Sancho III o Maior

Sancho III Garcés, coñecido como Sancho III o Maior, nado cara ao 990 ou 992 e finado o 18 de outubro de 1035, foi rei de Navarra entre o ano 1000 ou 1004 e 1035. Tamén foi conde de Aragón e de Castela como Sancho I entre 1029 e 1035.

Sancho III o Maior

Nome orixinal	(eu) Antso III.a Gartzeitz
Biografía
Nacemento	985 (Gregoriano)
Morte	18 de outubro de 1035 (49/50 anos) La Bureba, España (en)
Lugar de sepultura	Mosteiro de San Salvador de Oña
Conde de Ribagorza
1018 (Gregoriano) – 1035 (Gregoriano) ← William Isarn (en) – Gonzalo of Sobrarbe and Ribagorza (en)  →
Conde de Aragón
1000 (Gregoriano) – 1035 (Gregoriano) ← Garcia Sanchez II de Pamplona (pt) – Ramiro I de Aragão (pt)  →
Rei de Pamplona
1000 (Gregoriano) – 1035 (Gregoriano) ← Garcia Sanchez II de Pamplona (pt) – García III de Navarra →
Conde de Sobrarbe
Actividade
Ocupación	gobernante
Outro
Título	King of Najera (en) (1000–1035) Conde de Castela Conde de Sobrarbe
Familia	Dinastía Ximena
Cónxuxe	Munia Sánchez de Castela
Parella	Sancha of Aibar
Fillos	Ramiro I de Aragão  () Sancha of Aibar García III de Navarra  () Munia Sánchez de Castela Mayor Sánchez of Navarra  () Munia Sánchez de Castela Fernando I de León  () Munia Sánchez de Castela Gonzalo of Sobrarbe and Ribagorza  () Munia Sánchez de Castela Ximena Sánchez  () Munia Sánchez de Castela
Pais	Garcia Sanchez II de Pamplona   e Jimena Fernández
Irmáns	Urraca Garcés
Parentes	García Sánchez de Castela, cuñado
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron

Arrano beltza, símbolo da Navarra durante os tempos de Sancho III O Maior.

Traxectoria

Sancho III herdou do seu pai o Reino de Navarra con só 15 anos. Conquistou Sobrarbe e Ribagorza entre os anos 1014 e 1018. No ano 1016 fixou os límites co condado de Castela. Protector no seu tempo dos Condes cataláns, estendeu a súa influencia alén dos Pireneos, mantendo relacións co ducado de Gascuña. Ao final da súa vida, no ano 1034 chegou a conquistar León, Astorga e Zamora expulsando ao rei Vermudo III. Á súa morte os seus dominios repartíronse entre os seus catro fillos.

Sancho foi un monarca ilustrado para a súa época, organizou a súa corte a semellanza da francesa e tivo como conselleiro a Oliba de Ripoll e pola súa mediación establecéronse monxes de cluniacense en San Juan de la Peña. A Sancho III débeselle o trazado definitivo do Camiño de Santiago, ao librar de incursións musulmás a zona comprendida entre os Pireneos e Nájera e aproveitar o trazado dunha antiga vía romana que substituíu o percorrido anterior que ía por Áraba e como queda dito débeselle a influencia cluniaciense por todo o camiño.