Arcea da fraga

A arcea da fraga^[2], tamén coñecida como arcea^[3], cea^[4], galiñola, pitarola, pita das poulas ou torda^[5] (Scolopax rusticola) é unha especie de ave da orde dos caradriformes, suborde dos escolopacios, unha das integradas no xénero Scolopax.

Máis información Estado de conservación, Clasificación científica ...

Arcea da fraga
Scolopax rusticola

Estado de conservación

Pouco preocupante^[1]

Clasificación científica

Reino:	Animalia
Filo:	Chordata
Subfilo:	Vertebrata
Clase:	Aves
Orde:	Charadriiformes
Familia:	Scolopacidae
Xénero:	Scolopax
Especie:	S. rusticola

Nome binomial

Scolopax rusticola
Linnaeus, 1758

Área de distribución de Scolopax rusticola
Verde: área de reprodución; Azul: residente

Pechar

Remove ads

Descrición

A especie foi descrita en 1758 por Linneo na 10ª edición do seu Systema Naturae.^[6]

Etimoloxías

Para a do xénero, ver Scolopax.

O epíteto específico, rusticola, é o nome latino dunha ave de caza mencionada por Plinio o Vello e Marcus Valerius Martialis. Posibelmente fose unha pita do monte.^[7]

Rusticola é o nominativo feminino singular do adxectivo rusticulus, -a, -um, "propio do campo", derivado de rūs, rūris, "campo".

Especie monotípica

Scolopax rusticola é unha especie monotípica: non se recoñece ningunha subespecie.^[8]

Remove ads

Os adultos miden de 33 a 38 cm de lonxitude, incluíndo o pico recto de 6 a 8 cm, e unha envergadura alar de 55 a 65 cm.^[9] A súa plumaxe é críptico para adaptarse ao seu hábitat forestal, coas partes superiores de cor parda avermellada con debuxos moteados, e as partes inferiores pardas. A cabeza presenta dúas liñas case negras, non é raiada como a dos seus parentes próximos, como a becacina. Os ollos son grandes, e están situados a ambos os lados da cabeza, o que lle dá unha visión monocular de 360 graos.^[10]^[11] As ás son arredondadas, e a base do pico é de cor carne caa punta escura. A cor das patas varía de gris a rosada.^[9] A especie é sexualmente dimórfica, sendo o macho moito máis grande que a femia.^[12]

Remove ads

Aproximadamente un terzo da poboación da arcea cría en Europa, e máis do 90 % da poboación do continente cría en Rusia e en Fenoscandia. A súa área de reprodución esténdese desde Fenoscandia até o mar Mediterráneo e as Illas Canarias, e desde Europa occidental até Rusia.^[13]

Esta especie é a limícola que se encontra na maior parte da Eurasia temperada e subártica. As poboacións do norte e a asiática migran ao sur de Europa ou ao subcontinente indio, respectivamente. As aves dos países máis suaves de Europa occidental e das illas atlánticas,^[14] son residentes. As poboacións que se reproducen no noroeste e sur de Europa son na súa maioría sedentarias.^[13]

A migración primaveral das aves comeza en febreiro; os territorios de reprodución alcánzanse entre marzo e maio.^[14] Os movementos de migración primaveral da arcea están influídos polas condicións meteorolóxicas, pero isto non ten un efecto importante no seu éxito reprodutivo posterior.^[15]

Remove ads

A ameaza máis importante para esta especie na súa área de reprodución é a actual fragmentación dos bosques. Fóra da época de cría, a especie está ameazada pola desaparición dos pastos permanentes,^[16] e pola intensificación das prácticas agrícolas (por exemplo, a destrución de sebes, a diminución do número de prados de pastoreo permanente e o empobrecemento da fauna do solo como consecuencia do arado e da aplicación de fertilizantes químicos).^[17] A especie é susceptible á gripe aviar (tanto na súa zona de reprodución como de invernada), polo que pode verse ameazada por brotes futuros do virus.^[18] A especie é amplamente cazada, sobre todo en Francia, Italia, Reino Unido e España.^[16]

