Ópera de Pequín

A ópera de Pequín (en chinés: 京剧) é unha forma de ópera chinesa que mestura música, canto, mímica, danza e acrobacias. Xurdiu a finais do século XVIII e desenvolveuse plenamente a mediados do século XIX.^[1] Este espectáculo era extremadamente popular na corte da dinastía Qing e está considerado como un dos tesouros culturais da China.^[2] As principais agrupacións de artistas son os de Pequín e Tianjin no norte, e Shanghai no sur.^[3] Esta forma de arte foi tamén preservado en Taiwán (República da China), onde é coñecido como Guójù (chinés tradicional:國劇, chinés simplificado: 国剧; literalmente: "teatro Nacional"). Tamén se estendeu a outros países como os Estados Unidos e o Xapón.^[4]

Este artigo amosa escritos chineses. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

Os principais instrumentos da opera de Pequín son o jhingun. Este instrumento é característico pola forma na que é tocado, con fortes golpes.

Notas

[1]
Goldstein, Joshua S. (2007). University of California Press, ed. Drama Kings: Players and Publics in the Re-creation of Peking Opera, 1870–1937. pp. 3.
[2]
Mackerras, Colin Patrick (1976). "Theatre and the Taipings". Modern China 2 (4): 473–501. doi:10.1177/009770047600200404.
[3]
Wichmann, Elizabeth (1990). TDR (1988–), Vol. 34, No. 1, ed. "Tradition and Innovation in Contemporary Beijing Opera Performance". TDR 34 (1): 146–178. JSTOR 1146013. doi:10.2307/1146013.
[4]
Rao, Nancy Yunhwa (2000). "Racial Essences and Historical Invisibility: Chinese Opera in New York, 1930". Cambridge Opera Journal 12 (2): 135–162. doi:10.1017/S095458670000135X.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Páxina web da ópera de Pequín Arquivado 06 de xaneiro de 2017 en Wayback Machine.
Introdución á ópera de Pequín
Máscaras da ópera de Pequín

Este artigo é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.

[Afternoon-1] [1]
Goldstein, Joshua S. (2007). University of California Press, ed. Drama Kings: Players and Publics in the Re-creation of Peking Opera, 1870–1937. pp. 3.

[Taiping-2] [2]
Mackerras, Colin Patrick (1976). "Theatre and the Taipings". Modern China 2 (4): 473–501. doi:10.1177/009770047600200404.

[Contemp-3] [3]
Wichmann, Elizabeth (1990). TDR (1988–), Vol. 34, No. 1, ed. "Tradition and Innovation in Contemporary Beijing Opera Performance". TDR 34 (1): 146–178. JSTOR 1146013. doi:10.2307/1146013.

[1930_New_York-4] [4]
Rao, Nancy Yunhwa (2000). "Racial Essences and Historical Invisibility: Chinese Opera in New York, 1930". Cambridge Opera Journal 12 (2): 135–162. doi:10.1017/S095458670000135X.

[1]

[2]

[3]

[4]