Ernst Mach

Ernst Waldfried Josef Wenzel Mach, nado en Brno o 18 de febreiro de 1838, e finado en Vaterstetten o 19 de febreiro de 1916, foi un físico e filósofo austríaco.

Ernst Mach

Biografía
Nacemento	18 de febreiro de 1838 Brno-Chrlice, República Checa (en)
Morte	19 de febreiro de 1916 (78 anos) Vaterstetten, Alemaña (pt)
Causa da morte	cancro colorrectal
Lugar de sepultura	Nordfriedhof (Munique) (pt)
Membro da Cámara dos Lords de Austria
13 de abril de 1901 –
Rector of Charles University (en)
1879 – 1880 ← Jan Streng (en) – Hugo Kremer von Auenrode (pt)  →
Datos persoais
Residencia	Vaterstetten (pt) (1913–1916)
Relixión	Ateísmo
Educación	Universidade de Viena (1855–1860) Piaristické gymnázium v Kroměříži (en) (1852–1855) convent Gymnasium in Seitenstetten (en) (1847–1848)
Director de tese	Andreas von Ettingshausen
Actividade
Campo de traballo	Física, Filosofía da ciencia, ciencias naturais, educación e filosofía
Lugar de traballo	Kroměříž (pt)
Ocupación	físico, catedrático, fotógrafo, pedagogo, filósofo, político
Empregador	Universidade de Viena Universidade de Graz Universidade Carolina de Praga
Membro de	Leopoldina (1873–) Academia de Ciencias de Gotinga Academia de Ciencias de Baviera
Movemento	Filosofía occidental
Influencias	Andreas von Ettingshausen, Auguste Comte, Herbert Spencer e Richard Avenarius
Obra
Doutorando	Stanislaus Provázek von Lanov, Ottokar Tumlirz (pt) , František Koláček (pt) e Heinrich Gomperz
Arquivos en	Arquivos da Escola Politécnica Federal de Zúric [ CH-001807-7:Hs 374]
Familia
Cónxuxe	Ludovica Aloisia Carolina Marussig (1867–)
Fillos	Ludwig Mach
Premios
(1905)  Orde bavaresa de Maximiliano para a Ciencia e as Artes
Sinatura
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Мах Эрнст) Dicionario Musical Riemann (1901–1904) Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron

De 1864 a 1867 foi profesor de matemáticas en Graz. Despois (1867-1895) ensinou física na Universidade de Praga, cando se opuxo á introdución da lingua checa como lingua oficial na mesma universidade, aliñándose entre os partidarios da dominación alemá na rexión. De 1895 a 1901 foi o titular da cadeira de historia e teoría da ciencia indutiva na Universidade de Viena. En 1901, tras abandonar o ensino, foi nomeado membro da Cámara dos Pares polo emperador da Austria.

As súas obras filosóficas e científicas exerceron profunda influencia no pensamento do século XX. Os seus primeiros libros conteñen os fundamentos dunha nova teoría filosófica, o empirocriticismo. Defendeu unha concepción positivista: ningunha proposición das ciencias naturais é admisíbel se non for posíbel verificala empiricamente.

Obras principais

• Die Geschichte und die Wurzel des Satzes von der Erhaltung der Arbeit (A Historia e a Orixe do Principio da Conservación da Enerxía), de 1872;
• Die Mechanik in ihrer Entwicklung (A Ciencia da Mecánica), de 1883;
• Beiträge zur Analyse der Empfindungen (Contribución á Análise das Sensacións), de 1886;
• Die Principien der Wärmelehre (Principios da Termoloxía), de 1896;
• Erkenntnis und Irrtum (Coñecemento e Erro), de 1905.