Martiño o Mozo

Martiño I de Sicilia, coñecido como Martiño o Mozo, nado en Perpiñán, no Principado de Cataluña, en 1374, 1375 ou 1376, segundo as fontes, e finado en Cagliari, Reino de Sardeña (da Coroa de Aragón) o 25 de xullo de 1409,^[1] foi un Infante de Aragón, o III Conde de Luna e rei de Sicilia entre 1390 e 1409, polo seu matrimonio coa raíña María I de Sicilia.

Martiño o Mozo

Nome orixinal	(ca) Martí
Biografía
Nacemento	(ca) Martí Robert 25 de xullo de 1374 Principado de Cataluña, Coroa de Aragón
Morte	25 de xullo de 1409 (35 anos) Cagliari, Italia
Causa da morte	malaria
Lugar de sepultura	Catedral de Cagliari
Rei de Sicilia
25 de maio de 1401 – 25 de xullo de 1409 ← María de Sicilia – Martiño I de Aragón →
Consorte de Sicilia
1392 – 25 de maio de 1401 ← Antônia do Balzo (pt) – Branca I de Navarra →
Datos persoais
Relixión	Cristianismo
Actividade
Ocupación	gobernante, monarca
Outro
Título	Conde de Luna (1348) (1406–1409) Señor de Segorbe
Familia	Casa de Aragón
Cónxuxe	Branca I de Navarra (1403 (Gregoriano)–) María de Sicilia (1390 (Gregoriano)–)
Parella	Agatuccia Pesce Tarsia Rizzari
Fillos	Pedro de Aragão, herdeiro da Sicília  () María de Sicilia Iolanda de Aragão, Condessa de Niebla, fillo ilexítimo  () Agatuccia Pesce Federico de Luna, fillo ilexítimo  () Tarsia Rizzari Martim de Aragão, herdeiro da Sicília  () Branca I de Navarra
Pais	Martiño I de Aragón   e María de Luna
Parentes	Eugénie de Montijo, descendente
Cronoloxía
13 de abril de 1398	coroación (Catedral de Palermo)

Traxectoria

Martiño foi o primeiro dos catro fillos de Martiño I de Aragón e da súa primeira esposa, María de Luna, filla e herdeira do Conde de Luna. Era, por tanto, neto de Pedro o Cerimonioso e sobriño de Xoán I de Aragón.

En 1390 casou con María de Sicilia, a quen lle retornou o reino de Sicilia, recuperándoo mediante a forza militar contra un grupo de baróns rebeldes.^[2] Aproveitando un complicado momento político no que houbo varios actos antixudeus en 1392 que o rei Martiño fixo amortecer apoándose na bula Sicut Judaeis, actualizada polo papa Martiño IV en 1281.^[3]

Martiño foi coroado como rei de Sicilia o 13 de abril de 1398 en Palermo.^[4]

Reinou conxuntamente coa súa muller até a morte desta en 1402. Despois rexeitou o tratado de 1372 asinado polo rei anterior, Frederico III de Sicilia, e gobernou en solitario. Deste primeiro matrimonio naceu un fillo, o infante Pedro de Sicilia (1394-1400).

En 1398 foi declarado sucesor de seu pai poas Cortes, despois de que o soberano aceptara que o príncipe se presentara no momento oportuno a xurar o estatuto de unión dos reinos de Aragón e Valencia e do condado de Barcelona, así como os seus foros.^[5]

Martiño O Mozo casou en segundas nupcias con Branca de Navarra, herdeira da familia Evreux e futura raíña de Navarra (Branca I). Deste matrimonio tivo outro fillo, o infante Martiño de Aragón (1403-1407).

Dirixiu as tropas da conquista de Sardeña e, en 1409, venceu definitivamente ás autoridades de Arborea na batalla de Sanluri, xusto antes da súa morte por enfermidade na cidade de Cagliari.

A súa tumba encóntrase na catedral desta cidade.

Como ningún dos fillos nacidos dos seus matrimonios sobreviviuno, o único descendente que deixou foi un fillo ilexítimo, Federico de Luna, que tivo coa súa amante Tarsia Rizzari.^[6]

Martiño I de Aragón, coñecido como Martiño o Vello, intentou nomear ao seu neto ilexítimo como sucesor da Coroa de Aragón, pero non obtivo suficiente apoio e, no compromiso de Caspe, a candidatura deste foi definitivamente rexeitada a favor da de Fernando de Antequera.

Descendencia

Martiño tivo un herdeiro, morto precozmente, de María de Sicilia, un de Branca e dous fillos de dúas amantes:^[7][8]

• de María de Sicilia tivo:
  • Pedro (1398 – 1400).
• de Branca naceu:
  • Martiño de Aragón (? - 1407).
• da súa amante Agata de Pesce:^[9]
  • Violante (? - ca. 1428), que casou en primeiras nupcias con Henrique Pérez de Guzmán, conde de Niebla, e en segundas nupcias con Martiño de Guzmán, señor de Orgaz.
• da súa amante Tarsia Rizzari:^[6]
  • Federico de Luna, nado entre 1400 e 1403 e finado en Urueña o 29 de maio de 1438, conde de Luna e señor de Segorbe, que casou con Violante Luísa de Mur. Federico foi un dos cinco pretendentes á Coroa de Aragón, en 1410, á morte do seu avó, Martiño I de Aragón (Martiño o Vello).

Antepasados de Martiño o Mozo

Mausoleo de Martiño o Mozo, no transepto da Catedral de Cagliari.

16. Xaime II de Aragón

8. Afonso IV de Aragón

17. Branca de Anjou

4. Pedro IV de Aragón

18. Gombald de Entensa

9. Teresa de Entensa

19. Constanza de Attillon

2. Martiño I de Aragón

20. Frederico III de Sicilia

10. Pedro II de Sicilia

21. Lionor de Anjou

5. Eleonor de Sicilia

22. Otón III de Carintia

11. Isabel de Carintia

23. Eufemia de Legnica

1. Martiño o Mozo (Martiño I de Sicilia)

6. Lope de Luna, conde de Luna

3. María de Luna

7. Brianda de Got (ou de Agasunt)

Predecesor: María I de Sicilia

Rei de Sicilia Con María I até 1402 1390-1409

Sucesor: Martiño I de Aragón (Martiño II o Vello)