Դեկորատիվ արվեստի թանգարան (Փարիզ)

Փարիզի դեկորատիվ արվեստի թանգարան (ֆր.՝ Musée des Arts Décoratifs), դեկորատիվ արվեստի և դիզայնի թանգարան Փարիզում։ Տեղակայված է Փարիզի 1-ին շրջանում գտնվող Լուվրի պալատի արևմտյան հատվածում, որը հայտնի է որպես Մարսանի տաղավար (ֆր.՝ Pavillon de Marsan): Այն Փարիզի դեկորատիվ արվեստի երեք թանգարանային վայրերից մեկն է^[4]։

Դեկորատիվ արվեստի թանգարան
Տեսակ	պատկերասրահ, թանգարան և դեկորատիվ արվեստների թանգարան
Երկիր	Ֆրանսիա
Տեղագրություն	Փարիզի 1-ին շրջան
Վայր	Լուվրի պալատ[1]
Պատկանում է	Les Arts décoratifs?
Հասցե	Ռիվոլի (107-111)
Հիմնադրվել է	մայիսի 29, 1905[1]
Այցելուներ	296 419 մարդ (2019)[2] և 391 379 մարդ (2021)[3]
Կայք	madparis.fr​(ֆր.)

Թանգարանը հյուրընկալում է նաև նորաձևության, գովազդի և գրաֆիկական արվեստի ցուցահանդեսներ իր նախկին հավաքածուներից, ինչպես նաև իր առանձնացված բաժիններ համարվող Musée de la Publicité և Musée de la mode et du tekstile կենտրոնների հավաքածուներից։

Ցուցադրություններ

Թանգարանի հավաքածուն հիմնադրվել է 1905 թվականին Դեկորատիվ արվեստի միության անդամների կողմից։ Թանգարանի ճարտարապետն է եղել Գաստոն Ռեդոնը։ Թանգարանի հավաքածուն ներառում և ցուցադրում է կահույք, ինտերիերի ձևավորում, խորաններ, կրոնական նկարներ, արվեստի գործեր, գոբելեններ, պաստառներ, կերամիկա և ապակյա իրեր, ինչպես նաև խաղալիքներ՝ միջնադարից մինչև մեր օրեր։

Հավաքածուն ներառում է ֆրանսիական կահույք, սպասք, գորգեր Օբյուսոն համայնքից, ճենապակի Սևրի ազգային արտադրողներից (Manufacture nationale de Sèvres), ապակե արտադրանք Ռենե Լալիկից, Էմիլ Գալեից և այլոց կողմից։ Այն ներառում է մոդեռն և ար-դեկո ոճերի բազմաթիվ աշխատանքներ և այնպիսի դիզայներների ժամանակակից նմուշներ, ինչպիսիք են Էյլին Գրեյը և Շառլոտա Պերիենը։ Այնուամենայնիվ, թանգարանի հնամենի հավաքածուն գալիս է 13-րդ դարի Եվրոպայից։

Հանրության համար հետաքրքրություն են ներկայացնում ժամանակաշրջանների սենյակները, այդ թվում Ժաննա Լանվինի տան մի մասը (որը ձևավորել է Ալբերտ-Արման Ռատյոն (1884-1938) 1920-ականների սկզբին) Փարիզի 16-րդ Բարբե-դե-Ժու շրջանում։ Մյուս սենյակներից են գրաֆիկ-նկարիչ Էժեն Գրասսեի 1880-ականների ճաշասենյակը, և Ավինյոն քաղաքի 1752 թվականի ոսկե պահարանը։ Եվ, ինչպես բնորոշ է ֆրանսիական թանգարաններին, այստեղ կա կուրտիզանուհի Լյուսի Էմիլի Դելաբինեի 1875 թվականի ննջասենյակը։

Այնտեղ մի առանձնահատուկ առաստաղ կա, որը ժամանակին պատկանել է այն ժամանակվա Սավոյի դուքսի սիրուհի Ժան Բատիստ դ՛Ալբերտ դե Լույնեսին։

