Գրիգոր Աղաթոն

Գրիգոր Աղաթոն (հուլիսի 4, 1825(1825-07-04)^[1], Կոստանդնուպոլիս, Օսմանյան կայսրություն^[1][2] - ապրիլի 27, 1867(1867-04-27)^[1][2], Փարիզ^[1][2]), հայ հասարակական գործիչ։

Գրիգոր Աղաթոն արմտ. հայ.՝ Գրիգոր Աղաթօն
Ծնվել է	հուլիսի 4, 1825(1825-07-04)[1]
Ծննդավայր	Կոստանդնուպոլիս, Օսմանյան կայսրություն[1][2]
Մահացել է	ապրիլի 27, 1867(1867-04-27)[1][2] (41 տարեկան)
Մահվան վայր	Փարիզ[1][2]
Քաղաքացիություն	Օսմանյան կայսրություն
Ազգություն	հայ
Կրթություն	Ներսեսյան վարժարան[1] և Ազգային ագրոնոմիական ինստիտուտ Փարիզ-Գրինյոն[1]
Մասնագիտություն	քաղաքական գործիչ և հասարակական գործիչ
Զբաղեցրած պաշտոններ	public works minister?
Պարգևներ և մրցանակներ	[3]
Անդամություն	National Horticultural Society of France?[2] և Società Agraria di Torino?[2]
Երեխաներ	Երվանդ Աղաթոն
Krikor Aghaton Վիքիպահեստում

Մ. Աղաթոնի եղբայրը։

Կենսագրություն

Ծնվել է հուլիսի 4-ին, Կ. Պոլսում։ Սովորել է Ներսեսյան վարժարանում։ 1843 թվականին ընդունվել է Փարիզի Գրինյոնի երկրագործական բարձրագույն դպրոցը։ 1848 թվականին ստանձնել է Կ. Պոլսի Այմամայ թաղամասի երկրագործական վարժարանի տեսչի պաշտոնը, որտեղ 1849 թվականին ստեղծել է տեղի հայ ուսանողներից կազմված Երկրագործական ընկերությունը։

1848 թվականից «Հայաստան» շաբաթաթերթում և այլ պարբերականներում հանդես է եկել երկրագործության և տնտեսագիտության վերաբերյալ հոդվածներով։ 1853 թվականին ընտրվել է Ֆրանսիայի Պարտիզպանության կայսերական ընկերության անդամ, իսկ 1859 թվականին՝ Թուրինի (Իտալիա) Երկրագործական ակադեմիայի թղթանդամ։ Աղաթոնը Կ. Պոլսի Բարեգործական ընկերության հիմնադիրներից է և ատենապետը 1860 թվականին։ Երկար տարիներ ղեկավարել է Թուրքիայի փոստ–հեռագրական վարչությունը, իսկ 1867 թվականին նշանակվել է Թուրքիայի հասարակական շինությունների նախարար։

Պարգևներ

Պարգևատրվել է ֆրանսիական Պատվո լեգեոնի խաչով 1867 թ.։

Մահացել է ապրիլի 27-ին, Փարիզում։ Աղաթոնը հայացքներով ազգային–պահպանողական էր։ Գործուն մասնակցություն է ունեցել ազգային կյանքին, եղել է Կ. Պոլսի Ներսեսյան վարժարանի հոգաբարձու, ազգային երեսփոխան և այլն։ Թողել է Թուրքիայի տնտեսության վերաբերյալ աշխատություն (ձեռագիր)։

Գրականություն

• Տաղավարյան Ն., Գրիգոր Աղաթոն, Վնտ., 1900
• Զարդարյան Վ. Գ., Հիշատակարան, հ. 1, ԿՊ, 1910