Համակեցություն
From Wikipedia, the free encyclopedia
Համակեցություն, պայմանավորվածություն, երբ մարդիկ՝ սովորաբար զույգերն, ովքեր ամուսնացած չեն, ապրում են միասին։ Նրանք հաճախ ներգրավված են ռոմանտիկ կամ սեռական ինտիմ հարաբերությունների մեջ երկարաժամկետ կամ մշտական հիմունքներով։ Նման պայմանավորվածությունները ավելի ու ավելի տարածված են դարձել արևմտյան երկրներում 20-րդ դարի վերջին, առաջնորդվելով սոցիալական հայացքների փոփոխությամբ, հատկապես ամուսնության, գենդերային դերերի և կրոնի վերաբերյալ։
Ավելի պարզ, համակեցություն տերմինը նշանակում է միասին ապրող ցանկացած թվով մարդիկ։ «Համակեցվել», լայն իմաստով, նշանակում է «գոյակցել»[1]։ Տերմինի ծագումը գալիս է 16-րդ դարի կեսերից, լատինական cohabitare բառից՝ co-«միասին» + habitare «բնակվել»[1]: