Ելենա Կոստևիչ

Ելենա Կոստևիչ (ուկրաիներեն՝ Олена Дмитрівна Костевич, ապրիլի 14, 1985(1985-04-14), Խաբարովսկ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), ուկրաինացի մարզուհի, հրաձգություն սպորտաձևում 2004 թվականի օլիմպիական չեմպիոն, օլիմպիական խաղերի եռակի բրոնզե մեդալակիր (2012 և 2020 թվականներ), աշխարհի կրկնակի չեմպիոն, Ուկրաինայի սպորտի վաստակավոր վարպետ։

Ելենա Կոստևիչ
Ծնվել է	ապրիլի 14, 1985(1985-04-14) (39 տարեկան)
Ծննդավայր	Խաբարովսկ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	Ուկրաինա
Կրթություն	Chernihiv Polytechnic National University? (2005)
Մասնագիտություն	սպորտային հրաձիգ
Պարգևներ և մրցանակներ	և
Olena Kostevych Վիքիպահեստում

Կենսագրություն

Ելենայի մայրը՝ Նատալյա Ալեքսանդրովնան, տնտեսական գիտությունների թեկնածու է, Կիևի տեխնոլոգիայի և դիզայնի ազգային համալսարանի դոցենտ, իսկ հայրը՝ Դմիտրի Լեոնիդովիչը՝ ինժեներ^[1].

Մանկության տարիներին Ելենան զբաղվել է մարմնամարզությամբ, հետո թենիսով։ Նա պատմում է, որ պատահաբար է սկսել կրակել, երբ 11 տարեկանում մոր նախաձեռնությամբ գնացել է Չեռնիգովի հրաձգության մարզական ակումբ^[2]։ Կոստևիչը պարապմունքների մեկնարկից մեկ տարի անց նախապատվությունը տվել է հրաձգությանը՝ զգալով որ չի հասցնում համատեղել հրաձգությունը, թենիսը և թիվ 12 միջնակարգ դպրոցում սովորելը։

Սպորտային մասնագիտացում ընտրելիս Ելենան առաջնորդվել է նրանով, որ չորրորդ դասարանցու համար ավելի հեշտ է մեկ կիլոգրամանոց ատրճանակը ձեռքում պահել, քան ավելի ծանր հրացանը։ Բայց, ասում է մարզուհին, «մարզական առումով ամենևին էլ հեշտ չէր»^[1]։

Մարզումներից ազատ ժամանակ նա սիրում է գրքեր ընթերցել, ինչպես նաև մեքենաների մոլի սիրահար է^[1]։

Ելենա Կոստևիչն ավարտել է Չեռնիգովի ազգային տեխնոլոգիական համալսարանը, ասպիրանտուրան շարունակել է Կիևի տեխնոլոգիայի և դիզայնի ազգային համալսարանում՝ ձեռնարկությունների տնտեսագիտության ոլորտում, խաղում է «Կոլոս» և «Դինամո» մարզական ակումբներում, Ուկրաինայի հավաքականի անդամ է, Ուկրաինայի հրաձգության ֆեդերացիայի անդամ։.

Նվաճումներ

• Չեմպիոն, 2004 թվականի Ամառային օլիմպիական խաղեր
• Աշխարհի կրկնակի չեմպիոն (2002, 2018)
• Եվրոպայի բազմակի չեմպիոն և մրցանակակիր
• Աշխարհի գավաթի մրցանակակիր (2003)
• Աշխարհի գավաթի տարբեր փուլերի բազմակի չեմպիոն և մրցանակակիր
• Ուկրաինայի բազմակի չեմպիոն
• 2012 թվականի Լոնդոնի օլիմպիական խաղերի կրկնակի բրոնզե մեդալակիր^[3]

Պարգևներ

• Յարոսլավ Իմաստունի շքանշան՝ V աստիճանի (սեպտեմբերի 7, 2023)^[4]
• «Վաստակի համար» I աստիճանի շքնաշան (մարտի 6, 2019)^[5]
• «Վաստակի համար» II աստիճանի շքնաշան (սեպտեմբերի 4, 2007)^[6]
• «Վաստակի համար» III աստիճանի շքնաշան (2004)^[7]
• Իշխանուհի Օլգայի շքանշան I աստիճանի (2013)^[8]
• Իշխանուհի Օլգայի շքանշան II աստիճանի(2012)^[9]
• Իշխանուհի Օլգայի շքանշան III աստիճանի(2003)^[10]
• Մեդալ «Աշխատանքի և արիության համար» (2019)^[11].
• Ուկրաինայի ֆիզիկական կուլտուրայի և սպորտի վաստակավոր գործիչ(2021)^[12].

