composto químico From Wikipedia, the free encyclopedia
O tromboxano A2 (TXA2) é un tipo de tromboxano que producen as plaquetas activadas e ten propiedades protrombóticas: estimula a activación de novas plaquetas e incrementa a agregación das plaquetas. Isto conségueo ao incrementar a expresión do complexo glicoproteico GPIIb/IIIa na membrana plasmática das plaquetas. O fibrinóxeno circulante únese a estes receptores en plaquetas adxacentes, aumentando a firmeza do coágulo. O tromboxano A2 é tamén un vasoconstritor[1][2][3][4] e é especialmente importante durante as lesións nos tecidos e a inflamación. Tamén se considera responsable da anxina de Prinzmetal (vasoespasmo de arteria coronaria).
Tromboxano A2 | |
---|---|
Identificadores | |
Número CAS | 57576-52-0 |
PubChem | 5280497 |
ChemSpider | 4444137 |
KEGG | C02198 |
MeSH | Thromboxane+A2 |
ChEBI | CHEBI:15627 |
Ligando IUPHAR | 4482 |
Imaxes 3D Jmol | Image 1 |
| |
| |
Propiedades | |
Fórmula molecular | C020H32O5 |
Masa molecular | 352,465 g/mol |
Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa. |
Os receptores que serven de mediadores das accións do tromboxano A2 son os receptores de tromboxano A2. O receptor de tromboxano A2 humano (TP) é un típico receptor acoplado á proteína G (GPCR) con sete segmentos transmembrana. Nos humanos ata agora clonáronse dúas variantes de empalme do receptor TP: TPα e TPβ.
O TXA2 xérase a partir da prostaglandina H2 pola acción da tromboxano-A sintase nunha reacción metabólica que xera cantidades aproximadamente iguais de ácido 12-hidroxiheptadecatrienoico (12-HHT). A aspirina inhibe irreversiblemente a ciclooxixenase 1 das plaquetas, impedindo a formación de prostaglandina H2, e, por tanto, de tromboxano A2.
O TXA2 é moi inestable en solución acuosa, xa que se hidroliza en 30 segundos á forma bioloxicamente inactiva tromboxano B2. O 12-HHT, que antes se pensaba que era un bioproduto inactivo da síntese do TXA2, demostrouse recentemente que exerce varias importantes accións, algunhas das cales están relacionadas coas accións do TXA2.[5] Debido á súa curta vida media, o TXA2 funciona principalmente como un mediador autócrino ou parácrino nos tecidos adxacentes que rodean o seu sitio de produción. A maioría das investigacións sobre o TXA2 fixéronse en realidade con análogos sintéticos como o U46619 e o I-BOP.[6] Nos estudos en humanos, os niveis de 11-deshidrotromboxano B2 utilízanse para medir indirectamente a produción de TXA2.[7][8]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.