Կալաբաշ

Կալաբաշ (նաև՝ կալաբաշա, իսպ.՝ calabaza ՝ դդում), անոթ, որը պատրաստված է չորացրած դդումից (հիմնականում շշով դդմի) կամ կալաբաշի (գորլանկա) ծառից (կիսալուն)։ Լայնորեն տարածված է Աֆրիկայի, Հարավային Ամերիկայի, Կենտրոնական, Հարավային և Հարավարևելյան Ասիայի, ինչպես նաև Օվկիանիայի ժողովուրդների մեջ։ Օգտագործվում է սննդամթերքի պահպանման համար, հիմնականում խմիչքների համար^[1][2]։ Կալաբաշաները հաճախ զարդարված են կենդանիների, թռչունների, բույսերի կամ երկրաչափական զարդանախշերի ոճավորված պատկերներով՝ ներկված բնական ներկերով, այրվող, քերծվածքով կամ փորագրությամբ^[3][4]։

Կալաբաշների տեսքը

Կալաբաշը կարող է ունենալ ավազանի, ամանի, ամանի, ամանի, սափորի, շշի և այլնի ձևեր։ Բացի սնունդը պահելուց, շշի դդմի կամ կալաբաշի չորացրած պտուղներից օգտագործվում են երաժշտական գործիքներ, ձկնորսական պարագաներ, ծիսական դիմակներ և այլ իրեր պատրաստելու համար^[5]։

Հարավային Ամերիկայի երկրներում, ի թիվս այլ բաների, կալաբաշն օգտագործվում է մատե խմելու համար, Կովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ կումիս պահելու համար^[4]։

Ծանոթագրություններ

1. Словарь терминов. Калебас // Народы и религии мира: Энциклопедия / Гл. редактор В. А. Тишков; Редкол.: О. Ю. Артёмова, С. А. Арутюнов, А. Н. Кожановский, В. М. Макаревич (зам. гл. ред.), В. А. Попов, П. И. Пучков (зам. гл. ред.), Г. Ю. Ситнянский. — М.: Большая Российская энциклопедия, 1999. — С. 921. — ISBN 5-85270-155-6.
2. Калебас // Новый энциклопедический словарь. — М.: Большая Российская энциклопедия, 2004. — С. 463. — ISBN 5-85270-194-7.
3. Калебас // Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978.
4. Калебас // Исландия — Канцеляризмы. — М. : Большая российская энциклопедия, 2008. — С. 488. — (Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов ; 2004—2017, т. 12). — ISBN 978-5-85270-343-9.
5. Баратова Н. Незаменимая тыква // Вокруг света. —М., 1980. Архивировано из первоисточника 11 Մայիսի 2017.

Գրականություն

Грансберг А. Х. Африканские калебасы // «Азия и Африка сегодня», 1979, № 5.