30 января 2009 года Республика Кирибати направила в ЮНЕСКО запрос о включении Заповедной территории островов Феникс в список Всемирного наследия. Номинация стала первой с момента ратификации страной в 2000 году Конвенции об охране всемирного культурного и природного наследия.
1 августа 2010 года на 34 сессии в Бразилиа, столице Бразилии, Комитет Всемирного наследия поддержал решение о включении заповедника в список. Таким образом, он стал самым большим и самым глубоким объектом Всемирного наследия в мире.
С 1988 года The International Group for Historic Aircraft Recovery (TIGHAR) проверяла гипотезу, что пропавшие в 1937 году пилот Амелия Эрхарт и штурман Фред Нунан приземлились на острове Никумароро.[1] Многочисленные свидетельства из архивные изысканий и экспедиций на острова показывали, что самолёт мог совершить посадку на окаймляющем атолл рифе, а затем утонуть во время прилива. Эрхарт и Нунан при этом оставались на необитаемом острове, не имеющем источников пресной воды. В 1940 году представитель Британской колониальной службы обнаружил на юго-восточном берегу острова частично сохранившийся скелет и нечто похожее на лагерь. Кости и другие свидетельства были направлены в штаб-квартиру британской администрации на Фиджи, но впоследствии затерялись. По современным оценкам измерений, сделанных британским врачом в 1941 году, скелет предположительно принадлежал женщине из северной Европы ростом примерно соответствующим росту Эрхарт[2]. Другие предметы, найденные на том месте, где предположительно находился лагерь, предположительно принадлежали женщине 1930-х годов. Среди них также находились вещи, которые Эрхарт обычно носила с собой.[3][4] Серийные номера, которые, как утверждается, находились на ящике с секстантом, найденном рядом со скелетом, соответствовали типу прибора, которым пользовался Нунан.[5]
Burns, K R., R.L. Jantz, T. F. King, and R.E. Gillespie. 1998. Amelia Earhart’s Bones and Shoes? Current Anthropological Perspectives on an Historical Mystery. TIGHAR Tracks: Journal of The International Group for Historic Aircraft Recovery 14(2):4-11. TIGHAR, Wilmington.
Քյոսլին վարչական շրջան (Քյոսլինյան շրջան, գերմ.՝ Regierungsbezirk Köslin, ավելի վաղ` Քյոսլին գերմ.՝ Cöslin), երկրորդ մակարդակի վարչատարածքային միավոր Պրուսիայում, գոյություն է ունեցել 1816-1945 թվականներին: Վիեննայի վեհաժողովից հետո անցկացված վարչական բարեփոխումներից հետո հանդիսացել է Պոմերանիա նահանգի շրջաններից մեկը: Վարչական կենտրոնը Քյոսլինն է (ներկայումս լեհական քաղաք Կոշալին): Այսօր տարածքն ամբողջությամբ պատկանում է Լեհաստանին:
Քյոսլին շրջանը հյուսիսում սահմանակից է Բալթիկ ծովին, արևելքում` Արևմտյան Պրուսիա նահանգին պատկանող Դանցիգ և Մարիենվերդեր շրջաններին, հարավում` Բրանդենբուրգ նահանգի Ֆրանկֆուրտ շրջանին, արևմուտքում սահմանակցում է Պոմերանիա նահանգի կազմի մեջ մտնող Շտետտին շրջանին:
