![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/aa/Francisco-Goya_-_Portrait-of-the-Actress-Antonia-Zarate.jpg/640px-Francisco-Goya_-_Portrait-of-the-Actress-Antonia-Zarate.jpg&w=640&q=50)
Դերասանուհի Անտոնիա Սարատեի դիմանկարը (Գոյա, Էրմիտաժ)
Ֆրանցիսկո Գոյա / From Wikipedia, the free encyclopedia
«Դերասանուհի Անտոնիա Սարատեի դիմանկարը» (իսպ.՝ Retrato de la actriz Antonia Zárate), իսպանացի նկարիչ Ֆրանցիսկո Գոյայի նկարը Պետական Էրմիտաժի հավաքածուից, Գոյայի միակ նկարը թանգարանային հավաքածուում։
![]() | |
տեսակ | գեղանկար |
նկարիչ | Ֆրանցիսկո Գոյա |
տարի | 1810 |
բարձրություն | 71 սանտիմետր[1] |
լայնություն | 58 սանտիմետր[1] |
ստեղծման վայր | Իսպանիա[1] |
ժանր | դիմապատկեր |
նյութ | յուղաներկ[1] և կտավ[1] |
գտնվում է | Պետական Էրմիտաժ[1] |
հավաքածու | Պետական Էրմիտաժ[1] |
հիմնական թեմա | Անտոնիա Զարատե |
պատկերված են
| |
Ծանոթագրություններ | |
![]() |
Կտավը իսպանացի սիրված դերասանուհի Անտոնիա Սարատեի դիմանկարն է։ Անտոնիա Սարատեն հանդես է եկել Մադրիդի մի քանի թատրոններում։ Նա պատկերված է սև ֆոնի վրա՝ բեմական հագուստով։ Թե ինչ դերի համար է նախատեսված այս հագուստը է հաստատված չէ։
Հայտնի է, որ Գոյան նկարել է Սարատեի երկու դիմանկար։ Նրա աշխատանքների հետմահու գույքագրման մեջ նշված է. «Գոյան երկու անգամ գրել է դոնա Անտոնիա Սարատեին (կոմիքս դերասան Գիլի կինը)՝ մեկ անգամ 1810 թվականին, երկրորդ անգամ 1811 թվականին։ Երկու նկարներն էլ պատկանում են նրա որդուն՝ մեր դարաշրջանի ականավոր գրող դոն Անտոնիո Գիլ-ի-Սարատեին։ Հիասքանչ դիմանկար է»[2]։ Ցավոք, չի հստակեցված, թե որ դիմանկարը երբ է ստեղծվել։ Երկրորդ դիմանկարում դերասանուհին պատկերված է սև զգեստով, թիկնոցով, դեղին պաստառապատմամբ բազմոցի վրա նստած։ Այս դիմանկարը Դուբլինում գտնվող Իռլանդիայի ազգային պատկերասրահում է[3]։ Լ.Լ.Կագանեն ենթադրել է, որ քանի որ Դուբլինի դիմանկարը ավելի պաշտոնական է, այն ստեղծվել է ավելի վաղ, այսինքն՝ 1810 թվականին, համապատասխանաբար՝ Էրմիտաժի դիմանկարը ստեղծվել է 1811-ի սկզբին (Սարատեն կյանքից հեռացավ նույն տարվա մարտի 4-ին)[4]։
Անտոնիո Գիլ-ի-Սարատեի մահից հետո նկարը Իսպանիայում փոխել է մի քանի տերերի։ 1907 թվականից ի վեր, ըստ Կագանեի և Կոստենևիչի, ամերիկացի արդյունաբերող Հենրի Օսբորն Հեվեմեյերի հավաքածուի մեջ էր (Հեվեմեյերի կինը՝ Լուիզինան նշում է, որ 1901 թվականին Սարատեի երկու դիմանկարները նրա ժառանգորդուհի Ադելաիդա Գիլ-ի-Սարատեից ձեռք բերելու փորձը անհաջող էր[5]): Կտավը մնաց նրա հավաքածուի այդ հատվածում, որը, ըստ կտակի, Մետրոպոլիտեն-թանգարան չի տեղափոխվել, այլ հայտնվել է հանրային աճուրդում։ Մի քանի տերերին կրկին փոխելուց հետո նկարը հայտնվեց Արմանդ Համմերի հավաքածույում (ըստ New York Times- ի հոդվածի, Համմերին պատկանող պատկերասրահը ձեռք է բերել նկարը Չիկագոյի Մարշալ Ֆիլդի հանրախանութների ցանցի ժառանգից[6]), ով 1972 թվականին այն նվիրեց Էրմիտաժին[7]։ Ցուցադրված է Նոր Էրմիտաժի շենքի 239 սենյակում (իսպանական լուսամուտ)[8]։ Խորհրդային ժողովրդի անունից ԽՍՀՄ մշակույթի նախարար Եկատերինա Ֆուրցևայի տրված փոխադարձ նվերը Համմերին` Կազիմիր Մալևիչի «Դինամիկ գերակշռություն թիվ 38» նկարն էր, որը վերցված էր Տրետյակովյան պատկերասրահի պահեստներից։
Պետական Էրմիտաժում իսպանական նկարչության պահապան L. L. Կագանեն, վերլուծելով նկարը, նշել է.
[9]:
Իտալացի հայտնի արվեստաբան Լիոնելլո Վենտուրին գրել է.
[10]:
1985 թվականին ԽՍՀՄ կապի նախարարությունը թողարկեց փոստային նամականիշի բլոկ` երկու նամականիշով, այս պատկերի վերարտադրմամբ և կտրոնով, բլոկի անվանական արժեքը 50 + 50 կոպեկ (թիվ 5602 ըստ CFA կատալոգի)։