Ոգի (դիցաբանություն)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ոգի, դիցաբանության մեջ գերբնական էակ, որն օժտված է կամքով, առարկաներ ընկալելու ունակությամբ և տարբեր գերբնական ունակություններով ու կարողություններով[1]։ Ոգիներին հաճախ վերագրում են անտեսանելիություն, բանականություն, պայծառություն, թռչելու, անհետանալու և հայտնվելու ունակություն։ Ոգին, իբրև թէ, չի կարող որևէ կերպ արտահայտվել, կամ տեսանելի դառնալ, շփվել մարդու հետ (բանավոր կամ մտավոր), մարդու մոտ տեսլականներ և հիվանդություններ առաջացնել՝ դառնալ որոշակի բնական երևույթների պատճառ։
Ոգի | |
---|---|
Ենթատեսակ | առասպելական էակ և ոգի |
Երևի համընկնում է | դև և տարերքի ոգի |
Sprite (folklore) Վիքիպահեստում |
Ծնունդը և մահը ոգու համար անհնար է ֆիզիկական առումով։ Բացի այդ, ոգին կարող է բնակություն հաստատել անշունչ օբյեկտի, բույսերի կամ կենդանիների մեջ՝ դառնալով աճի, կոտրվելու, հիվանդության, անբացատրելի վարքի, աննորմալ երևույթների պատճառ։ Որոշ մշակույթներում կա կարծիք, որ ոգիները կարող են տեղավորվել մարդու մեջ և ենթարկել նրան իրենց։
Ռուսերենում «ոգի» բառը նշանակում է նաև օդ կամ հոտ, որը կարող է խոսել այն մասին, որ ոգին ունի օդի հատկություններ։