Ցածր մերձերկրյա ուղեծիր
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ցածր մերձերկրյա ուղեծիր (LEO, անգլ.՝ Low Earth Orbit) մերձերկրյա տիեզերական ուղեծիր, որն ունի [[Աշխարհագրական թաղանթ|մոլորակի մակերևույթից 160-2000 կմ բարձրություն (ուղեծրային շրջանի պտույտի ժամանակահատվածը 88-127 րոպե)։ 160 կմ-ից պակաս բարձրության վրա գտնվող օբյեկտները ենթարկվում են շատ ուժեղ մթնոլորտի ազդեցության և անկայուն են[1][2]։
Բացառությամբ դեպի Լուսին թռչող օդաչուավոր թռիչքների (Ապոլոն ծրագիր, ԱՄՆ), մարդկային բոլոր տիեզերական թռիչքները տեղի են ունեցել կա՛մ ցածր մերձերկրյա, կամ ենթաուղեծրային շրջանում։ «Gemini 11» տիեզերանավն ամենաբարձր բարձրությունն ուներ ցածր մերձերկրյա տարածաշրջանում կառավարվող թռիչքների թվում՝ 1374 կմ գագաթնակետով։ Ներկայումս բոլոր օդաչուավոր տիեզերակայանները և Երկրի արհեստական արբանյակների մեծ մասը օգտագործում կամ օգտագործում էին ցածր մերձերկրյա տիեզերական ուղեծրեր։
Բացի այդ, տիեզերական աղբի մեծ մասը նույնպես կենտրոնացած է ցածր տիեզերական ուղեծրերում։