Remove ads

Segundo a Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais, esta especie ten unha área de distribución moi grande e, polo tanto, non se aproxima aos limiares de vulnerábel baixo o criterio de tamaño da área de distribución. A tendencia de poboación parece ser estábel e, polo tanto, non se aproxima aos limiares de vulnerábel baixo o criterio de tendencia de poboación. O tamaño da poboación é extremadamente grande e, polo tanto, non se aproxima aos limiares de vulnerábel segundo o criterio de tamaño da poboación. Por estes motivos a especie é avaliada como LC (pouco preocupante).^[1]

Remove ads

[1]
BirdLife International (2019): Scolopax rusticola na Lista vermella da UICN. Versión 2022-1. Consultada o 13 de setembro de 2022.
[2]
"Denominación das aves". Real Academia Galega. Consultado o 2024-12-05.
[3]
Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para Arcea.
[4]
Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para Cea.
[5]
46. Precisión ornitolóxica 6: *becada e *becacina, Depto. Terminoloxía da USC, 2001. Referencia conxunta para arcea, cea, galiñola, pitarola, pita das poulas e torda
[6]
Scolopax rusticola Linnaeus, 1758 no GBIF. Consultado o 13 de setembro de 2022.
[7]
Jobling, James A. (2010): The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. London: Christopher Helm. ISBN 978-1-4081-2501-4, pp. 344, 351.
[8]
Gill, Frank; Donsker, David & Rasmussen, Pamela, eds. (Xullo de 2021): "Sandpipers, snipes, coursers". IOC World Bird List Version 11.2. Unión Ornitolóxica Internacional.
[9]
Mullarney, Killian; Svensson, Lars; Zetterstrom, Dan & Grant, Peter (1999): Collins Bird Guide. London: HarperCollins. ISBN 0-0021-9728-6, p. 150.
[10]
BWPi (2004): The Birds of the Western Palearctic on interactive DVD-ROM. London: BirdGuides Ltd. & Oxford University Press. ISBN 1-8981-1039-5.
[11]
Cocker, Mark & Mabey, Richard (2005): Birds Britannica. London: Chatto & Windus. ISBN 0-7011-6907-9, pp. 214–219.
[12]
Robinson, R. A. (2015): "Woodcock Scolopax rusticola". BirdFacts: profiles of birds occurring in Britain & Ireland (BTO Research Report 407). Thetford: British Trust for Ornithology.
[13]
Tucker, Graham M. & Heath, Melanie F. (1995): Birds in Europe: Their Conservation Status. BirdLife Conservation Series. Vol. 3. Cambridge: BirdLife International. ISBN 0-9468-8829-9, pp. 270–271.
[14]
"Species factsheet: Scolopax rusticola". www.birdlife.org. BirdLife International. Consultado o 14 de setembro de 2022.
[15]
Le Rest, K.; Hoodless, A.; Heward, C.; Cazenave, J. & Ferrand, Y. (2019): "Effect of weather conditions on the spring migration of Eurasian Woodcock and consequences for breeding". Ibis 161 (3): 559–572.
[16]
del Hoyo et al 1996.
[17]
Duriez et al. (2005): "Habitat selection of the Eurasian woodcock in winter in relation to earthworms availability". Biological Conservation 122 (3): 479-490.
[18]
Melville, D. S. & Shortridge, K. F. (2006): "Migratory waterbirds and avian influenza in the East Asian-Australasian Flyway with particular reference to the 2003-2004 H5N1 outbreak". En: G. Boere, C. Galbraith & D. Stroud, eds. Waterbirds around the world, pp. 432-438. Edinburgh, U.K.: The Stationery Office.

