Բողոքի ակցիաներ Հոնկոնգում
From Wikipedia, the free encyclopedia
Բողոքի ակցիաներ Հոնկոնգում՝ արտահանձնման օրինագծի դեմ, Հոնկոնգում բողոքի մի շարք ցույցեր են ընդդեմ Հոնկոնգի կառավարության կողմից առաջարկված արտահանձնման օրինագծի[2]։ Դրա ընդունման դեպքում օրինագիծը թույլ կտա տեղի իշխանություններին ձերբակալել այն անձանց, որոնք հետախուզման մեջ են այն տարածքներում, որոնց հետ Հոնկոնգը արտահանձնման մասին համաձայնագրեր չունի, ներառյալ Չինաստանը և Թայվանը[3]։ Ոմանք մտավախություն ունեն, որ օրինագիծը Հոնկոնգի բնակիչներին և եկվորներին կդնի Հոնկոնգյան Չինաստանի իրավասության տակ, ինչը կխաթարի տարածաշրջանի ինքնավարությունը և քաղաքացիների իրավունքները[4][5][6][7]։
Բողոքի ակցիաներ Հոնկոնգում | |
---|---|
Ամսաթիվ | 2019 թվականի մարտի 31-ից մինչ օրս |
Վայր | Հոնկոնգ |
Նպատակ |
|
Արդյունք | բողոքը շարունակվում է |
Հարյուր հազարավոր ցուցարարներ Սպիտակ երթով քայլում են․ հունիսի 9-ին (վերևում) և հունիսի 16-ին (ներքևում)։ |
Օրինագծի դեմ ցույցերը սկսվել են մարտին և ապրիլին[8][9][10][11], սակայն սրվել են հունիսին։ Հարյուր հազարավոր մարդիկ հունիսի 9-ին դուրս են եկել օրինագծի դեմ բողոքի ակցիաների[12]։ Հունիսի 12-ին, այն օրը, երբ օրինագիծը նախատեսված էր երկրորդ ընթերցմամբ օրենսդիր խորհրդում, տեղի ունեցավ բռնության կտրուկ սրում։ Չինաստանի Ժողովրդական զինված ոստիկանությունը ցուցարարների դեմ արցունքաբեր գազ և ռետինե փամփուշտներ է կիրառել[13]։ Այնուհետև ոստիկանության գործողությունների հետաքննությունն և նրանց գործողությունների համար պատասխանատվության բարձրացումը դարձել են ցուցարարների պահանջների մի մասը[14][15]։ Ավելի մեծ երթ է տեղի ունեցել հունիսի 16-ին[16]։
Հուլիսի 1-ին հարյուր հազարավոր մարդիկ մասնակցել են հուլիսյան ամենամյա երթերին[17]։ Ցուցարարներից ոմանք հեռացան երթից և ներխուժեցին օրենսդիր խորհրդի համալիր՝ վանդալացնելով կենտրոնական կառավարության խորհրդանիշները[18]։
Գործադիր իշխանության ղեկավար Քերի Լամը հունիսի 15-ին դադարեցրել է արտահանձնման մասին օրինագծի գործողությունը[19]՝ հայտարարելով, որ նա հուլիսի 9-ին «մեռած է»[20][21][22]։ Նա չի ասել, որ օրինագիծը ամբողջությամբ հանվելու է[23][24]։ Գործադիր խորհրդի անդամներ Ռեգինա Իպն ու Բերնար Չարնվութ Չանը հայտարարել են, որ կառավարությունը մտադիր չէ հետագա զիջումների գնալ[25]։
Բողոքի ակցիաները շարունակվել են ամռան ընթացքում և վերաճել ավելի կատաղի բախումների ոստիկանության, ակտիվիստների, Պեկինի Տրիադայի կողմնակիցների և տեղի բնակիչների միջև՝ տարածաշրջանի ավելի քան 20 տարբեր շրջաններում[26]։ Ցույցերի շարունակման հետ մեկտեղ ցուցարարները կոչ են անում ոստիկանության կողմից դաժանության դեպքերի անկախ հետաքննություն անցկացնել, ազատ արձակել ձերբակալված ցուցարարներին, վերացնել բողոքի պաշտոնական բնութագիրը որպես «անկարգություններ» և օրենսդիր խորհրդի անդամների և գործադիր իշխանության ղեկավարի ուղղակի ընտրություններ անցկացնել[25]։