O Credo é o conxunto de verdades de fe cristiá definido, segundo as igrexas cristiás, pola tradición apostólica e desenvolvidas nos dous primeiros Concilios Ecuménicos (o Concilio de Nicea en 325 e o Primeiro Concilio de Constantinopla en 381). Denomínase así polo verbo que o inicia na súa versión latina.
Aceptan este credo a Igrexa Siríaca, a Igrexa Etíope Tewahedo, a Igrexa Apostólica Armenia, a Igrexa Ortodoxa Copta, a Igrexa Apostólica Asiria e a Igrexa Ortodoxa. A Igrexa Católica afastouse destas Igrexas engadindo o filioque. As igrexas protestantes e a Igrexa Anglicana aceptan tamén estes credos na súa formulación pola Igrexa Católica.
Dende moi cedo a experiencia de fe foi articulada mediante profesións de fe. As máis antigas teñen que ver co rito do bautismo polo que o catecúmeno recibía o perdón dos pecados e era acollido como membro da igrexa. O catecúmeno era bautizado no nome do Pai, do Fillo e do Espírito Santo, o que manifestaba unha profesión de fe trinitaria.
As igrexas de tradición bizantina chamaban a estas profesións de fe symbolon no seu dobre significado de sinal de identidade ou selo de unión e de colección ou sumario.
Nas Igrexas da alta Idade Media tivo especial relevancia o símbolo Quicumque atribuído a Atanasio de Alexandría.
Na Igrexa Ortodoxa o Credo como núcleo da tradición desenvolvida despois polos Pais da Igrexa, xunto coa Eucaristía e a Palabra de Deus (Biblia) é o fundamento da unidade das diferentes igrexas autocéfalas.
Na Igrexa Occidental, Ambrosio de Milán falaba dos doce artigos do credo evocando o alicerce dos doce apóstolos. Tamén este autor fala de símbolo como selo espiritual, meditación do corazón e tesouro da alma.
Co gallo da incorporación nas igrexas occidentais do filioque, isto é, a profesión de fe de que o Espírito Santo procede do Pai e do Fillo e non só do Pai, Roma e Constantinopla arreboláronse recíprocamente anatemas provocando o denominado Gran Cisma que dura ata hoxe.
O contido profesa a crenza en Deus coma orixe do Universo, na Encarnación e na Resurrección de Xesús de Nazaret identificado como o Cristo (Mesías), no Espírito Santo e na súa acción manifestada no perdón dos pecados e na comuñón dos fieis (Igrexa e comuñón dos santos) así como no Xuízo Final e na Vida Eterna. Aínda que formulado en grego e máis tarde en latín, dende o inicio tivo a súa versión siríaca, copta e armenia. Remata coa palabra hebrea Amén que significa adhesión confiada.
O Credo niceno-constantinopolitano, en resposta ao arianismo céntrase na expresión do misterio da Santa Trindade.
Símbolo dos Apóstolos
Creo en Deus Pai todopoderoso, creador do ceo e maila terra,
creo en Xesuscristo, seu único fillo, noso señor,
que foi concibido por obra e graza do Espírito Santo, naceu de Santa María Virxe,
padeceu baixo o poder de Poncio Pilato, foi crucificado, morto e sepultado,
descendeu aos infernos,
ao terceiro día resucitou de entre os mortos, subiu aos ceos e está sentado á dereita de Deus Pai todopoderoso, dende alí ha de vir a xulgar os vivos e os mortos.
Creo no Espírito Santo, na Santa Igrexa Católica, na comuñón dos santos, o perdón dos pecados, a resurrección da carne, e na vida eterna. Amén
Credo niceno-constantinopolitano
Creo nun só Deus, Pai todopoderoso creador do Ceo e maila Terra, do visible e do invisible.
Creo nun só Señor Xesuscristo, Fillo único de Deus, nado do Pai antes de tódolos séculos: Deus de Deus, Luz de Luz, Deus verdadeiro de Deus Verdadeiro, xerado non creado, da mesma natureza do Pai por quen todo foi feito, que por nós os homes e pola nosa salvación baixou do Ceo
e por obra do Espírito Santo se encarnou de María, a Virxe, e se fixo home;
e pola nosa causa foi crucificado, morto e sepultado,
e resucitou ao terceiro día, segundo as Escrituras,
e subiu ao Ceo e está sentado á dereita do Pai;
e de novo virá con gloria para xulgar os vivos e os mortos e o seu reino non terá fin. Creo no Espírito Santo, señor e vivificante, que procede do Pai e do Fillo, e co Pai e o Fillo recibe unha mesma adoración e gloria e que falou polos profetas.
Creo na Igrexa que é unha, santa, católica e apostólica. Confeso que hai un só bautismo para o perdón dos pecados. Espero a resurrección dos mortos e a vida do mundo futuro. Amén.
Bibliografía
- Ware, Timothy, The Orthodox Church, new edition, 1997
- Meyendorff, Jonh, Byzantine Theology, 1983
- Catecismo de la Iglesia Católica, (versión oficial en español), 1992
- Hans Urs von Balthasar, Credo, meditationem zum Apostolichem Glaubensbekenntnis, 1989
Discografía
- Credo, Schola Regina (Philippe Nikolov), Olivier Willemin, Jean-Paul Imbert, Pierre Thiollet, Universal Music, 2011
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