Ցուցահանդեսներ

Թանգարանի հսկայական ցուցահանդեսներից մի քանիսն առանձնանում են։ 1950-ականների սկզբից ավելի քան չորս տասնամյակ թանգարանի համադրող, այնուհետև տնօրեն Իվոն Բրունհամերը վերահայտնաբերել է Էյլին Գրեյին և 1966 թվականին կազմակերպել է «Les Années 25». Art Déco / Bauhaus / Stijl Esprit Nouveau» ցուցահանդեսը։ Ցուցահանդեսն առաջ բերց ար-դեկո տերմինը, որը նկարագրում էր Համաշխարհային պատերազմների, մասնավորապես ֆրանսիական ժամանակակից դիզայնի միջև ձևավորումը։

Թանգարանը որոշ չափով նման է դեկորատիվ-արվեստի և դիզայնի վրա հիմնված հաստատություններին, ինչպիսին է Լոնդոնի Վիկտորիայի և Ալբերտի թանգարանը, ինչպես նաև ոգեշնչման աղբյուր է հանդիսացել Cooper Union-ի Հյուիթ քույրերի հավաքածուի համար։ Այնուամենայնիվ, Փարիզի թանգարանում ներկայացված կերպարվեստի, հրապարակայնության, նորաձևության և դիզայնի ցուցահանդեսների շնորհիվ թանգարանի հանդեպ ուշադրության կենտրոնացումը նվազել է և այն անվանվել է Musée des «Art Decoratifs»: 2016 թվականի հունվարին թանգարանի համար կիրառվում է MAD (mode, arts, design կամ՝ նորաձևություն, արվեստ, ձևավորում) անվանումը^[5], չնայած որ հապավումը նույնն է, ինչ Նյու Յորքի MAD-ը (Արվեստների և դիզայնի թանգարան)։

Վերանորոգում

1996 թվականից մինչև 2006 թվականը թանգարանի շենքի և շուրջ 6000 նմուշների վերանորոգման պատճառով այն փակվել է։ Վերանորոգումն արժեցել է 35 միլիոն եվրո։ Թանգարանը վերաբացվել է 2006 թվականի սեպտեմբերի 15-ին։ Թանգարանի տնօրեն և վերականգնման վերահսկիչ Բեատրիս Սալմոնը հավաքածուն անվանել է «Ֆրանսիայում դեկորատիվ արվեստի և ձևավորման պատմություն» և նշել է. «Մարդիկ [Ֆրանսիայում] հասկանում են, թե ինչպես վերաբերվել նկարներին և քանդակներին թանգարանում, բայց չգիտեն ինչպես մեկնաբանել առարկաները»^[6]։

Պերմ-Ալեքսիս Դումասը, Hermès International-ի տնօրենը և Fondation Hermes-ի նախագահ, 2015 թվականին ընտրվել է թանգարանի նախագահ։ Նա հաջորդել է Բրունո Ռոջերին։

Պատկերասրահ

Ցուցադրություններ

• 
• 
• 
• 
• 
• 

Հավաքածու

• 
• 
• 
• 
• 
• 

Ծանոթագրություններ

1. https://hedendaagsesieraden.nl/2017/11/29/musee-des-arts-decoratifs-parijs/
2. Ministry of Culture of France Fréquentation des Musées de France — Ministry of Culture of France.
3. Art's most popular: Exhibition and museum visitor figures 2021 // The Art Newspaper — 2022. — ISSN 0960-6556
4. «Arts Décoratifs Museum in Paris (MAD)». Paris Digest. 2019. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 7-ին.
5. Sciolino, Elaine (2018 թ․ մարտի 13). «An Old Paris Museum Makes a New Name for Itself». The New York Times.
6. Rawsthorn, Alice (2006 թ․ սեպտեմբերի 3). «A Paris mecca of decorative arts begins anew». The New York Times.

Արտաքին հղումներ

• Website for Musée des Arts Décoratifs

Աղբյուրներ

• Anon. (1984). Chefs d'œuvre du Musée des Arts Décoratifs, Paris: Musée des Arts Décoratifs, ISBN 2-08-012043-3
• Brunhammer, Yvonne (1992). Le beau dans l'utile: Un musée pour les arts décoratifs, Paris: Gallimard, ISBN 2-07-053196-1
• Salmon, Béatrice (2006). Chefs-d'oeuvre du musée des Arts décoratifs, Paris: Les Arts Décoratifs, ISBN 2901422861 ISBN 978-2901422860
• Rawsthorne, Alice. "A Paris Mecca of the decorative arts opens anew", International Herald Tribune, September 3, 2006

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Դեկորատիվ արվեստի թանգարան (Փարիզ)» հոդվածին։