lingüista e semiólogo ruso From Wikipedia, the free encyclopedia
Iurii Mikhailovich Lotman (en ruso: Ю́рий Миха́йлович Ло́тман, en estoniano: Juri Lotman), nado en Petrogrado o 28 de febreiro de 1922 e finado en Tartu (Estonia) o 28 de outubro de 1993, foi un erudito literario prominente, semiótico, e historiador cultural, que traballou na Universidade de Tartu. Foi membro da Academia Estoniana de Ciencias. Foi o fundador da Escola Tartu–Moscova de Semiótica. O número dos seus traballos imprimidos supera os oitocentos títulos. O seu arquivo, que se conserva na Universidade de Tallinn e na Biblioteca Universitaria de Tartu e inclúe a súa correspondencia cun número de intelectuais rusos, é inmenso.
Iurii Lotman naceu na familia intelectual xudía do avogado Mikhail Lotman e a dentista educada na Sorbona Aleksandra Lotman en Petrogrado, Rusia. A súa irmá máis vella Inna Obraztsova graduouse no Conservatorio de Leningrado e converteuse en compositora e profesora universitaria de teoría musical; a súa irmá máis nova Victoria Lotman foi unha destacada cardióloga, e a súa terceira irmá Lidia Lotman foi unha estudosa da literatura rusa da segunda metade do século XIX no Instituto para Literatura rusa da Academia rusa de Ciencia.
Lotman Graduouse da escola secundaria en 1939 con notas excelentes e foi admitido na Universidade Estatal de Leningrado sen ter que pasar ningún exame. Alí estudou filoloxía, que foi unha escola que fixo debido aos amigos universitarios de Lidia Lotman (de feito, asistiu a conferencias universitarias en filoloxía mentres estaba aínda na escola secundaria). Os seus profesores universitarios foron académicos de renome como Gukovsky, Azadovsky, Tomashevsky e Propp. Foi alistado en 1940 e durante a segunda guerra mundial serviu como operador de radio na artillaría. Desmobilizado do exército en 1946, regresou aos seus estudos na universidade e recibiu o seu diploma con honra en 1950. Os seus primeiros artigos de investigación publicados centráronse no pensamento literario e social ruso dos séculos XVIII e XIX.
Incapaz de lograr un posto académico en Leningrado debido ao antisemitismo (non puido entrar nun programa de doutoramento), Lotman foi a Estonia en 1950 e dende 1954 comezou o seu traballo como profesor universitario no Departamento de literatura e lingua rusa da Universidade de Tartu e máis tarde converteuse en xefe do departamento.
Nos principios da década de 1960, Lotman estableceu contactos académicos cun grupo de lingüistas estruturalistas de Moscova, e convidounos na primeira escola de verán en Sistemas de Modelaxe Secundario, que tiveron lugar en Kääriku entre o 19 e o 29 de agosto de 1964.[1] O grupo reuniuse na primeira escola de verán desenvolvida máis adiante no que agora se coñece como a Escola de Semiótica de Tartu–Moscova. Entre os participantes da escola de verán, e outros membros máis tardíos da escola, estaban nomes como Boris Uspensky, Vjačeslav Ivanov, Vladimir Toporov, Mikhail Gasparov, Alexander Piatigorsky, Isaak I. Revzin e Georgii Lesskis. Por mor do seu traballo colectivo, estableceron un encadramento teórico ao redor da semiótica da cultura.
Esta escola é amplamente coñecido pola súa revista Sign Systems Studies publicadas pola Prensa Universitaria de Tartu (antigamente en ruso "Труды по знаковым системам"), que continúa a ser a revista de semiótica máis antiga do mundo, establecida en 1964. Lotman estudou a teoría de cultura, literatura rusa, historia, semiótica e semioloxía (teorías xerais de signos e sistemas de signos), semiótica do cinema, artes, literatura, robótica etc. Neses campos, Lotman foi un dos autores máis citados. O seu estudo principal sobre literatura rusa dedicouno a Pushkin; entre os seus traballos máis influentes en semiótica e estruturalismo están «Semiotics of Cinema», «Analysis of the Poetic Text» e «The Structure of the Artistic Text». En 1984, Lotman acuñou o vocábulo semiosfera. En 1991 recibiu a Medalla de Ouro de Filoloxía, o premio máis alto para un erudito en filoloxía.[2]
A esposa Iurii Lotman, Zara Mints, foi tamén unha erudita recoñecida sobre literatura rusa e profesora en Tartu. Tiveron tres fillos:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