Քյոսլինյան շրջանը ձևավորվել է 1815 թվականի ապրիլի 30-ին անցկացված վարչական բարեփոխումների ժամանակ` Պրուսիայում Վիեննայի վեհաժողովից հետո` նահանգային կառավարումը հեշտացնելու համար: 1820 թվականին շրջանի տարածքի վրա ձևավորվել են ինը շրջաններ (Բելգրադ, Դրամբուրգ, Ֆյուրստենտում, Լաուէնբուրգ-Բյուտով, Նոյշտետտին, Ռումելսբուրգ, Շիֆելբայն, Շլավե և Շտոլպ): 1845 թվականին Լաուէնբուրգ-Բյուտով շրջանը բաժանվել է առանձին շրջանների` Լաուէնբուրգ և Բյուտով, իսկ 1872 թվականին Ֆյուրստենում շրջանը` Բուբլից, Քյոսլին և Քոլբերգ-Քյորլին շրջանների: 1898 թվականին Շտոլպ քաղաքը դարձել է ինքնուրույն քաղաքային շրջան:
Վերսալի պայմանագրի համաձայն` Բյուտով, Լաուէնբուրգ և Շտոլպ ոչ մեծ շրջանների տարածքները 1920 թվականի հունվարի 1-ին մտել են Լեհաստանի կազմի մեջ` «լեհական միջանցք» ստեղծելու համար: 1920 և 1923 թվականներին համապատասխանաբար նույնանուն շրջաններից անջատվել են Քոլբերգ և Քյոսլին քաղաքները` որպես շրջաններից դուրս քաղաքներ: 1932 թվականին Շիֆելբայն և Բուբլից շրջանները լուծարվել են և համապատասխանաբար միացվել են Բելգրադ և Քյոսլին շրջաններին: Պոզեն-Արևմտյան Պրուսիա նահանգի լուծարման արդյունքում և նույնանուն օկրուգի ստեղծման արդյունքում Պոմերանիա նահանգի կազմում 1938 թվականին Դրամբուրգ և Նոյշտետտին անցել են նոր շրջանին: Միաժամանակ Քյոսլինը ստացել է Գրայֆենբերգ և Ռեգենվալդե հարևան Շտետտին շրջանին պատկանող շրջանները:
1945 թվականից հետո նախկին Քյոսլին շրջանի տարածքը ամբողջությամբ անցել է Լեհաստանի հսկողության տակ Շչեցինյան վոյեվոդութայն տեսքով: Հետագայում Լեհաստանում անցկացված վարչական բարեփոխումների արդյունքում օտարվել է և այսօր համապատասխանում է Արևմտյան-Պոմորյան վոյեվոդությանը:
Քյոսլին օկրուգի շրջաններն իրենց վարչական կենտրոններով
Լաուէնբուրգ-Բյուտով շրջան, վարչական կենտրոն — Լաուէնբուրգ-ին- Պոմմերն
Բյուտով շրջան, վարչական կենտրոն — Բյուտով
Լաուէնբուրգ շրջան, վարչական կենտրոն — Լաուէնբուրգ-ին- Պոմմերն
Ռումմելսբուրգ շրջան, վարչական կենտրոն — Ռումմելսբուրգ
Ֆյուրստենտում շրջան, վարչական կենտրոն — Քյոսլին
Բուբլից շրջան, վարչական կենտրոն — Բուբլից
Քյոսլին շրջան, վարչական կենտրոն — Քյոսլին
Քոլբերգ-Քյորլին շրջան, վարչական կենտրոն — Քոլբերգ
Շտոլպ շրջան, վարչական կենտրոն — Շտոլպ
Դրամբուրգ շրջան, վարչական կենտրոն — Դրամբուրգ
Նոյշտետտին շրջան, վարչական կենտրոն — Նոյշտետտին
Գրայֆենբերգ շրջան, վարչական — Գրայֆենբերգ
Ռենգենվալդե շրջան, վարչական կենտրոն — Ռենգենվալդե
1820 թվականին Քյոսլին օկրուգի բնակչությունը կազմել է 264 565 մարդ: 1850 թվականին այստեղ ապրել է 455 073 բնակիչ:
Օկրուգի տարածքը և բնակչություը 1900 և 1925 թվականներին և 1939 թվականի մայիսի 17-ից 1941 թվականի հունվարի 1-ի սհմաններում.
Մանրամասն տեղեկատվություն Տարեթիվ, Տարածք, կմ² ...
Տարեթիվ
Տարածք, կմ²
Բնակչություն, մարդ
Շրջանների քանակը
գյուղական
քաղաքային
1900
14.030,73
587.783
12
1
1925
14.108,00
680.664
12
3
1939
12.765,64
676.790
10
3
Փակել
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.