S/2003 J 23

S/2003 J 23, Յուպիտերի անկանոն բնական արբանյակներից է, ունի հակադարձ շարժում։ Հայտնաբերվել է Հավայան համալսարանի աստղագետների խմբի կողմից, որը ղեկավարում են Սքոթ Շեփարդը և Դևիդ Ջուիտը, հայտնաբերման մասին հայտնվել է 2003 թվականի փետրվարի 6-ին^[1][2]։ 2018 թվականի դրությամբ հանդիսանում է Յուպիտերի ամենահեռավոր արբանյակը։

S/2003 J 23
Հիմնական տվյալներ
Հայտնաբերվել է	6 փետրվար 2003[1][2] թ. (Սքոթ Շեփարդի կողմից)
Բացարձակ մեծություն (H)	23,6[3]
Հեռավորությունը Յուպիտեր	22 740 000 կմ[3]
Ուղեծրային տվյալներ
Էքսցենտրիսիտետ	0,3931[3]
Սիդերիկ պարբերություն	700,538 օր[3]
Ուղեծրային արագություն	2,19 կմ/վ (հաշվարկված)
Թեքվածություն	148.85° (խավարածրի հարթության նկատմամբ) 148.643° (Յուպիտերի հասարակածի նկատմամբ)[3]
Ֆիզիկական հատկանիշներ
Շառավիղ	~1 կմ (ենթադրված)
Զանգված	~1,5×1013 կգ (ենթադրված)
Միջին խտություն	2,6 գ/սմ3 (ենթադրված)
Ալբեդո	0,04 (ենթադրություն)
Մթնոլորտային տվյալներ

S/2003 J 23 ունի մոտ 2 կմ տրամագիծ, և պտտվում է Յուպիտերի շուրջ միջինում 22 740 000 կմ հեռավորության վրա, 700,538 օրվա ընթացքում^[3]։ Արբանյակի ուղեծրի թեքումը կազմում է 148.85° խավարածրի հարթության նկատմամբ (148.643° Յուպիտերի հասարակածի նկատմամբ), իսկ էքսցենտրիսիտետը 0,3931 է^[3]։

Արբանյակը պատկանում է Պասիֆեի խմբին, որի արբանյակները ունեն հակադարձ շարժում, հեռավորությունը մոլորակից ընկնում է 22,8 - 24,7 գիգամետր միջակայքում, իսկ ուղեծրի թեքումը 144,5° - 158,3° միջակայքում։

S/2003 J 23 արբանյակը այլևս չի դիտարկվել հայտնաբերման պահից, և այժմ համարվում է կորսված^[4][5][6][7]։

Տես նաև

• Յուպիտերի արբանյակներ

Ծանոթագրություններ

1. IAUC 8281: S/2003 J 23(չաշխատող հղում) 2004 February 4 (discovery)
2. MPEC 2004-B81: S/2003 J 23 2004 January 31 (discovery and ephemeris)
3. Scott S. Sheppard's Moons of Jupiter page on Carnegie Science website
4. Beatty, Kelly (2012 թ․ ապրիլի 4). «Outer-Planet Moons Found — and Lost». www.skyandtelescope.com. Sky & Telescope. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 27-ին.
5. Brozović, Marina; Jacobson, Robert A. (2017 թ․ մարտի 9). «The Orbits of Jupiter's Irregular Satellites». The Astronomical Journal. 153 (4): 147. Bibcode:2017AJ....153..147B. doi:10.3847/1538-3881/aa5e4d.{{cite journal}}: CS1 սպաս․ չպիտակված ազատ DOI (link)
6. Jacobson, B.; Brozović, M.; Gladman, B.; Alexandersen, M.; Nicholson, P. D.; Veillet, C. (2012 թ․ սեպտեմբերի 28). «Irregular Satellites of the Outer Planets: Orbital Uncertainties and Astrometric Recoveries in 2009–2011». The Astronomical Journal. 144 (5): 132. Bibcode:2012AJ....144..132J. doi:10.1088/0004-6256/144/5/132.
7. Sheppard, Scott S. (2017). «New Moons of Jupiter Announced in 2017». home.dtm.ciw.edu. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 27-ին. «We likely have all of the lost moons in our new observations from 2017, but to link them back to the remaining lost 2003 objects requires more observations a year later to confirm the linkages, which will not happen until early 2018. ... There are likely a few more new moons as well in our 2017 observations, but we need to reobserve them in 2018 to determine which of the discoveries are new and which are lost 2003 moons.»