Río Maritsa

O río Maritsa (en búlgaro Марица), chamado polos gregos Evros (Εβρος), latinizado como Hebrus, e coñecido polos turcos como Meriç, é con 515 km de lonxitude o maior curso fluvial que efectúa o seu percorrido só dentro da Península balcánica. Nado en Bulgaria, no seu curso inferor fai de fronteira entre Grecia e Bulgaria e, tamén, entre Grecia e a Turquía europea. Desauga no mar Exeo.

Río Maritsa

Tipo	río
Inicio
Continente	Europa
País da cunca	Bulgaria
Altitude inicial	2.378 m
División administrativa	Trajanópolis, Grecia (pt)
Localización	Rila (pt)
Final
Altitude final	0 m
División administrativa	Grecia
Localización	Mar de Tracia
42°09′53″N 23°35′45″L B 40°44′17″N 26°01′50″L
Afluentes	Tundzha (en) , Rio Arda (pt) , Ergene (en) , Chepinska river (en) , Erythropotamos (en) , Stryama (en) , Topolnitsa (en) , Chepelare River (en) , Vacha (en) , Sazliyka (en) , Yadenitsa (en) , Srebra (Silver) River (en)
Conca hidrográfica	Maritsa Basin (en)
Características
Dimensións	490 () km
Superficie da cunca hidrográfica	53.846 km²
Medicións
Caudal	200 m³/s

Curso

O Maritsa nace nos montes Rila, no suroeste de Bulgaria, cerca do monte Musala. A súa corrente diríxese cara ao sueste e os montes Ródopes; atravesa logo Plovdiv e Parvomay, para dirixerse en dirección a Edirne, Turquía. No seu curso alto, o val do Maritsa constituíu a principal ruta de movemento entre o leste e o oeste. No curso medio, un curto tramo do río penetra enteiramente no territorio turco; isto foi acordado así no seu momento para evitar que a cidade de Edirne encarase na beira oposta territorio grego. O resto do río até o mar conforma a fronteira greco-turca. Cerca de Kastanies, vira para o sur, para desembocar en delta, finalmente, no mar Exeo preto da cidade turca de Enez.

A conca do Maritsa abrangue unha área total aproximada de 52.900 km²: un 66% da área total pertence a Bulgaria (34.900 km²); un 27,5% a Türquía (14.550 km²) e un 6,5% a Grecia (3.450 km²). O delta espállase por unha superficie de 188 km², dos que un 90 % é territoio grego e un 10 % turco.

O seu caudal medio é de 103 m³/s, pero submetido ao réxime de chuvias mediterráneo, o seu caudal pode alcanzar medicións extraordinarias, como ocorreu en febreiro-marzo de 2005, cando evacuou até 1.000 m³/s.

Como non é un río navegable é aproveitado para producir enerxía hidroeléctrica e para irrigación. Entre os encoros máis importantes do río cómpre destacar o de Kiprinos.

Afluentes principais

• Pola dereita:
  • Arda.
• Pola esquerda:
  • Tundja,
  • Ergene.

Localidades nas beiras

Entre os lugares importantes sitos nas marxes do Maritsa cóntanse:

• En Bulgaria:
  • Pazardzhik,
  • Plovdiv,
  • Dimitrovgrad,
  • Svilengrad.
• En Turquía:
  • Edirne.
• En Grecia:
  • Kastanies,
  • Pythio,
  • Didymoteicho,
  • Lavara.

Historia

En 1371, o río foi testemuña da batalla do Maritsa, tamén coñecida como batalla de Chernomen, unha sonada vitoria do Imperio Otomán sobre unha coalición serbo-búlgara. Vukašin Mrnjavčević e Jovan Uglješa perderon a súa vida no combate.

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Río Maritsa