Դավիթ Վուդարդ

Դավիթ Վուդարդը (անգլ.՝ David Woodard, ապրիլի 6, 1964(1964-04-06)^[1], Սանտա Բարբարա, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ^[2]), ամերիկացի գրող և խմբավար։ 1990-ականների ընթացքում նա շրջանառության մեջ է դրել փռեքվիեմ եզրը, կանխարգելման և ռեքվիեմի պորտմենտեա՝ նկարագրելու համար նվիրական երաժշտություն ստեղծելու իր բուդայական հմտությունները, որը պետք է մատուցվի սուբյեկտի մահվանից մի փոքր առաջ^[3][4]։

Դավիթ Վուդարդը անգլ.՝ David Woodard
Վուդարդը 2020 թ
Ծնվել է	ապրիլի 6, 1964(1964-04-06)[1] (60 տարեկան)
Ծննդավայր	Սանտա Բարբարա, Կալիֆոռնիա, ԱՄՆ[2]
Մասնագիտություն	կոմպոզիտոր, դիրիժոր և գրող
Քաղաքացիություն	ԱՄՆ
Կրթություն	Կալիֆորնիայի համալսարան Սանտա Բարբարայում, Eugene Lang College of Liberal Arts? և San Marcos High School?
Ստեղծագործական շրջան	20-րդ դար, 21-րդ դար
Ժանրեր	պոստմոդեռնիզմ
Ամուսին	Sonja Vectomov?
Կայք	davidwoodard.com
David Woodard Վիքիպահեստում

Լոս Անջելոսի հիշատակի ծառայությունը, որտեղ Վուդարդը աշխատել է որպես խմբավար կամ երաժշտական տնօրեն, ներառել է 2001 թ. քաղաքացիական արարողությունը, որը անցկացվել է «Հրեշտակների թռիչք» ֆունտուլյար երկաթուղիում դժբախտ պատահարի հետևանքով մահացած Լեոն Պրապորտի և իր վիրավոր այրի Լոլայի պատվին^[5][6]:125: Նա հնչեցրել է կենդանական ռեքվիեմներ, ներառյալ Կալիֆորնիական մոխրագույն հավալուսնի համար՝ լողափի այն վայրում, որտեղ հանգչել է թռչունը^[7]։

Վուդարդը հայտնի է Երազանքի մեքենայի իր կրկնօրինակներով, մեղմ հոգեբանական մի ջահ, որը ցուցադրվել է արվեստի թանգարաններում ամբողջ աշխարհում։ Գերմանիայում և Նեպալում նա հայտնի է Der Freund գրական հանդեսում իր գործունեության շնորհիվ, որը ներառում է միջտեսակային կարմա, բույսերի գիտակցության և պարագվայական Նոր Գերմանիա բնակավայրի մասին գրվածքները^[8]։

Կրթություն

Վուդարդը սովորել է Սոցիալական հետազոտությունների նոր դպրոցում և Կալիֆորնիայի համալսարանում, Սանտա Բարբարա։

Նոր Գերմանիա

2003 թ.-ին Վուդարդը ընտրվել է Յուպիտեր Հիլլսի խորհրդի անդամ (Լոս Անջելես) Կալիֆորնիա։ Այդ պաշտոնում նա մտահղացել է քույր քաղաքների հարաբերություններ հաստատել Նոր Գերմանիայի հետ, Պարագվայ։ Այս ծրագիրը առաջ տանելու համար Վուդարդը ճամփորդել է երբեմնի բուսակեր / ֆեմինիստական ուտոպիաև հանդիպել նրանց քաղաքային իշխանությունների հետ։ Նախնական այցից հետո նա որոշել է չշարունակել հարաբերությունները, բայց իր հետագա գրվածքների համար թեմա է գտել։ Այն, ինչը մասնավորապես հետաքրքրել է նրան, դա սպեկուլյատիվ պլանավորող Ռիչարդ Վագների և Էլիզաբեթ Ֆորսթեր-Նիցշենի պրոտո-տրանսմուշիստական գաղափարներն էին, ով իր ամուսին Բերնարդ Ֆորսթերի հետ հիմնադրել և ապրել է գաղութում 1886-1889 թթ.-ին։

