Tabelión

O tabelión era unha figura da administración da Roma imperial antecedente dos notarios actuais.

Características

O Tabelion redactaba actas xurídicas e convenios entre partes, era o individuo técnico en aspectos de dereito e todo o referente co estado civil das persoas, que redactaba documentos relacionados coa actividade privada e que nalgúns casos ofrecía o seu asesoramento xurídico redactando escritos e documentos.

Coa caída do imperio romano a maioría das figuras referidas van esmorecendo e só resta o tabelion que converxe cos tabularii, aínda que con pouca presenza, até o renacemento da figura no século XII co avance da economía e o dereito. Esta confluencia atribúese a unha confusión intencionada do insigne xurista Accursio nas súas glosas e axiña outros xuristas comezaron a utilizar ambas as formas como sinónimas.

O uso da palabra notario aplicábase nesa época fundamentalmente aos notarios da igrexa que evidentemente eran moito máis comúns que os outros, polo que o nome pasou xa no século XIII a designar aos escribáns. O termo utilizase aínda hoxe no Brasil como sinónimo de notario.

Coexistía con outras de funcións similares, como o scriba (depositario ou custodio de documentos, o pretor utilizaba os seus servizos para a redacción dos decretos e as resolucións. Tiñan un soldo e eran hospedados polo estado; debían ser libres, non escravos e gozaban dun lugar preferente nos espectáculos públicos), o Notarii ("daba fe", era un especialista en pór por escrito con celeridade valéndose de signos e abreviaturas; redactaban conversacións, actos e o que declaraba outra persoa. Durante a República apareceron métodos de taquigrafía chamados notae e aos que os utilizaban chamábaselles notarii) ou o Tabularii (oficial encargado de facer a lista de impostos. Entre os romanos tiña carácter de funcionario publico, recibía as declaracións de nacemento e todo o referente co estado civil das persoas.