Ernst Waldfried Josef Wenzel Mach, nado en Brno o 18 de febreiro de 1838, e finado en Vaterstetten o 19 de febreiro de 1916, foi un físico e filósofo austríaco.
Datos rápidos Biografía, Nacemento ...
Ernst Mach
 |
|
| Nacemento | 18 de febreiro de 1838
Brno-Chrlice, República Checa (en)  |
|---|
| Morte | 19 de febreiro de 1916 (78 anos)
Vaterstetten, Alemaña (pt) |
|---|
| Causa da morte | Cancro colorrectal |
|---|
| Lugar de sepultura | Nordfriedhof (Munique) (pt) |
|---|
|
| Membro da Cámara dos Lords de Austria |
|---|
| 13 de abril de 1901 – |
| Rector of Charles University (en) |
|---|
1879 – 1880
← Jan Streng (en) – Hugo Kremer von Auenrode (pt) → |
|
|
|
| Residencia | Vaterstetten (pt) (1913–1916) |
|---|
| Relixión | Ateísmo |
|---|
| Educación | Universidade de Viena (1855–1860)
Piaristické gymnázium v Kroměříži (en) (1852–1855)
convent Gymnasium in Seitenstetten (en) (1847–1848) |
|---|
| Director de tese | Andreas von Ettingshausen (pt) |
|---|
|
| Campo de traballo | Física, Filosofía da ciencia, ciencias naturais, educación e filosofía |
|---|
| Lugar de traballo | Kroměříž (pt) |
|---|
| Ocupación | físico, catedrático, fotógrafo, pedagogo, filósofo, político |
|---|
| Empregador | Universidade de Viena
Universidade de Graz
Universidade Carolina de Praga |
|---|
| Membro de | |
|---|
| Movemento | Filosofía occidental |
|---|
| Influencias | |
|---|
|
| Doutorando | Stanislaus Provázek von Lanov, Ottokar Tumlirz (pt) , František Koláček (pt) e Heinrich Gomperz (pt) |
|---|
| Arquivos en | |
|---|
|
| Cónxuxe | Ludovica Aloisia Carolina Marussig (1867–) |
|---|
| Fillos | Ludwig Mach |
|---|
|
|
Sinatura  |
|
| Descrito pola fonte | Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Мах Эрнст)
Dicionario Musical Riemann (1901–1904)
Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron |
|---|
   |
Pechar
De 1864 a 1867 foi profesor de matemáticas en Graz. Despois (1867-1895) ensinou física na Universidade de Praga, cando se opuxo á introdución da lingua checa como lingua oficial na mesma universidade, aliñándose entre os partidarios da dominación alemá na rexión. De 1895 a 1901 foi o titular da cadeira de historia e teoría da ciencia indutiva na Universidade de Viena. En 1901, tras abandonar o ensino, foi nomeado membro da Cámara dos Pares polo emperador da Austria.
As súas obras filosóficas e científicas exerceron profunda influencia no pensamento do século XX. Os seus primeiros libros conteñen os fundamentos dunha nova teoría filosófica, o empirocriticismo. Defendeu unha concepción positivista: ningunha proposición das ciencias naturais é admisíbel se non for posíbel verificala empiricamente.
- Die Geschichte und die Wurzel des Satzes von der Erhaltung der Arbeit (A Historia e a Orixe do Principio da Conservación da Enerxía), de 1872;
- Die Mechanik in ihrer Entwicklung (A Ciencia da Mecánica), de 1883;
- Beiträge zur Analyse der Empfindungen (Contribución á Análise das Sensacións), de 1886;
- Die Principien der Wärmelehre (Principios da Termoloxía), de 1896;
- Erkenntnis und Irrtum (Coñecemento e Erro), de 1905.
