Estadio Insular
From Wikipedia, the free encyclopedia
O Estadio Insular é un estadio de fútbol situado no barrio Ciudad Jardín das Palmas de Gran Canaria (Canarias). Foi a sede da Unión Deportiva Las Palmas ata o ano 2003, cando se trasladou ao Estadio de Gran Canaria, no barrio de Siete Palmas.
| Estadio Insular | |
|---|---|
 | |
| Datos | |
| Coordenadas | 28°07′44″N 15°26′02″O |
| Localización | As Palmas de Gran Canaria, España |
| Construción | |
| Inauguración | 25 de decembro de 1944 |
| Arquitecto | Fernando Delgado |
| Estadio | |
| Superficie | Céspede |
| Dimensións | 105 x 68 |
| Capacidade | 22.000 |
| Propietario | Cabido de Gran Canaria |
| Operadora | Unión Deportiva Las Palmas |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Fernando Delgado foi o arquitecto que proxectou a obra e Alfredo Farray o construtor. Nun primeiro momento, o estadio foi creado para o Marino Fútbol Club (un dos equipos que, en 1949, se fusionaría co CD Gran Canaria, o Atlético Club, o Real Club Vitoria, e o Arenas Club, para fundar a UD Las Palmas), por iso é polo que naqueles momentos se lle chamou Campo do Marino, aínda que o seu nome inicial foi Estadio Las Palmas.
Tras sete meses de traballo, con quendas de 24 horas, inaugurouse o 25 de decembro de 1944 cun partido entre a Selección das Palmas e a Selección do Puerto, que acabou decantándose por un marcador de 2-1 a favor dos das Palmas. No momento da súa inauguración, o recinto contaba cunha capacidade de 8 000 espectadores. En 1951 ampliouse ata chegar ás 22 000 prazas, tras a compra do estadio por parte do Cabido de Gran Canaria. As medidas do terreo de xogo eran de 105 metros de longo por 68 de ancho.
Poucos meses logo de fundarse a Unión Deportiva Las Palmas, o Estadio Insular acolleu o primeiro partido disputado polo equipo amarelo, celebrado o 9 de outubro de 1949 co Marino como adversario.
Acolleu varios partidos da Selección de fútbol de España, que visitou por última vez o Estadio en 1996.
O último partido disputado pola UD Las Palmas no Estadio Insular foi o 29 de xuño de 2003, fronte ao Elche CF, un equipo que fora "talismán" para o equipo amarelo, ao conseguir fronte a eles os seus dous últimos ascensos ata entón (a Segunda División en 1996, e a Primeira División no 2000). Este encontro acabou con 4-1 favorable aos canarios.
Con todo, o último partido de fútbol xogado no recinto de Ciudad Jardín, disputárono o filial amarelo fronte ao Laguna, nun encontro de Terceira División que acabou sen goles.
O combinado nacional disputou catro partidos no Estadio Insular. A primeira presenza produciuse o 19 de outubro de 1972 fronte a Iugoslavia (2-2) cando España disputaba a fase de clasificación para a Copa Mundial de Fútbol de 1974 celebrada en Alemaña. Posteriormente, xogáronse encontros amigables fronte á URSS en 1986 (2-0), México en 1993 (1-1) e Noruega en 1996 (1-0).
O Estadio Insular seguiu en pé durante once anos na súa parcela de Ciudad Jardín cunha grande deterioración[1], que acabou inhabilitándoo para a práctica do deporte[2] ata o punto de que chegou a constituírse unha plataforma na súa defensa.[3] Inicialmente especulouse coa posibilidade de demolelo e construír unha zona comercial e de lecer aínda que a alternativa que triunfou foi a de reconvertelo nun gran parque urbano, conservando tres das súas fachadas orixinais.[4]
As obras comezaron o 29 de maio de 2014 coa demolición de parte da súa estrutura. Finalmente o 12 de maio de 2016 abriuse ao público,deseñado como unha homenaxe ao equipo de fútbol da cidade, con lonas decoradas con imaxes dos seus xogadores e momentos históricos, a presenza constante das cores amarela e azul e unha escultura de aceiro en forma de balón de fútbol. O parque posúe 6 000 metros cadrados de céspede e 2 300 metros cadrados de zona arborada, sobre todo, palmeiras de 48 especies diferentes. Consta tamén dunha zona deportiva con canchas e aparatos deportivos biosaudables ao aire libre e un circuíto de 300 metros. Así mesmo existe un parque infantil de 1 600 metros cadrados e diversos servizos de restauración.[5]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