Remove ads

Bibliografía

del Hoyo, Josep, Andrew Elliott & Jordi Sargatal, eds. (1996): Handbook of the Birds of the World. Volume 3. Hoatzin to Auks. Barcelona, España: Lynx Edicions. ISBN 978-84-8733-420-7.
Harrison, Colin J. O. (1991): Encyclopaedia of Animals: Birds. Londres, Reino Unido: Merehurst Press. ISBN 1-8539-1186-0.

Outros artigos

Ligazóns externas

Ficha da especie (PDF), por Javier Blasco-Zumeta & Gerd-Michael Heinze

Remove ads

[U-1] [1]
BirdLife International (2019): Scolopax rusticola na Lista vermella da UICN. Versión 2022-1. Consultada o 13 de setembro de 2022.

[2] [2]
"Denominación das aves". Real Academia Galega. Consultado o 2024-12-05.

[3] [3]
Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para Arcea.

[4] [4]
Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para Cea.

[5] [5]
46. Precisión ornitolóxica 6: *becada e *becacina, Depto. Terminoloxía da USC, 2001. Referencia conxunta para arcea, cea, galiñola, pitarola, pita das poulas e torda

[G-6] [6]
Scolopax rusticola Linnaeus, 1758 no GBIF. Consultado o 13 de setembro de 2022.

[7] [7]
Jobling, James A. (2010): The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. London: Christopher Helm. ISBN 978-1-4081-2501-4, pp. 344, 351.

[8] [8]
Gill, Frank; Donsker, David & Rasmussen, Pamela, eds. (Xullo de 2021): "Sandpipers, snipes, coursers". IOC World Bird List Version 11.2. Unión Ornitolóxica Internacional.

[M-9] [9]
Mullarney, Killian; Svensson, Lars; Zetterstrom, Dan & Grant, Peter (1999): Collins Bird Guide. London: HarperCollins. ISBN 0-0021-9728-6, p. 150.

[B-10] [10]
BWPi (2004): The Birds of the Western Palearctic on interactive DVD-ROM. London: BirdGuides Ltd. & Oxford University Press. ISBN 1-8981-1039-5.

[C-11] [11]
Cocker, Mark & Mabey, Richard (2005): Birds Britannica. London: Chatto & Windus. ISBN 0-7011-6907-9, pp. 214–219.

[R-12] [12]
Robinson, R. A. (2015): "Woodcock Scolopax rusticola". BirdFacts: profiles of birds occurring in Britain & Ireland (BTO Research Report 407). Thetford: British Trust for Ornithology.

[bin-13] [13]
Tucker, Graham M. & Heath, Melanie F. (1995): Birds in Europe: Their Conservation Status. BirdLife Conservation Series. Vol. 3. Cambridge: BirdLife International. ISBN 0-9468-8829-9, pp. 270–271.

[bli-14] [14]
"Species factsheet: Scolopax rusticola". www.birdlife.org. BirdLife International. Consultado o 14 de setembro de 2022.

[15] [15]
Le Rest, K.; Hoodless, A.; Heward, C.; Cazenave, J. & Ferrand, Y. (2019): "Effect of weather conditions on the spring migration of Eurasian Woodcock and consequences for breeding". Ibis 161 (3): 559–572.

[FOOTNOTEdel_Hoyo_''et_al''1996-16] [16]
del Hoyo et al 1996.

[17] [17]
Duriez et al. (2005): "Habitat selection of the Eurasian woodcock in winter in relation to earthworms availability". Biological Conservation 122 (3): 479-490.

[18] [18]
Melville, D. S. & Shortridge, K. F. (2006): "Migratory waterbirds and avian influenza in the East Asian-Australasian Flyway with particular reference to the 2003-2004 H5N1 outbreak". En: G. Boere, C. Galbraith & D. Stroud, eds. Waterbirds around the world, pp. 432-438. Edinburgh, U.K.: The Stationery Office.

[2]

[3]

[4]

[5]

[1]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]