Արտաքին հղումներ

• «Ելենա Կոստևիչ․ «Առանց հրազենի իմ աջ ձեռքը փետուրի պես թեթև է»». shooting-ua. Վերցված է 2010 թ․ փետրվարի 17-ին.
• «Ելենա Կոստևիչ․ «Օլիմպիական «ոսկին» կարիերայի լավ սկիզբն է»». shooting-ua. Վերցված է 2010 թ․ փետրվարի 17-ին.
• «Ելենա Կոստևիչ․ «Հոգնածությունը հաղթահարում եմ ինտենսիվ մարզումներով»». shooting-ua. Վերցված է 2010 թ․ փետրվարի 17-ին.
• «Ելենա Կոստևիչի նոր նպատակակետը». shooting-ua. Վերցված է 2010 թ․ փետրվարի 17-ին.

Ծանոթագրություններ

1. «Елена Костевич: «Усталость побеждаю интенсивными тренировками»». shooting-ua. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մայիսի 11-ին. Վերցված է 2010 թ․ փետրվարի 17-ին.
2. «Елена Костевич: «Без пистолета моя правая рука легка, как пух»». shooting-ua. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մայիսի 11-ին. Վերցված է 2010 թ․ փետրվարի 17-ին.
3. «Olena Kostevych» (անգլերեն). london2012.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 1-ին. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 404-ին.
4. «Указ Президента Украины от 7 сентября 2023 года № 565 «О награждении государственными наградами Украины членов национальной сборной команды Украины на ІІІ Европейских играх»». Արխիվացված օրիգինալից 2023 թ․սեպտեմբերի 8-ին. Վերցված է 2023 թ․ սեպտեմբերի 9-ին.
5. «Указ Президента України № 58/2019 від 6 березня 2019 року «Про відзначення державними нагородами України з нагоди Міжнародного жіночого дня»». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 17-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 8-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 26 (օգնություն)
6. «Указ Президента України № 821/2007 від 4 вересня 2007 року «Про відзначення державними нагородами України з нагоди Дня фізичної культури і спорту»». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ ապրիլի 19-ին. Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 1-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 26 (օգնություն)
7. «Указ Президента України № 1104/2004 від 18 вересня 2004 року «Про відзначення державними нагородами України спортсменів національної збірної команди України на XXVIII літніх Олімпійських іграх»». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ ապրիլի 19-ին. Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 1-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 26 (օգնություն)
8. Указ Президента України № 392/2013 від 25 липня 2013 року «Про відзначення державними нагородами України» Արխիվացված 2014-07-08 Wayback Machine
9. Указ Президента України № 474/2012 від 15 серпня 2012 року «Про відзначення державними нагородами України» Արխիվացված 2012-11-25 Wayback Machine
10. «Указ Президента України № 557/2003 від 27 червня 2003 року «Про відзначення державними нагородами України працівників підприємств, установ та організацій з нагоди Дня молоді»». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ մայիսի 17-ին. Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 1-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 26 (օգնություն)
11. «Указ Президента України від 15 липня 2019 року № 522/2019 «Про відзначення державними нагородами України членів національної збірної команди України на II Європейських іграх»». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ փետրվարի 9-ին. Վերցված է 2021թ․ հուլիսի 27-ին.
12. «Указ Президента України від 16 серпня 2021 № 361/2021 «Про відзначення державними нагородами України спортсменів — учасників літніх Олімпійських ігор та їх тренерів»». Արխիվացված օրիգինալից 2021 թ․ օգոստոսի 17-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 17-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 45 (օգնություն)