מידע נוסף ניתוח דקדוקי ...
ניתוח דקדוקי |
כתיב מלא | אלמנה |
הגייה* | almana |
חלק דיבר | שם־עצם |
מין | נקבה |
שורש | א־ל־ם |
דרך תצורה | נקבה מן אלמן |
נטיות | |
סגירה
- לשון המקרא אישה שנישואיה הסתיימו עקב מות אישהּ.
- ”וַיֹּאמֶר לָהּ הַמֶּלֶךְ: מַה לָּךְ; וַתֹּאמֶר: אֲבָל אִשָּׁה אַלְמָנָה אָנִי וַיָּמָת אִישִׁי“ (שמואל ב׳ יד, פסוק ה).
גזרון
- באוגריתית: 𐎀𐎍𐎎𐎐𐎚 (אַלמנת),[1] בכנענית: 𐤀𐤋𐤌𐤕 (אלמת).[2] הזוג יתום-אלמנה מצוי הן במקרא,[3] הן בספרות אוגרית,[4] והן בשרידי הספרות הכנענית,[2] דבר המצביע על קשר ספרותי הדוק בין הספרות המקראית והספרות הכנענית.[5][6] באכדית almattu וכן אלמן almānu, אלמנות almānūtu. בארמית אַרְמַלְתַּא (בכתב סורי קלאסי: ܐܪܡܠܬܐ) ובערבית أَرْمَلَة (אַרְמַלָה) בחילופי ר>ל ו-ל>נ המשתקפים גם במילים אחרות.
- אולי נגזר מהשורש אלם.
הערות שוליים
לוחות UT Krt, 2 Aqht V, 127
יצחק אבישור, כתובות פיניקיות והמקרא, חלק ראשון - עיונים בדפוסי ספרות, הוצאת א. רובינשטיין, תשל"ט, עמ' 56-57