DSCS III
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
DSCS III (Defense Satellite Communications System III) foi un tipo de satélite de comunicacións militar dos Estados Unidos fabricado por Lockheed Martin.[1][2]
Os satélites DSCS III son a continuación dos DSCS II e estaban deseñados para proporcionar comunicacións seguras de voz e datos nas peores condicións. Cada satélite levaba sete transpondedores, un deles de propósito especial e un único canal, tres antenas receptoras e cinco antenas transmisoras. Un deles DSCS III B7) levaba tamén o experimento CHARGECON-GEO para o Programa de Probas Espaciais. A alimentación eléctrica era producida por dous paneis solares que podían xerar ata 1700 W de potencia. Estaban situados na órbita xeoestacionaria.[1][2]
Lanzáronse un total de 14 satélites DSCS III entre 1982 e 1992, todos con éxito. Usáronse unha variedade de foguetes para poñelos en órbita: Titan 34D, Delta 4M, o transbordador espacial durante a misión STS-51-J e o Atlas 2A. O último satélite DSCS III foi posto fóra de servizo en 2015.[1][2]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
