Գոթֆրիդ Բեն (գերմ.՝ Gottfried Benn, մայիսի 2, 1886[1][2][3][…], Պաուլից, Պրիգնից, Բրանդենբուրգ, Գերմանիա - հուլիսի 7, 1956[4][5][1][…] կամ հունիսի 7, 1956[6], Արևմտյան Բեռլին, Գերմանիա[7]), գերմանացի բանաստեղծ-էքսպրեսիոնիստ, էսսեիստ, արձակագիր, երկու համաշխարհային պատերազմների ժամանակ զինվորական բժիշկ, վեներոլոգ և վարակաբան, հոգեախտաբույժ-կենսաբան։ 20-րդ դարի գերմանական գրականության մեջ նա առանձնահատուկ դեպք է, ում շուրջ մինչև օրս վեճերը չեն մարում։ Հեղինակել է «Ֆենոտիպի վեպը», «Պտղոմեոսականը» արձակ ստեղծագործությունները, «Դիահերձարան», «Մարմին», «Աղբ», «Ճեղքում», «Ստատիկ բանաստեղծություններ», «Դիստիլլյացիա» բանաստեղծական շարքերը և ժողովածուները, հոդվածներ, փաստագրական գրքեր։
Գոթֆրիդ Բեն գերմ.՝ Gottfried Benn | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | մայիսի 2, 1886[1][2][3][…] |
| Ծննդավայր | Պաուլից, Պրիգնից, Բրանդենբուրգ, Գերմանիա |
| Վախճանվել է | հուլիսի 7, 1956[4][5][1][…] (70 տարեկան) կամ հունիսի 7, 1956[6] (70 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Արևմտյան Բեռլին, Գերմանիա[7] |
| Գերեզման | Դալեմի անտառային գերեզմանատուն |
| Մասնագիտություն | բանաստեղծ, բժիշկ-գրող, ակնարկագիր, վիպասան, բժիշկ և հեղինակ |
| Լեզու | գերմաներեն |
| Քաղաքացիություն |  Գերմանիա |
| Կրթություն | Q99196457?, Բոննի համալսարան, Ենայի համալսարան և Մարբուրգի համալսարան |
| Գրական ուղղություններ | էքսպրեսիոնիզմ |
| Ուշագրավ աշխատանքներ | Դիահերձարան և այլ բանաստեղծություններ[8] և Static poems? |
| Անդամակցություն | Լեզվի և պոեզիայի գերմանական ակադեմիա և Բավարիայի գեղարվեստի ակադեմիա |
| Պարգևներ | |
| Ամուսին | Ilse Benn? |
| Համատեղ ապրող | Էլզա Լասկեր-Շյուլեր |
| Զավակներ | Nele Poul Sørensen? |
 | |
| Կայք | gottfriedbenn.de |
 Gottfried Benn Վիքիպահեստում | |
Կենսագրություն
Ծնվել է 1886 թվականի մայիսի 2-ին, Մանսֆելդում։ Շուտով տեղափոխվում է Բեռլին և ստանում բժշկական կրթություն։ 1912 թվականին լույս է տեսնում նրա բանաստեղծությունների առաջին ժողովածուն՝ «Դիահերձարանը»։ Տպաքանակը ձերբակալվում է։ Ասպարեզ է հանվում մի պոետիկա, որը մարմնի և մահվան պոետիկա է։ «Քնարական հերոսը» մեգապոլիսների լաբիրինթոսներում թափառող մարդն է, թեման՝ նրա ես-ի հատվածավորումը, հերձումը, շերտատումը, ապամոնտաժը, կոտորակումը,- այս ամենը՝ բողոքի և թախիծի ֆոնին, որը կյանքի է կոչված այլասերված արդյունաբերական աշխարհի հանդեպ նողկանքից, որտեղ ներդաշնակությունը արդեն տեղ չունի։ Բենի յուրահատուկ գրելաոճը, որը միտված է կյանքի և մահվան վանող մանրամասները պատկերելուն, միտված է կեղծ արժեքների կործանման, մշակույթի անհոգևորության, մարդուն ոչ մի թեթևացում չբերող անհոգի քաղաքակրթության վերհանմանը։
