանի Այալոնը, դեսպանին տված հարցազրույցում, կարծիք է հայտնել, որ «սերիալում ցուցադրված տեսարանները վտանգավոր են դարձնում հրեաների կյանքը Թուրքիայում»[21][22]։ Այդ հանդիպման ժամանակ Այալոնը ցուցադրաբար խախտել է դիվանագիտական էթիկետի մի շարք նորմեր, ինչը հետագայում հանգեցրել է դիվանագիտական սկանդալի[23][24][25]։ Ինքը՝ Օգուզ Չելիկքոլը, նույնպես դատապարտել է թուրքական հեռուստատեսությամբ սերիալի ցուցադրման վերսկսումը[26]։
1996 թվականին Թուրքիայի և Իսրայելի միջև ստորագրվել է Ազատ առևտրի համաձայնագիր, որից հետո ավելի քան 200 ապրանքների մաքսատուրքերը փոխադարձաբար չեղարկվել են[7]։ 2001-2011 թվականներին Թուրքիայի ամենամյա արտահանումը Իսրայել 805 միլիոն դոլարից հասել է 2 391 միլիոն դոլարի[27]։ Այդ ընթացքում Թուրքիա իսրայելական արտահանման տարեկան արժեքը 529 մլն դոլարից հասել է 2057 մլն դոլարի[28]։
2010 թվականին կազմում էր թուրքական արտահանման ավելի քան 50%-ը[7]․
Իսրայելն իր հերթին Թուրքիա է արտահանում նոր տեխնոլոգիաներ և հիմնականում ռազմական տեխնիկա[7]։ Սակայն բարձր տեխնոլոգիաներ Թուրքիա ներկրելու հարցում Իսրայելը հեռու է առաջին տեղից. Անկարայի Առևտրաարդյունաբերական պալատի 2010 թվականի տվյալների համաձայն՝ այս ոլորտում առաջին տեղը զբաղեցնում է Չինաստանը՝ 4,4 մատակարարման ծավալով, ԱՄՆ-ը՝ 4,1, Գերմանիան՝ 1,8, Ֆրանսիան՝ 1,6 միլիարդ դոլար․ իսրայելական բարձր տեխնոլոգիաների ներմուծումը գնահատվում է ընդամենը 186 միլլիոն դոլարով[29]։
Իր հերթին Իսրայելը Թուրքիային չի վերադարձնում հինգ «Հերոն», որոնք շարժիչների փոխարինման կարիք ունեն, ինչպես նաև հրաժարվել են մատակարարել Բարաք-8 հրթիռներ և M60 տանկերի ռեակտիվ զրահամեքենաներ։ Հայտնի չէ, թե ինչ կլինի AWACS չորս ինքնաթիռների արդիականացման ծրագրի ապագայի հետ, որոնք ավելի վաղ ձեռք են բերվել ԱՄՆ-ից, որտեղ իսրայելական IAI-Elta ընկերությունը պետք է 25 մլն դոլար արժողությամբ աջակցության ծրագրային համակարգ սահմանի[7]։
Այնուամենայնիվ, կա մեկ գործոն, որը բարդացնում է Իսրայելի դիրքերը այս դիմակայությունում, 2008 թվականի տնտեսական ճգնաժամը Եվրոպայում և Ամերիկայում՝ ազդելով բուն երկրի վրա։ 2010 թվականին Իսրայելի ընդհանուր արտահանումը կազմել է 58 միլիարդ դոլար, իսկ ամբողջ արտահանման 65,2 տոկոսը հասցվել է 10 երկիր։ Արտահանման մեծ մասը գնում է ԱՄՆ, իհարկե՝ ԵՄ-ն երկրորդ տեղում է, Թուրքիան՝ 8-րդ։
Թուրքիան նույնպես կարևոր դեր ունի ներմուծման մեջ։ Բայց Արևմուտքին հարվածած ճգնաժամը հանգեցրել է Իսրայելից գնումների նվազմանը, այնպես որ 2011 թվականին տնտեսական աճը 3,3% էր, մինչդեռ 2010 թվականին առաջին կիսամյակում 4,8%, իսկ 7,6% երկրորդում։ Հետևաբար, Թուրքիայի նման առևտրային գործընկերոջ կորուստը, ըստ թուրք վերլուծաբանների, զգալի վնաս կհասցնի իսրայելական տնտեսությանը։ Մյուս կողմից, Թուրքիայի համար դրական բացը արտահանման և ներմուծման միջև էլ ավելի կմեծանա հօգուտ Թուրքիայի՝ հաշվի առնելով մատակարարներին և մատակարարման տեսակը[30]։ Թուրք պաշտոնյաներն իրենց հերթին հայտարարել են, որ կարող են փոխարինել Իսրայելին՝ որպես իրենց ռազմական կառավարության հրամանների գործընկեր։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.