Monofonía

A monofonía ou monodia, en música, é a textura máis sinxela, que consiste nunha soa líña melódica sen acompañamento musical ningún.^{[2] [3] [4]}

Melodía medieval inglesa Pop Goes the Weasel.^[1]
Reproducir

Actualmente coñécese tamén como monodia, pero este termo non foi sempre sinónimo de monofonía.

Etimoloxías

Monofonía

O termo monofonía está formado polos elementos mono- e -fonía, derivados, respectivamente, das palabras de grego antigo μóνος mónos, "un", "só", "único", e φωνή phōnḗ, "son" (de intrumento musical).^[5][6][7]

Monodia

An canto a monodia rocede de latín medieval monōdia, e este do grego antigo μονωιδία monōidía, derivado de μονωίδος monōídos, "cantar so".^[8]

Monodia no século XVI

O estilo musical de finais do século XVI chamado «monodia» (ligado á "Camerata Florentina") non utiliza propiamente a textura aquí definida como monódica, senón a melodía acompañada. Porén, recibiu ese nome xa que, en contraste co estilo dominante entón, era unha soa voz a que conducía o discurso musical sobre un acompañamento instrumental de acordes.^[9]