Remove ads
From Wikipedia, the free encyclopedia
Active Magnetospheric Particle Tracer Explorers ou AMPTE foi unha misión espacial internacional consistente en tres satélites artificiais adicados ó estudo da interacción entre os ións do vento solar e a magnetosfera terrestre, ó transporte difusivo-convectivo, á enerxización das partículas da magnetosfera e á interacción de plasmas no espazo. Os tres foron lanzados a bordo dun foguete Delta 3924 desde o Centro Espacial Kennedy o 16 de agosto de 1984.[2][4][6][7][8]
AMPTE/CCE | |
---|---|
AMPTE/CCE | |
Tipo | Estudo do medio interplanetario e a magnetosfera terrestre. |
Organización | NASA |
Data de lanzamento | 16 de agosto de 1984[1][2][3] |
Foguete portador | Delta 3924[2][4][5] |
Sitio de lanzamento | Centro Espacial Kennedy[2] |
Duración da misión | 5 anos |
Obxectivo da misión | Estudo da interacción entre o vento solar e a magnetosfera terrestre.[2] |
NSSDC ID | 1984-088A |
Masa | 242 kg[2][5] |
Datos orbitais | |
Semieixo maior | 31 768,6 km[1] |
Inclinación | 5,2 graos[1] |
Apoapse | 49 759,3 km[1] |
Periapse | 1035,9 km[1] |
A misión estaba composta por tres satélites: CCE (Charge Composition Explorer), proporcionado pola NASA; IRM (Ion Release Module), proporcionado pola República Federal de Alemaña; e UKS (United Kingdom Subsatellite), proporcionado polo Reino Unido.[6]
CCE (Charge Composition Explorer) adicábase a detectar ións traza de litio e bario liberados desde o IRM e que eran transportados pola magnetosfera ata a órbita do CCE. O satélite estabilizábase por xiro a 10 revolucións por minuto, co eixo de rotación contido no plano ecuatorial. A nave utilizaba unha cinta cunha capacidade de 2x108 bits como medio de almacenamento de datos. Dispoñía de transpondedores en banda S cunha potencia de 2,5 vatios. A alimentación eléctrica procedía dun panel solar que xeraba 140 vatios de electricidade. O satélite empezou a fallar a principios de 1989, perdéndose o contacto o 12 de xullo dese mesmo ano.[2][6]
Levaba cinco instrumentos a bordo:[5]
AMPTE/IRM | |
---|---|
Tipo | Estudo do medio interplanetario e a magnetosfera terrestre. |
Data de lanzamento | 16 de agosto de 1984[4][7][9] |
Foguete portador | Delta 3924[7][10] |
Sitio de lanzamento | Centro Espacial Kennedy[7] |
Obxectivo da misión | Estudo da interacción entre o vento solar e a magnetosfera terrestre.[7] |
Decaemento | 8 de decembro de 1987[9] |
NSSDC ID | 1984-088B |
Masa | 705 kg[7][10] |
IRM (Ion Release Module) era a parte da misión construída por Alemaña e tiña a función de soltar gases cunha composición determinada que eran ionizados e detectados tanto por CCE como por UKS para estudia-lo comportamento no interior da magnetosfera e na magnetocola, así como a súa interacción co vento solar. O satélite estabilizábase mediante xiro a 15 revolucións por minuto, co eixo de xiro inicialmente no plano da eclíptica para posteriormente ser axustado a ángulos rectos con respecto daquel plano. A enerxía proporcionábaa un panel solar que produdcía 60 vatios de potencia e baterías redundantes. Dispoñía dun sistema de telemetría en banda S, podendo transmitir a 1 ou 8 kbps en frecuencias de 2103,64375 MHz (subida) e 2284,50 MHz (baixada).[7][9][10]
O satélite deixou de funcionar o 14 de agosto de 1986. Levaba os seguintes instrumentos:[10]
Inicialmente IRM foi inxectado nunha órbita de 44,2 horas de período, unha inclinación orbital de 28,7 graos, un apoxeo de 119 268 km e un perixeo de 550 km. Debido ó baixo perixeo, o satélite reentrou na atmosfera o 8 de decembro de 1987.[4][9]
AMPTE/UKS | |
---|---|
Tipo | Estudo do medio interplanetario e a magnetosfera terrestre. |
Data de lanzamento | 16 de agosto de 1984[8][11][12] |
Foguete portador | Delta 3924[4][8][13] |
Sitio de lanzamento | Centro Espacial Kennedy[8] |
Obxectivo da misión | Estudo da interacción entre o vento solar e a magnetosfera terrestre.[7] |
Decaemento | 8 de decembro de 1988[9] |
NSSDC ID | 1984-088C |
Masa | 77 kg[8] |
UKS (United Kingdom Subsatellite) era un subsatélite do IRM e foi inxectado nunha órbita inicial cun período de 44,25 horas, unha inclinación orbital de 28,696 graos, un apoxeo de 121 047,5 km e un perixeo de 6885,5 km.[11] A súa función era axudar a distinguir entre a estrutura espacial e os cambios temporais no plasma despois da liberación de ións por parte de IRM. As medicións eran similares ás de IRM e incluían campos magnéticos, ións positivos e electróns, ondas de plasma e modulacións nos fluxos de ións e electróns. O satélite estabilizábase mediante xiro a 12 revolucións por minuto e utilizaba a banda S nas súas comunicacións. Dispoñía dun sistema de propulsión mediante gas frío e un radar de VHF para permanecer a unha distancia relativamente curta de IRM, duns poucos centos de quilómetros. A alimentación eléctrica do satélite fallou o 15 de xaneiro de 1985 e reentrou na atmosfera o 8 de decembro de 1988.[6][8][12][13]
O satélite levaba os seguintes instrumentos:[13]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.