Teoría das múltiplas intelixencias

A Teoría das Intelixencias Múltiples foi desenvolta en 1983 e baséase na idea de que non existe unha intelixencia, senón que esta ten moitas facetas e que todas deben ser cultivadas na aula. Así o seu autor, Howard Gardner identifica oito tipos de intelixencias:

• Howard Gardner Lingüística- verbal: Conta a fluidez que ten unha persoa no uso da palabra, a destreza da utilización da linguaxe, significado das palabras, a orde sintáctica e os seus sons.
• Lóxico- matemático: Habilidade que temos para resolver problemas tanto lóxicos como matemáticos (operacións matemáticas e razoar correctamente o resultado destes).
• Visual- espacial: Habilidade de crear un modelo mental de formas, cores e texturas. Está ligada a imaxinación, podemos transformar o que crea na súa mente en imaxes, debuxos, cadros, etc.
• Musical: Permítenos crear sons, ritmos, e melodías Sérvenos para crear sons novos para expresar emocións e sentimentos a través da música.
• Corporal- kinestesia: É a habilidade para controlar os movementos de todo o corpo para realizar actividades físicas. Úsase para realizar actividades deportivas que requiren coordinación e ritmo controlados como pode ser o ballet.  
• Interpersoal: Relacionarse e comprender as outras persoas, esta habilidade require adquisición de expresións faciais, control da voz e dos xestos. Tamén inflúe a percepción das emocións das outras persoas.
• Intrapersoal: Capacidade de relacionarnos con nós mesmos, entender o que facemos e valorar as nosas accións.
• Naturalista: Habilidade que entende o contorno natural e a observación dela.

Os profesionais debemos estar pendentes de non educar dunha maneira homoxénea , independentemente se existen casos con necesidades educativas especiais. De acordo con Gardner cree que o propósito da escola “deberían de ser desenvoltas tódalas intelixencias e axudar ás persoas a acadar metas que sexan apropiadas para a súa intelixencia”.

O secreto está na utilización de diferentes metodoloxías nas aulas polo cal o neno ou nena terá a súa dispoñibilidade actividades e recursos en todas as açáreas correspondentes a intelixencias múltiples, é dicir, as metodoloxías tradicionais que se baseaban nos coeficientes intelectuais (comprensión, razoamento e xuízo).

Este tipo de intelixencia queda obsoleta cando por investigadores contemporáneos como foi Gardner (1994; 1999), que asume que a intelixencia de calquera neno ou nena pode ser potenciada e que grazas á labor dos profesionais da educación non debe ser limitadora, senón todo o contrario, debemos abrir as portas ó coñecemento de tódalas intelixencias creativas.

A continuación preséntanse unha serie de ferramentas didácticas, recursos e materiais , que Fonseca Mora (2002) considera que poden utilizarse no ensino e potenciar as intelixencias múltiples:

Exposicións orais, elaboracións de diarios, xornais escolares, quebracabezas, cálculos mentais, pensamento crítico, pintar cadros, narracións imaxinarias, mapas mentais, exercicios de pensamento visuais, uso da linguaxe corporal, exercicios de relaxación, materiais sensoriais, terráreos, xogos rítmicos, exercicios de memoria musical, mediación de conflitos, reunións creativas, simulacións, reflexión, actividades de autoestima,etc.

Enlaces consultados:

• Gardner, H. (1995). Inteligencias Múltiples. La Teoría en la Práctica. Barcelona, España: Paidós.

• Gardner, H. (1995). Mentes Creativas. Barcelona, España: Paidós.