Rotgaudo (ou Hrodgaud) (? – post 776) foi duque longobardo de Friúl do 774 ao 776, en asociación con Pedro.
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | século VIII  |
| Morte | 776 (Gregoriano) |
| Causa da morte | morto en combate |
| Actividade | |
| Ocupación | aristócrata |
| Outro | |
| Título | Duque de Friúl (774–776) |
Traxectoria
Son moi escasas as informacións sobre o seu ducado. Moi probabelmente era xa duque no reinado de Desiderio, mesmos e algunhas fontes francas (os Einhardi annales) refiren que na súa instalación no trono de Cividale estivo Carlomagno, preto xa da súa conquista da Langobardia Maior (774). Pouco máis tarde, (775), o duque rebelouse contra o soberano, rompendo os xuramentos de fidelidade estreitados co rei franco. Se cadra esta acción tería que encadrarse nunha máis vasta conxura, denunciada polo Hadrián I, na que estarían tamén os bizantinos, Arechis II (duque de Benevento), Rexinbaldo (duque de Chiusi), Hildeprando (duque de Spoleto) e que buscaba devolver a Adelchis no trono longobardo. Carlomagno en todo caso pasou rapidamente os Alpes e conxurou a revolta, derrotando a Rotgaudo, que morre nun campo de batalla. Os únicos duques que apoiaron a Rotgaudo foron Gaido (duque de Vicenza) e Estabilinio (duque de Treviso). Xusto nesta última cidade, Carlomagno celebrou a Pascua o 14 de abril de 776, sancionando a derrota total dos revoltosos. Moitos nobres rebeldes foron deportados a Francia (entre eles Arichis, o irmán de Paulo Diácono), mentres os seus bens foron confiscados (como no caso de Waldando e Aión).
Tras a deposición de Rotgaudo o ducado foi entregado a personalidades fieis ao emperador, no cadro dunha máis ampla reordenación dos seus dominios co pase dos ducados longobardos a condados francos.
Fontes
- Paulo Diácono, Historia Langobardorum (Historia dos longobardos, Lorenzo Valla/Mondadori, Milán, 1992).
- Annales Regni Francorum, in Annales Regni Francorum qui dicuntur Annales Laurissenses Maiores et Einhardi, ed. F. Kurze, Monumenta Germaniae Historica, Scriptores rerum Germanicarum separatim editi 6, Hannoverae 1895 (rist. 1950)
- Codex Carolinus, ed. W. Gundlach, Monumenta Germaniae Historica, Epistolae III, Berolini 1892, pp. 469–657
Bibliografía
- Jörg Jarnut, Storia dei Longobardi (Torino, Einaudi 2002)
- H. Krahwinkler, Friaul im Frühmittelalter: Geschichte einer Region vom Ende des fünften bis zum Ende des zehnten Jahrhunderts, Wien, 1992.
- S. Gasparri, Il passaggio dai Longobardi ai Carolingi, in Il futuro dei Longobardi. L'Italia e la costruzione dell'Europa di Carlo Magno, Catalogo della mostra, a cura di C. Bertelli, G. P. Brogiolo, Milán, 2000.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
