مازندراني

ٰٰمازندراني کي اۊن-أ تبري، مازرۊنی ىا گلکي^[1] ني دۊخانده، ايته جه کاسپي زوانان ايسه ؤ ايران ٚ خۊرخۊسي کلسيا زوانان ٚ جرگه مئن دره ؤ مازندران ٚ مردۊم ٚ ماري زوان ايسه.^[2][3] مازندراني باخي کاسپي ٚ زوانان أمرأ گيلکي، تالشي، زازاکي ؤ سمناني مأنستن، ايته زواني جرگه ؤ خانواده مئن قرار گيره ؤ اۊشان ٚ أمرأ شباهت دأره.^[4] مازندراني خۊرخۊس ٚ جه گيلکي همرأ، خۊرتاو ٚ جه فارسي ؤ تۊرکمني ؤ نسا جه ني تاتي ؤ فارسي زوان ٚ همساده ايسه. مازندراني، جؤز مازندران ٚ اۊستان، گلستان ؤ سمنان ؤ تئران ؤ ألبۊرز ٚ اۊستانان ٚ مئن ني رايجه.

کاسپينˇ زوانان ؤ لئجه‌ئنˇ نخشه.

سربس

1. عمادی، اسدالله، زبان مازندرانی از دوران باستان تا امروز، سال ۱۳۹۹، ناشر: نشر شلفین، صفحه = ۱۵}}
2. (نام خانوادگی۱=BORJIAN |نام۱=HABIB |تاریخ=2010 |عنوان=Rev.: Etymological Dictionary of the Iranian Verb |پیوند= https://www.academia.edu/8075087/Rev_Etymological_Dictionary_of_the_Iranian_Verb?email_work_card=title |ژورنال=Journal of the Royal Asiatic Society |دوره= |شماره= |صفحات=2 |doi= |تاریخ بازبینی= |زبان=en}}
3. (نام خانوادگی = آقاگل‌زاده | نام = فردوس | عنوان = زبان مازندرانی (طبری) توصیف زبان‌شناختی (تحقیقی میدانی - اطلس زبانی) | سال = ۱۳۹۵ | ناشر = نشر دانشگاه تربیت مدرس | صفحه = ۳}}
4. DIMLĪ in Encyclopædia Iranica = Linguistic position of Dimlī. After their migration in the Middle Ages, for almost a millennium the Dimlīs had no direct contact with their closest linguistic relatives. Nevertheless, their language has preserved numerous isoglosses with the dialects of the southern Caspian region, and its place in the Caspian dialect group of Northwest Iranian is clear. The Caspian dialects comprise Ṭālešī, Harzan(d)ī, Gūrānī, Gīlakī, Tabari, and some dialects in Tātī-speaking areas and in the area around Semnān. Historically the Caspian dialects belong to the “Northwest Iranian group of languages” and are related to Parthian (see Windfuhr). The isoglosses are of historical phonetic, morphological, and lexical order, Garnik Asatrian