Բենի հասուն բանաստեղծությունները ի հայտ են գալիս 20-30-ական թվականներին։ Դա մենախոսական արվեստ է մի հիմնական թեմայով. հաստատուն հենարան գտնել տիեզերքում, որտեղ միայն «դատարկությունն է և դատապարտված ես-ը»։ Նման հենարան են «ստեղծագործական կիրքը» և «արտիստականությունը»։ Ոճի առկայությունը գոյության ապացույցներից է։ Այս շրջանում կատարյալ միայնակ կյանք է վարում։ 30-ականները նրան ակտիվություն են ներարկում։
1932-33 թվականներին Բենը նացիոնալ-սոցիալիզմի հետ համերաշխության նշաններ է ցույց տալիս։ Նա սպասում է, որ, ինչպես և իր սեփական բանաստեղծական գիտակցության մեջ, բուրժուական քաղքենիական աշխարհի ժխտման հետևում պետք է ավելի բարձր մարդկային արժեքներ կանգնած լինեն։ Նա հրապարակայնորեն խոսում է իր հույսերի մասին՝ դրանք կապելով նացիոնալ-սոցիալիզմի հետ։ Նիցշեի, Ֆիխտեի և Շպենգլերի խորունկ ազդեցությամբ նա իր ստեղծագործություններում բժշկի չոր լեզուն համադրում է քնարական բանաստեղծության սլացքներին։ Հիացած է ֆաշիստական «միստիկական կոլեկտիվականության» գաղափարով, որը, նրա կարծիքով, գերմանական ժողովրդին կազատի արևմտյան քաղաքակրթությունը լափող ռացիոնալիզմից։ Բենը կարծում է, որ անհատական «ես»-ը պետք է իր տեղը զիջի առավել հզոր և կենսական «մենք»-ին։ Նրա իդեալը Գերմանիայի ազգային-մշակութային վերածնունդն է։ Նման կարծիքների հետ է կապված այն սկանդալը, որը 1933 թվականին ծագեց մտավորական-հակաֆաշիստների մեջ՝ Թոմաս Մանի որդու՝ Կլաուս Մանի՝ Գոթֆրիդ Բենին ուղղված հայտնի բաց նամակից։ Նամակում Մանը զգուշացնում է Բենին, որ «քաղաքակրթության» դեմ նրա վերաբերմունքը հեշտությամբ կարող է վերածվել ուժի պաշտամունքի, իսկ այդտեղից մինչև Ադոլֆ Հիտլեր մի քայլ է։ Բենի պատասխանը իր դեմ է շրջում ողջ գերմանական մտավորականությանը։
Շատ շուտով Բենը հասկանում է, որ նացիոնալ-սոցիալիզմը շատ հեռու է իր գեղագիտական հայացքների մարմնավորումներից։ 1933 թվականից նա հեռանում է նրա գաղափարախոսությունից՝ դառնալով մոլի հակառակորդը։ Համենայն դեպս, չի հեռանում հայրենիքից։
1935 թվականին ռեժիմը նրան հայտարարում է «մշակութային բոլշևիկ» և վտարում է Արվեստների պրուսական ակադեմիայից։ Միաժամանակ արգելվում է նրա գրքերի տպագրությունը։ Մեկնում է բանակ և խոր թիկունքում իբրև բժիշկ ծառայում զինվորական մի հոսպիտալում։ 1943 թվականին անանուն հրատարակում է «Քսաներկու բանաստեղծություն» գիրքը։
Նրա գեղարվեստական էթիկայի հիմնական հասկացությունը խստությունն է։ Բենի բանաստեղծությունը հետայսու ձգտում է ավելի բարձրին և ավելի հեռավորին, ինչը պայմանականորեն կոչվում է Երկինք։ Աստված Բենի պոետիկայի հիմնական խորհրդանշական մոտիվն է։ Այդ նա է կանգնած ճշմարտության որոնման ուղուն։ Գոթֆրիդ Բենը այժմ պահանջում է, որ բանաստեղծը չպետք է զբաղվի քաղաքականութամբ։ Նրա ստեղծագործության հիմնական միջավայրն են մեկուսացումը և ճգնակեցությունը։
Պատերազմից հետո նրա ստեղծագործությունների տպագրությունը արգելում են այս անգամ դաշնակիցները։ Դրանք հրապարակվում են միայն 1948 թ.-ից։ Գերմանիայի 20-րդ դարի այս մեծագույն բանաստեղծը մահկանացուն կնքում է Բեռլինում, 1956 թվականի հուլիսի 7-ին։
Ծանոթագրություններ
Արտաքին հղումներ
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
