Explorer 14

Explorer 14, tamén denominado EPE-B, foi un satélite artificial estadounidense lanzado o 2 de outubro de 1962 mediante un foguete Delta A desde Cabo Cañaveral.^[2][5][7]

Explorer 14
Maqueta do Explorer 14.
Tipo	Científico
Organización	NASA
Destino actual	Reentrado na atmosfera.[1]
Data de lanzamento	2 de outubro de 1962, 22:11 GMT[1][2][3][4]
Foguete portador	Delta A[2][5]
Sitio de lanzamento	Cabo Cañaveral[2]
Obxectivo da misión	Estudo dos raios cósmicos, o vento solar e o campo magnético terrestre e interplanetario.[2]
Decaemento	28 de maio de 1988[1]
NSSDC ID	1962-051A
Masa	40 kg[6]
v c e

Características

Explorer 14 foi o segundo membro do modelo de satélites EPE (Energetic Particles Explorer). Estaba adicado a facer observacións dos raios cósmicos, o vento solar e o campo magnético terrestre e interplanetario.^[2][5][6]

O satélite usaba un telémetro de 16 canais con multiplexación por división de tempo cunha velocidade de mostraxe de 0,324 s. Oito dos canais usábanse para procesar información de xeito dixital, e os outros oito para facelo analoxicamente. Explorer 14 estabilizábase mediante xiro, usando un sensor solar para medir a velocidade de rotación e a fase.

O satélite funcionou sen problemas excepto no período do 10 ao 24 de xaneiro de 1963 e despois do 11 de agosto dese mesmo ano debido a un problema co codificador de datos, que probou a finalización da recollida de datos usables. Obtivéronse datos útiles durante o 85% da vida do satélite. A velocidade de xiro inicial tras o lanzamento foi de 10 r.p.m., diminuíndo ata 1 r.p.m. o 8 de xullo de 1963.^[2][5][8]

Explorer 14 foi inxectado nunha órbita inicial de 98.533 km de apoxeo e 281 km de perixeo, cunha inclinación orbital de 32,95 graos e un período de 2 185 minutos. Reentrou na atmosfera o 28 de maio de 1988.^[1][3][6]

Instrumentos

Explorer 14 levaba os seguintes instrumentos a bordo:

• Analizador de protóns.
• Magnetómetros de porta de fluxo.
• Trampa para partículas ionizadas.
• Detector de raios cósmicos.
• Sensor de aspecto solar.
• Experimento de temporización electrolítica.
• Experimento de dano a células solares.
• Detector de centeleo de protóns-electróns.

Notas

1. N2YO (2011). Real Time Satellite Tracking, ed. "EXPLORER 14 (SERB 53A)" (en inglés). Consultado o 29 de decembro de 2012.
2. NASA (14 de maio de 2012). "Explorer 14" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 12 de marzo de 2013. Consultado o 29 de decembro de 2012.
3. "Letter dated 7 December 1962 from the Permanent Representative of the United States of America addressed to the Acting Secretary-General" (62-28941). 11 de decembro de 1962: 2. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 26 de setembro de 2013. Consultado o 29 de decembro de 2012.
4. Claude Lafleur (2010). "Explorer 14 / EPE B" (en inglés). Consultado o 29 de decembro de 2012.
5. Gunter Dirk Krebs (2011). Gunter's Space Page, ed. "Explorer: EPE A, B, C, D (S 3)" (en inglés). Consultado o 29 de decembro de 2012.
6. Mark Wade (2011). "EPE" (en inglés). Consultado o 29 de decembro de 2012.
7. "Explorer 14 Satellite Does Its Job Well". Lakeland Ledger: 14. 10 de outubro de 1962. Consultado o 29 de decembro de 2012.
8. "EXPLORER 14 SILENT" (PDF). FLIGHT International: 701. 24 de outubro de 1963. Consultado o 29 de decembro de 2012.

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Explorer 14

Bibliografía

• Silva, R. W.; Wolfe, J. H. (1 de agosto de 1965). "Explorer XIV plasma probe observations during October 7, 1962 geomagnetic disturbance". JOURNAL OF GEOPHYSICAL RESEARCH 70: 3575–3579. Consultado o 29 de decembro de 2012.

Outros artigos

• Explorer 12
• Explorer 15
• Explorer 26