filósofo, crítico e historiador francés From Wikipedia, the free encyclopedia
Hippolyte Adolphe Taine, nado en Vouziers, Ardenas o 21 de abril de 1828 e finado en París o 5 de marzo de 1893, foi un filósofo, crítico e historiador francés; é considerado un dos principais teóricos do Naturalismo.
Tras cursar estudos en París, durante algún tempo foi profesor de Retórica no Instituto de Poitiers e desde 1864 ensinou estética e historia da arte na Escola de Belas Artes. Viaxou por Inglaterra, Alemaña e Italia, e en 1878 ingresou na Academia.
No terreo filosófico, Taine criticou a escola de Cousin, inspirándose nos «ideólogos» do século XVIII. No tratado De l’intelligence (1870; Da intelixencia) desenvolveu, na liña de Comte e do positivismo de Stuart Mill, o seu pensamento, tendente a fundar unha psicoloxía científica e experimental sobre bases fisiolóxicas. Estas ideas tiveron unha gran resonancia; en literatura constituíron a base teórica do naturalismo e nelas inspirouse Émile Zola desde a súa novela Teresa Raquin. Así mesmo, Taine expuxo os conceptos básicos dun método estético e crítico esencialmente casualista-determinista.
Despois do Essai sur Tite-Live (1856; Ensaio sobre Tito Livio), no soado Essai sur lles fables de La Fontaine (1860; Ensaio sobre as fábulas de La Fontaine), na Histoire da littérature anglaise (1864-1869; Historia da literatura inglesa) e nas leccións sobre arte flamenga, grega e italiana, recompiladas baixo o título Philosophie de l'art (1865-1869; Filosofía da arte), analizaba as obras artísticas e literarias considerándoas como o resultado da raza, o ambiente (tanto físico como histórico-xeográfico) e o momento (é dicir, a suma dos datos preexistentes que condicionan o devir histórico). Ademais, tendía a definir en cada autor a facultade dominante que lle impulsaba a expresarse nunha dirección determinada.
Este método tivo moitos e inmediatos seguidores, pero pronto xurdiron críticas do excesivo esquematismo e da incapacidade de determinar adecuadamente os caracteres formais dunha obra. Non obstante os excesos teóricos, Taine demostrou ser un crítico penetrante nas páxinas que escribiu acerca de Balzac e Stendhal e, en xeral, nos tres volumes de ensaios publicados entre 1858 e 1894.
Como historiador levou a cabo, en Origines de la France contemporaine (1876-1893; Orixes da Francia contemporánea), un severo exame das causas que produciran a decadencia da sociedade francesa a partir da Revolución de 1789, as cales se puxeron de manifesto dramaticamente na derrota inflixida por Prusia en 1870. Xunto con Ernest Renan, foi unha das figuras máis influentes da vida intelectual francesa da súa época. Un reflexo interesante da súa personalidade dano as súas notas de viaxe e a súa correspondencia.
| Predecesor: Louis de Loménie |
Cadeira 25 Academia francesa 1878-1893 |
Sucesor: Albert Sorel |
 |
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Hippolyte Taine |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
