Հակակոմինտերական պակտ
From Wikipedia, the free encyclopedia
«Հակակոմինտերական պակտ»[1] (գերմ.՝ Antikominternpakt, ճապ.՝ 日独防共協定 «Կոմունիզմից պաշտպանության ճապոնա-գերմանական համաձայնագիր», որը կնքվել է 1936 թվականի նոյեմբերի 25-ին Բեռլինում), Գերմանիայի և Ճապոնիայի միջև կնքված միջազգային պայմանագիր, որը ստեղծել է այդ պետությունների երկկողմ բլոկը, որն ուղղված է Կոմունիստական ինտերնացիոնալի (կոմինտերական, որտեղից, առաջացել է պակտի անվանումը) դեմ՝ աշխարհում կոմունիստական գաղափարախոսության հետագա տարածումը թույլ չտալու նպատակով[2]։ Պակտը ստորագրել են Գերմանիայի արտաքին գործերի նախարար Յոախիմ ֆոն Ռիբենտրոպը և Գերմանիայում Ճապոնիայի դեսպան Կինտոմո Մուսյակոձին[3]։ Իտալիան, Իսպանիան և այլ երկրներ մինչև 1941 թվականի նոյեմբերը միացել են պակտին[4]։
Հակակոմինտերական պակտ | |
---|---|
Պատրաստվել է | 1936 թվականի հոկտեմբերի 23 |
Ստորագրվել է — վայր |
1936 թվականի նոյեմբերի 25 Բեռլին, Գերմանիա |
Կողմեր | Գերմանիա Ճապոնիա |
Պակտը ստորագրած ճապոնացիները հույս ունեին, որ Հակակոմինտերական պակտը դաշինք կդառնա Խորհրդային Միության դեմ, ինչը, անշուշտ, հասկանում էր ԽՍՀՄ ղեկավարությունը[5], որը սահմանում էր գերմանա-ճապոնական համատեղ քաղաքականությունը, որը հատուկ ուղղված էր Խորհրդային Միության դեմ[3][6]։ Այնուամենայնիվ, Մոլոտով-Ռիբենտրոպ պակտին Իտալիայի միանալուց և հատկապես գերմանա-խորհրդային մերձեցումից հետո, նա ձեռք է բերել ավելի հակաարևմտյան և հակա-բրիտանական ուղղվածություն[7][8]։
1939 թվականի օգոստոսին չհարձակվելու մասին գերմանա-խորհրդային պակտից հետո Ճապոնիան հեռվանում էր Գերմանիայից[5][9]։ Հակակոմինտերական պակտի գործողությունները դադարեցվել էին 1940 թվականի սեպտեմբերին եռակողմ ակտով, որտեղ գլխավոր սպառնալիք էր հայտարարվել Միացյալ Նահանգները, այլ ոչ թե Խորհրդային Միությունը։ Հետագայում Հակակոմինտերական պակտին անդամակցությունը մեծ մասամբ արարողակարգային էր դարձել, սակայն 1941 թվականի նոյեմբերին նրա գործողության վերսկսումը հանգեցրեց նրան մի քանի նոր անդամների անդամակցությանը[4]։