2004-2006 թթ. Վուդարդը մի քանի արշավախմբեր է կազմակերպում Նոր Գերմանիա՝ ստանալով ԱՄՆ-ի փոխնախագահ Դիկ Չեյնիի աջակցությունը^[9]։ 2011 թ.-ին Վուդարդը թույլատրում է շվեյցարիացի գրող Քրիստիան Կրահտին հրապարակել իր մեծածավալ անձնական նամակագրությունը, որը մեծապես վերաբերում էր Նոր Գերմանիային^{[10]:113–138}, երկու հատորով՝ Հանովերի համալսարանի կողմից՝ Wehrhahn Verlag-ի տպագրությամբ^{[11]:180–189}: Իր նամակագրության մեջ, Frankfurter Allgemeine Zeitung-ը ասում էր, «[Վուդարդը և Կրահտը] վերացնում են սահմանը արվեստի և կյանքի միջև»^[12]։ Der Spiegel-ը պնդում էր, որ առաջին հատորը, Five Years^[13],  «հոգևոր նախապատրաստական աշխատանք է» Կրահտի հետագա Imperium վեպի համար^[14]։

Վուդարդը և Բերրոուզը Dreamachine- ի հետ, մոտ 1997 թ^{[15]:98–101}

Համաձայն Էնդրյու Մքքեննի «Կրահտը ուղեկցում էր Վուդարդին իր ճամփորդության ընթացքում այն իմաստով, թե ինչ է մնացել այն վայրից, որտեղ ապրում են նախնական բնակիչների ժառանգները՝ ծանր պայմաններում։ Ինչպես ցույց է տալիս նամակագրությունը, Կրահտը և Վուդարդը ցանկացել են խթանելով համայնքի մշակութային կյանքը և կառուցել Բայրոյթի օպերայի շենքի փոքր տարբերակը այն վայրում, որտեղ ժամանակին եղել է Էլիզաբեթ Ֆորսթեր-Նիցշենի ընտանեկան բնակավայրը»^{[16][Ն 1]}: Վերջին տարիներին Նոր Գերմանիան ավելի հրապուրիչ վայր է դարձել՝ մահճակալով ու նախաճաշերով և ժամանակավոր պատմական թանգարանով։

Երազանքի մեքենա

1989-2007 թթ. Վուդարդը կառուցել է Երազանքի մեքենայի կրկնօրինակներ^[17], ստրոբոսկոպտիկ սարքավորում, մշակված Բրիոն Գիսինի և Յան Սոմերվիլի կողմից, որը ներառում է ճեղքված գլան պղնձից կամ թղթից պատրաստված՝ էլեկտրական լամպի շուրջը պտտվող^{[Ն 2]}: Փակ աչքերով նայելիս մեքենան կարող է առաջացնել մտավոր աբսուրդներ, ինչը համեմատելի է թմրանյութի ազդեցության կամ երազների հետ։ Երազանքի մեքենան Ուիլյամ Սյուարդ Բերրոուզ նվիրելուց հետո, 1996 LACMA տեսողական հետահայաց մուտքի պորտերով^[18], Վուդարդը ընկերացավ հեղինակի հետ և նրան ներկայացրեց «Բոհեմյան մոդել»-ի (թղթից) Երազանքի մեքենան՝ իր 83-րդ և վերջին տարելիցին^[19][20]:23: 2002 թ.-ին Sotheby's-ը աճուրդի է հանել նախկին մեքենան մի մասնավոր հավաքորդի, և վերջինը գտնվում է Բերրոուզ բնակավայրում՝ Սպենսերի արվեստի թանգարանում^[21]։

