Serra do Candán

A serra do Candán é unha serra galega que se estende ao longo dos concellos de Forcarei, Lalín, Silleda, Beariz e O Irixo. Atópase na dorsal galega e é onde nacen os ríos Lérez, o Umia e varios afluentes do Deza. É unha zona especial de conservación (ZEC).^[1]

No outono do cerne Candán
deitan as fontes do Lérez:
no baixo, ao pé do regato
sorrí a Santiña de Montes
nun convento destellado

Avelino Cachafeiro

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Candán.

Serra do Candán

Tipo	serra Zona de especial conservación espazo natural protexido Zonas de especial protección dos valores naturais
Localización
División administrativa	Forcarei, España, Lalín, España, Silleda, España, Beariz, España e O Irixo, España
42°06′06″N 8°04′04″O
Cordilleira	Dorsal galega
Características
Superficie	10.746,89081 ha
World Database on Protected Areas
Identificador	349434
Área protexida da rede Natura 2000
Identificador	ES1140013
Historia
Data de creación ou fundación	2004

Características

A maior parte das rochas da serra está constituídas por granitos e xistos, morfoloxicamente a superficie é achairada, a súa orientación é paralela á costa o que fai que sexa responsable do coñecido como efecto Föhn que fai que as frontes húmidas procedentes do Atlántico ascendan ao chegar á vertente occidental da serra do Candán, arrefriando ao ter que elevarse e como consecuencia condénsanse a auga, que descarga como chuvia antes de chegar ao cume, mentres a vertente do sotavento recibe o aire fresco que vai quecendo ao perder altura.

Cumes

Os principais cumes son o Alto de San Bieito -tamén chamado monte de San Bento- (1017 metros), O Coco (969 metros), Seixiños Brancos (905 metros), Chamor (815 metros) e Alto de San Sebastián (750 metros). A serra do Candán está incluída na Rede Natura pola riqueza dos seus ecosistemas, que varían desde os bosques de galería e as fragas nas zonas de menos altitude e nas ribeiras dos ríos, ata o monte baixo de toxo, carqueixa, queiroga e xesta. Entre a fauna presente no Candán destacan especies en perigo de extinción como o bufo real e a aguia real, xunto con especies máis comúns como o azor, o miñato, a curuxa, o lobo, o gato bravo, a denosiña e o raposo.

Notas

1. Consellería de Medio Ambiente e Ordenación do Territorio, Xunta de Galicia. (eds.). "Serra do Careón".

Véxase tamén

Bibliografía

• As montañas de Galiza. A Nosa Terra, 2006. ISBN 84-8341-126-1

Outros artigos

• Río Lérez