Անլար կապ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Անլար կապ (կամ պարզապես անլար, երբ կոնտեքստը թույլ է տալիս) տեղեկատվության (հեռահաղորդակցության) փոխանցումն է երկու կամ ավելի կետերի միջև՝ առանց փոխանցման համար էլեկտրական հաղորդիչի, օպտիկական մանրաթելի կամ այլ անընդհատ շարունակվող միջավայրի օգտագործման։ Ամենատարածված անլար տեխնոլոգիաները օգտագործում են ռադիոալիքներ։ Ռադիոալիքների դեպքում հեռավորությունները կարող են լինել կարճ, օրինակ՝ մի քանի մետր Bluetooth-ի համար կամ ընդհուպ մինչև միլիոնավոր կիլոմետրեր տիեզերքում ռադիոհաղորդակցության համար։ Այն ներառում է տարբեր տեսակի ֆիքսված, բջջային և շարժական հավելվածներ, ներառյալ երկկողմանի ռադիոներ, բջջային հեռախոսներ, անձնական թվային օգնականներ (PDA) և անլար ցանցեր։ Ռադիո անլար տեխնոլոգիայի կիրառման այլ օրինակներ են՝ GPS սարքեր, ավտոտնակի դռների բացիչներ, անլար համակարգչային մկնիկներ, ստեղնաշարեր և ականջակալներ, ռադիոընդունիչներ, արբանյակային հեռուստատեսություն, հեռարձակվող հեռուստատեսություն և անլար հեռախոսներ։ Անլար կապի հասնելու քիչ տարածված մեթոդներից են էլեկտրամագնիսական երևույթները, ինչպիսիք են լույսը և մագնիսական կամ էլեկտրական դաշտերը կամ ձայնի օգտագործումը։
Անլար տերմինը հաղորդակցության պատմության մեջ օգտագործվել է երկու անգամ՝ քիչ տարբերվող իմաստներով։ Այն ի սկզբանե օգտագործվել է մոտավորապես 1890 թվականից առաջին ռադիո հաղորդման և ընդունման տեխնոլոգիայի համար, անլար հեռագրության մեջ, մինչև 1920 թվականին այն ռադիո փոխարինվեց ռադիո բառով։ Մեծ Բրիտանիայում և անգլալեզու աշխարհում ռադիոկայանները, որոնք շարժական չէին, մինչև 1960-ական թվականները շարունակեցին հիշատակվել որպես անլար ցանցեր[1][2]։ Անլար տերմինը վերածնվեց 1980-ականներին և 1990-ականներին հիմնականում առանց լարերի հաղորդակցվող թվային սարքերը, ինչպիք են GPS սարքերը, ավտոտնակի դռների բացիչները, անլար համակարգչային մկնիկները, ստեղնաշարերը և ականջակալները, ռադիոընդունիչները, արբանյակային հեռուստատեսությունը, հեռարձակվող հեռուստատեսությունը և անլար հեռախոսները, լարեր կամ մալուխներ պահանջողներից տարբերելու համար։ 2000-ականներին շնորհիվ այնպիսի տեխնոլոգիաների, ինչպիսիք են շարժական լայնաշերտ կապը, Wi-Fi-ը և Bluetooth-ը, այն լայնորեն տարածվեց։
Անլար գործառնությունները այնպիսի ծառայություններ են հնարավոր դարձնում, ինչպիսիք բջջային և միջմոլորակային հաղորդակցություններն են, որոնք լարերի օգտագործմամբ անհնար է կամ հարմարավետ չէ իրականացնել։ Տերմինը վերաբերվում է հեռահաղորդակցության համակարգերին (օրինակ՝ ռադիոհաղորդիչներ և ընդունիչներ, հեռակառավարման վահանակներ և այլն), որոնք տեղեկատվությունը անլար փոխանցելու համար օգտագործում են էներգիայի որևէ ձև (օրինակ՝ ռադիոալիքներ և ձայնային էներգիա)։ Այն սովորաբար օգտագործվում է հեռահաղորդակցության արդյունաբերության մեջ[3][4][5]։ Տեղեկատվությունը, այս եղանակով փոխանցվում է ինչպես կարճ, այնպես էլ մեծ հեռավորությունների վրա։