Ծանոթագրություններ եւ նշումներ

Նշումներ

1. Շվեյցարիացի դասական բանասեր Թոմաս Շմիդտը հավանել է Վուդարդի էպիստոլյար ձայնը Թոմաս Պինչոնի վեպի ֆոնի վրա։
2. 1990 թ.-ին Վուդարդը հայտնագործել է մտացածին հոգեբանական մեքենա, Feraliminal Lycanthropizer-ը, որի ազդեցությունը, ենթադրաբար, հակադարձ է Երազանքի մեքենային։

Ծանոթագրություններ

1. Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
2. Deutsche Nationalbibliothek Record #1014196620 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
3. Carpenter, S., «In Concert at a Killer's Death», Լոս Անջելես Թայմս, 9 մայիսի, 2001 թ.
4. Rapping, A., Վուդարդը ի դիմանկարը (Սիեթլ։ Getty Images, 2001 թ).
5. Reich, K., «Family to Sue City, Firms Over Angels Flight Death», Լոս Անջելես Թայմս, 16 մարտի, 2001 թ.
6. Dawson, J., Los Angeles' Angels Flight (Mount Pleasant, ԱՄՆ։ Arcadia Publishing, 2008 թ), էջ 125.
7. Manzer, T., «Pelican's Goodbye is a Sad Song», Press-Telegram, 2 հոկտեմբերի, 1998 թ.
8. Carozzi, I., «La storia di Nueva Germania», Il Post, 13 հոկտեմբերի, 2011 թ.
9. Epstein, J., «Rebuilding a Home in the Jungle» Արխիվացված 2016-10-09 Wayback Machine, San Francisco Chronicle, 13 մարտի, 2005 թ.
10. Schröter, J., «Interpretive Problems with Author, Self-Fashioning and Narrator», Birke, Köppe, խմբագիրներ, Author and Narrator (Բեռլին։ De Gruyter, 2015 թ), էջ 113–138.
11. Woodard, D., «In Media Res», 032c, Ամառային 2011 թ, էջ 180–189.
12. Link, M., «Wie der Gin zum Tonic», Frankfurter Allgemeine Zeitung, 9 նոյեմբերի, 2011 թ.
13. Kracht, C., & Woodard, Five Years (Հաննովեր։ Wehrhahn Verlag, 2011 թ).
14. Diez, G., «Die Methode Kracht», Der Spiegel, Փետ 13, 2012 թ.
15. Chandarlapaty, R., «Woodard and Renewed Intellectual Possibilities», Seeing the Beat Generation (Jefferson, NC: McFarland & Company, 2019), էջեր 98–101.
16. McCann, A. L., «Allegory and the German (Half) Century» Արխիվացված 2016-10-09 Wayback Machine, Sydney Review of Books, Օգոստոսի 28, 2015 թ.
17. Allen, M., «Décor by Timothy Leary», Նյու Յորք Թայմս, Հունվարի 20, 2005 թ.
18. Knight, C., «The Art of Randomness», Լոս Անջելես Թայմս, Օգոստոսի 1, 1996 թ.
19. ԱՄՆ դեսպանատուն, Պրահա, «Literary Centenary», Հոկտեմբեր 2014 թ.
20. Woodard, «Burroughs und der Steinbock», Schweizer Monat, Մար 2014 թ, էջ 23.
21. Սպենսերի արվեստի թանգարան, Dreamachine, Կանզասի համալսարան.

Արտաքին հղումներ

Վիքիքաղվածքն ունի քաղվածքների հավաքածու, որոնք վերաբերում են

Դավիթ Վուդարդ հոդվածին

• Շվեյցարիայի ազգային գրադարան։ Դավիթ Վուդարդը
• WorldCat: Դավիթ Վուդարդը
• Ֆրանսիայի ազգային գրադարան։ cb16616878t
• GND: 1014196620
• ISNI: 0000 0003 5593 5615
• VIAF: 174755630
• Դավիթ Վուդարդը ժամը Քիդլ

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Դավիթ Վուդարդ» հոդվածին։