Feminismo lésbico

O feminismo lésbico é un movemento cultural e unha perspectiva crítica, máis influente na década de 1970 e comezos da década de 1980 (principalmente en América e en Europa Occidental), que incentivou as mulleres a dirixir as súas enerxías para outras mulleres no canto dos homes e moitas veces defendendo o lesbianismo como o resultado lóxico do feminismo.^[1] Entre algunhas das principais pensadoras e activistas están Charlotte Bunch, Rita Mae Brown, Adrienne Rich, Audre Lorde, Marilyn Frye, Mary Daly, Sheila Jeffreys e Monique Wittig (aínda que esta última é máis comumente asociada co xurdimento da Teoría queer).

O feminismo lésbico reuniuse a comezos de 1970 a partir da insatisfacción coa segunda onda do feminismo e do movemento de liberación gai.^[2][3]

Nas palabras da feminista lésbica, Sheila Jeffreys, "o feminismo lésbico xurdiu como resultado de dous emprendementos: as lésbicas dentro do WLM (Women's Liberation Movement) comezou a crear unha nova organización, onde políticas lésbicas distintamente feministas e lésbicas da GLF (Gay Liberation Front) se xuntasen ás súas irmás".^[4]

Notas

1. Adrienne Rich (1980). Compulsory Heterosexuality and Lesbian Existence. Onlywomen Press. pp. 631–660. ISBN 978-0-906500-07-1.
2. Lillian Faderman (2001). Surpassing the Love of Men. HarperCollins. p. 17. ISBN 978-0-688-13330-6.
3. Feminist Zine, Lesbianism and Feminism. (en inglés)
4. Sheila Jeffreys (2003). Unpacking Queer Politics: A Lesbian Feminist Perspective. Wiley. p. 19. ISBN 978-0-7456-2838-7.