Xesús Fernández González

Xesús Fernández González, nado en Chantada^[1] en 1870 e finado en Santiago de Compostela o 28 de xaneiro de 1928,^[2] foi un escritor e xornalista galego.

Xesús Fernández González

Biografía
Nacemento	1876 Chantada, España
Morte	28 de xaneiro de 1928 (51/52 anos) Santiago de Compostela, España
Actividade
Ocupación	xornalista
Membro de	Real Academia Galega (membro correspondente)

Traxectoria

Foi sarxento no Batallón Cazadores de La Habana. Colaborou en Gaceta de Galicia e dirixiu en 1900 Las Riberas de Chantada.^[3] Secretario do Círculo Católico de Obreros de Chantada en 1905,^[4] foi propagandista do deputado Javier García de Leaniz. Colaborou en El Norte de Galicia, El Regional, La Región e Letras Regionales e foi redactor e administrador de El Eco de Santiago. Foi oficial do Concello de Redondela; funcionario de educación, traballou como oficinista na Escola de Veterinaria de Santiago de Compostela. Cando pechou en setembro de 1924, foi destinado á Escola Normal de Valladolid, aínda que ao mes seguinte foi agregado á Secretaría da Universidade de Santiago de Compostela.^[5] En 1921 gañou o certame literario na honra de Armando Palacio Valdés organizado polo Círculo San Fernando de Cádiz coa novela Lo que Dios quiere.^[6] En 1925 obtivo o premio de novela curta de El Diario Español de Buenos Aires coa obra Dios te deje ir con bien.^[7] Foi correspondente da Real Academia Galega.

Vida persoal

Casou en Santiago de Compostela con Pastora Vázquez Cobas en 1899^[8] e foi pai de María de la Paz e Alfonso Fernández Vázquez^[9].

Obras

Antón Piruleiro. Lar. 1925.

En castelán

• Lucha de sentimientos.
• Prosa de la vida, 1901.
• Pinceladas, 1909^[10].
• Senda de amargura, 1910^[11]. Publicada como folletín en Diario de Galicia en 1918.
• La resignada, 1920.
• Montero-Ríos, 1920.
• Alborada, 1922.^[12]

En galego

Escribiu en galego unha única obra, a novela Como son os do grorioso. Antón Piruleiro,^[13] publicada na colección Lar en 1925.^[14]