Recaredo I

Recaredo I foi rei dos visigodos e dos suevos^[1], fillo e sucesor de Leovixildo, reinou desde o 586 ao 601, ano da súa morte en Toledo. Irmán de Hermenexildo, foi asociado ao trono polo seu pai, o que levantou as protestas dos nobres visigodos, que viron nesta acción o intento de institucionalizar o herditarismo na monarquía visigoda caracterizada precisamente polo seu carácter electivo.

Recaredo I

Nome orixinal	(la) Flavius Reccaredus, Recaredus
Biografía
Nacemento	559 Sevilla, España
Morte	21 de decembro de 601 (41/42 anos) Toledo, España
Rei dos visigodos
586 – 601 ← Leovixildo – Liuva II →
Actividade
Campo de traballo	Nobreza e historia
Ocupación	monarca
Outro
Título	Rei dos visigodos
Cónxuxe	Badon . Baddo Regina
Fillos	Liuva II
Pai	Leovixildo
Irmáns	São Hermenegildo
Descrito pola fonte	Allgemeine Deutsche Biographie Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Meyers Konversations-Lexikon, 4ª edición (1885–1890)

Conversión de Recaredo I.

Casou por dúas veces: a súa primeira esposa chamábase Bauda (tamén aparece en escritos como Baddo) e a súa segunda esposa foi Clodosvinda, filla de Sixeberto I rei de Austrasia, con quen tivo ao futuro rei visigodo Suintila.

Combateu aos francos, aos bizantinos da Bética e aos vascóns, e houbo de sufocar varias revoltas dos nobres visigodos.

O feito máis destacado do seu reinado produciuse no 589, cando convocou o Terceiro Concilio de Toledo no que, xunto con varios nobres e dignatarios eclesiásticos, anatemizou dos erros do arianismo e converteuse ao catolicismo co seu pobo, tan só se produciu algunha revolta illada que foi facilmente sufocada.

Predecesor: Leovixildo

Rei dos visigodos  586-601

Sucesor: Liuva II