Գրիգոր Եղիազարյանի բնակելի տուն
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Գրիգոր Եղիազարյանի բնակելի տուն, պատմամշակութային հուշարձան Երևանի Կենտրոն վարչական շրջանում՝ Աբովյան և Պուշկինի փողոցների հատման խաչմերուկում։
Գրիգոր Եղիազարյանի բնակելի տուն | |
---|---|
Գրիգոր Եղիազարյանի բնակելի տուն | |
Տեսակ | բնակելի տուն |
Երկիր | Հայաստան |
Բնակավայր | Երևան և Կենտրոն վարչական շրջան |
Շինության ձև | Պատմամշակութային հուշարձան |
Ներկա վիճակ | Կանգուն |
Գրիգոր Եղիազարյանը եղել է աղյուսի գործարանատեր։ Եղիազարյանի նարնջագույն (Անիի տուֆ) երկհարկանի առանձնատունը կառուցվել է 1884 թվականին։ 20-րդ դարի սկզբում կառույցի որոշ սենյակներ տրամադրվել են Հնդեվրոպական հեռագրատանը։ Այստեղ է գտնվել ՀԿԿ Կենտկոմի հրատարակչությունը, ավելի ուշ՝ պրոֆտեխնիկական կրթության պետական կոմիտեն, ապա՝ Գեղագիտական դաստիարակության կենտրոնի թատրոնը։ Առաջին հարկը որոշ չափով ցածր է մայթի նիշից, իսկ փողոցների հատման անկյունում` ավելի բարձր։ Շենքը նախագծել է ճարտարապետ Վասիլի Միրզոյանը։
Ճարտարապետական լուծումներում առանձնանում է գլխավոր ճակատը՝ շեշտված կոպտաշար դորիական սյուներով։ Խորհրդային տարիներին կառույցի ճակատի ճակտոնը «զարդարել» է հնգաթև աստղը՝ որպես Հայաստանում նոր իշխանության խորհրդանիշ։ Շքամուտքի դռները փայտյա են, փորագրազարդ։ Առանձնատունն ունեցել է սպիտակ հախճապակով զարդարված պատի վառարաններ, որոնք չեն պահպանվել։ 2000-ական թվականներին շենքը ձեռք է բերել Սամվել Մայրապետյանը։ 2014 թվականին կառույցը դարձել է ռեստորան («Սալոն»)[1]։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.