Ածխածնային նանոխողովակներ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ածխածնային նանոխողովակներ (ԱԾՆ), ածխածնի ալոտրոպ ձևափոխություններից են։ Սրանք նանոմետրական չափսերի գլանաձև մոլեկուլներ են, որոնց երկարություն – տրամագիծ հարաբերությունը կարող է հասնել մինչև 132.000.000:1: Սա գրանցված ամենամեծ արժեքն է ներկայիս հայտնի նյութերի համար։ Շնորհիվ իրենց բացառիկ հատկությունների, նանոխողովակները մեծ հետաքրքրություն են ներկայացնում էլեկտրոնիկայի, օպտիկայի, նանոտեխնոլոգիաների և այլ բնագավառների համար։
ԱԾՆ-ի կառուցվածքը սովորաբար նկարագրվում է գրաֆենի շերտերի օգնությամբ, որոնք ենթարկվում են երկրաչափական ձևափոխությունների՝ գլանաձև կառուցվածք ստանալու համար։ Գլանի տրամագիծը և ձևափոխման դիսկրետ(քիրալ) անկյունը որոշում են նանոխողովակի հատկությունները։ Օրինակ՝ դրանցից է կախված նանոխողովակը մետաղական է, թե կիսահաղորդչային։ Ըստ շերտերի քանակի նանոխողովակները դասակարգվում են երկու խմբի՝ միաշերտ և բազմաշերտ։ Սովորաբար բազմաշերտ նանոխողովակները լինում են մետաղական։ Միաշերտ նանոխողովակների կարող են լինել և մետաղական, և կիսահաղորդչային։
Նանոխողովակներում ածխածնի ատոմները կապված են sp2 կապերով, որի շնորհիվ նանոխողովակերում միջատոմական կապերը ավելի ուժեղ են քան ադամանդներում կամ ալկաններում(sp3 կապ)։